Οικογένεια Λούλη: Οι γεννημένοι… «μυλωνάδες» που άντεξαν τρεις αιώνες

Είναι σπάνιες οι περιπτώσεις ελληνικών επιχειρήσεων που στην μακροβιότητα τους έχουν να επιδείξουν μία εξαιρετική προσαρμοστικότητα στις εκάστοτε μεταβαλλόμενες συνθήκες της αγοράς και ταυτόχρονα μία ζωηρή κινητικότητα που κάθε τις αναδείκνυε σε επίπεδα σαφώς υψηλότερα απ’ ότι ήταν στην προηγούμενη φάση τους.

Μύλοι Λούλη: Έξι ΚΟΔ ύψους 30 εκατ. ευρώ – Οι ανατιμήσεις εκτίναξαν τον τζίρο

Και παράλληλα να μπορούν να συνδυάσουν τον οικογενειακό χαρακτήρα, την δημόσια «ιδιοκτησία» τους και τις στρατηγικές συνεργασίες. Προφανώς και διαθέτουν ένα ιδιαίτερο … «dna»! Πρόκειται για την επιχειρηματική ιστορία της οικογένειας Λούλη.

Τρεις αιώνες μυλωνάδες η οικογένεια Λούλη

Μία ιστορία μυλωνάδων που εκτείνεται σε βάθος τριών αιώνων! Αν και η σύγχρονη αφετηρία της είναι μετακόμιση τους από τα Γιάννενα στο Βόλο, μετά από μία καταστροφή, που όμως λειτούργησε ως δημιουργική επανεκκίνηση.

Από την άλλη πλευρά ο κλάδος της παραγωγής αλεύρων είναι στη βιομηχανική του εκδοχή είναι «συνομήλικος» του ελληνικού καπιταλισμού – και έλκει την καταγωγή του από την οικοτεχνία του 19ου αιώνα.

Η επιχειρηματική ιστορία της οικογένειας Λούλη στο τέλος του 20ου αιώνα «συναντάται» – και την «ενσωματώνει» – με μία άλλη εμβληματική για πολλές δεκαετίες αλευροβιομηχανία, τους Μύλους Αγίου Γεωργίου, που δημιουργήθηκε από την μικρασιατικής καταγωγής οικογένεια Συμεώνογλου.

Η ιστορία της οικογένειας Λούλη ξεκινάει τον 18ο αιώνα, όταν το 1782 ο Ζώης Λούλης εγκαθίσταται στην Αετοράχη Ιωαννίνων και κατασκευάζει έναν πετρόμυλο

Επτα γενιές κυριαρχίας στην εγχώρια αγορά

Έτσι ο κ. Κώστας Λούλη, κάμποσα χρόνια πριν αποχωρήσει από την μετοχική και διοικητική συμμετοχή του στην επιχείρηση και την παραδώσει στην έβδομη γενιά της οικογένειας, στον γιο του κ. Νίκο Λούλη, κατόρθωσε να κυριαρχήσει στην ελληνική αγορά και αποκτήσει ένα ισχυρό αποτύπωμα σ΄ όλη σχεδόν την βαλκανική περιοχή.

Εχοντας αποκτήσει και έναν ισχυρό συνεταίρο, τον αυστριακό όμιλο Leipnick Lundenburger Invest. Αργότερα θα αποκτήσει και δεύτερο, τον αραβικό όμιλο Al Dahra Agriculture Spain S.L..

Η… μετανάστευση από τα Γιάννενα στο Βόλο

Η σύγχρονη ιστορία του αρχίζει από το 1912, όταν καταστρέφεται η περιουσία της οικογένειας – ο μύλος και η τράπεζα – στα Γιάννενα από τους Τούρκους.

Τότε τα τέσσερα από εννέα παιδιά του Θεμιστοκλή Λούλη – αρχικά ο Κώστας και εν συνεχεία και οι Χρήστος, Νίκος και Γιώργος – μετανάστευσαν στο Βόλο. Ο Βόλος εκείνη την εποχή ήταν μία αναπτυσσόμενη και πολλά υποσχόμενη περιοχή.

Ο Χρήστος Θ. Λούλης εγκαθίσταται στον απελευθερωμένο από τους Τούρκους, Βόλο. Εργάζεται στον υδροκίνητο Μύλο Ρήγα – Ζαρζαμπά και ακολουθούν και τα αδέλφια του Κωνσταντίνος και Νίκος Λούλης

Το λιμάνι και η δημιουργία νέου μύλου

Το λιμάνι δέσποζε της πόλης και σύντομα θα την μετέτρεπε σε μία ακμάζουσα βιομηχανική περιοχή. Παράλληλα το γεγονός ότι ήταν στο κέντρο της Ελλάδας και μέσα στον σιτοβολώνα της Θεσσαλίας, τα τέσσερα αδέλφια διαπίστωσαν ότι η περιοχή ήταν εξαιρετική για τη δημιουργία ενός νέου μύλου.

Αρχικά, το 1914 αγόρασαν ένα μερίδιο από τον Μύλο Ι. Ξύδης – Ν. Χατζηνίκος και τον απέκτησαν εξ ολοκλήρου το 1917. Και μάλιστα δεν άργησε να γίνει ο μεγαλύτερος μύλος της περιοχής.

Η διευθυντική θέση στους Μύλους Αλλατίνη

Παράλληλα με την αρχική τους συμμετοχή στον τοπικό μύλο, τα αδέλφια Λούλη μέχρι και το 1928 κατείχαν και το 25% των Μύλων Αλλατίνη στη Θεσσαλονίκη – προϊόν των καλών σχέσεων με την οικογένεια Γ. Πανούτσου.

Ετσι ο Γιώργος Λούλης έγινε διευθυντής των Μύλων Αλλατίνη και παράλληλα εξελέγη πρώτος πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος. Το 1926 ο κυλινδρόμυλος των αδελφών Λούλη κάηκε από πυρκαγιά και λίγους μήνες αργότερα κατόρθωσαν να τον ανακατασκευάσουν.

Το 1926 ο κυλινδρόμυλος των αδελφών Λούλη κάηκε από πυρκαγιά και λίγους μήνες αργότερα κατόρθωσαν να τον ανακατασκευάσουν,

Και αργότερα ο Γ. Πανούτσος απέκτησε το 25% του δικού του μύλου. Το 1926 ο κυλινδρόμυλος των αδελφών Λούλη κάηκε από πυρκαγιά και λίγους μήνες αργότερα κατόρθωσαν να τον ανακατασκευάσουν, χρησιμοποιώντας ελβετική τεχνολογία και με δυναμικότητα 100 τόνους στο 24ωρο.

Τον Μάρτιο πυρκαγιά καταστρέφει τον Μύλο Λούλη. Λίγους μήνες αργότερα, στην ίδια θέση αρχίζει να κτίζεται ένας καινούργιος.

Όμως λόγω των οικονομικών δυσκολιών της οικογένειας το 1928 αποχωρεί από τους Μύλους Αλλατίνη.

Η πολιτική δράση στον χώρο της κεντροαριστεράς

Όμως η οικογένεια Λούλη εκτός από μυλωνάδες έβγαλε και πολιτικούς. Οι Γιώργος και Αλκιβιάδης Λούλης θήτευσαν κατ’ επανάληψη στη Βουλή. Κι είχαν στενές σχέσεις τόσο με τον Ελ. Βενιζέλο όσο και με τον Γ. Παπανδρέου. Τοποθετούμενοι γενικά στον χώρο της κεντροαριστεράς.

Ετσι ο Γ. Λούλης διαδέχθηκε τον Γ. Καρτάλη μετά από τον αιφνίδιο θάνατο του δεύτερου το 1957 και αναδείχθηκε σε τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις της δεκαετίας του 1960 βουλευτής Μαγνησίας.

Όχι στα κορίτσια, όχι στην πολιτική

Ωστόσο από τις παραδοσιακές αρχές της οικογένειας δύο είναι οι πιο αξιοσημείωτες και ίσως να ακούγονται σήμερα παράδοξες, αλλά παραμένουν σχεδόν αναλλοίωτες: η πρώτη είναι «να μην εισέρχονται κορίτσια στην επιχείρηση» και η δεύτερη «όποιος ασχολείται με την πολιτική να αποχωρεί τύποις και ουσία από την επιχείρηση»!

Ο Μεσοπόλεμος και η σκυτάλη στην επόμενη γενιά

Η περίοδος του μεσοπολέμου είναι αρκετά δύσκολη για τον κλάδο, λόγω των συνθηκών που δημιούργησε η οικονομική κρίση.

Στο ίδιο διάστημα ο Χρ. Λούλης εκλέγεται πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Βόλου και πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Αλευροβιομηχάνων. Αλλά από το 1936 τη διοίκηση του μύλου αναλαμβάνει πλέον ο Κ. Λούλης – προπάππος του σημερινού προέδρου του ομίλου.

Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος και η επίταξη για τον Ερυθρό Σταυρό

Με την έναρξη του πολέμου ο μύλος κατά βάση τροφοδοτεί τον ελληνικό στρατό. Κι η οικογένεια για να τον λειτουργήσει και να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της αναγκάζεται να εκποιήσει πολλά από τα περιουσιακά στοιχεία που διέθετε.

Στο διάστημα του ελληνοϊταλικού πολέμου, καθημερινά το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής του Μύλου τροφοδοτεί τον ελληνικό στρατό, που αγωνίζεται στο μέτωπο της Αλβανίας

Και όταν το μέτωπο έπεσε, η οικογένεια Λούλη αναγκάζεται να αναστείλει τη λειτουργία του, αφού πρώτα άλεσαν ό,τι απόθεμα σίτου υπήρχε και το μοιράστηκαν με το προσωπικό. Και στη διάρκεια της κατοχής η επιχείρηση επιτάθηκε και εργάστηκε για τον Ερυθρό Σταυρό.

Η κατοχή, η συμμετοχή στον ΕΑΜ και η Μακρόνησος

Ομως στην περίοδο της κατοχής εξελίσσεται η δεύτερη «πολιτική απόφυση» της οικογένειας. Ο Αλκιβιάδης Λούλης αναδείχθηκε σε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ, πρόεδρος της Εθνικής Αλληλεγγύης, καθώς και γενικός διοικητής Ηπείρου.

O Αλκιβιάδης Λούλης κατηγορήθηκε ότι συνέδραμε στους εξόριστους της Μακρονήσου και στις οικογένειες τους

Μάλιστα το 1947 έγινε η περίφημη «δίκη της Εθνικής Αλληλεγγύης» και μεταξύ των κατηγορουμένων είναι ο Αλκιβιάδης Λούλης. Κατηγορήθηκε ότι συνέδραμε στους εξόριστους της Μακρονήσου και στις οικογένειες τους. Και βεβαίως στη συνέχεια βρέθηκε σε διάφορους τόπους εξορίας.

Η είσοδος στο Χρηματιστήριο Αθηνών και η πώληση της Ψαθούρας

Η επιχείρηση πάντως από το 1945 επαναλειτούργησε. Και στις 24 Οκτωβρίου 1951 εισάγεται στο Χρηματιστήριο.

Στο ίδιο διάστημα η οικογένεια πουλάει ιδιόκτητο νησί, την Ψαθούρα, για να χρηματοδοτήσει την ανανέωση του εξοπλισμού της και το 1952 η εταιρεία κατασκευάζει τον πρώτο σιμιγδαλόμυλο στην Ελλάδα, προκαλώντας επανάσταση στον κλάδο της μακαρονοποιίας.

Επί προεδρίας Κωνσταντίνου Θεμ. Λούλη, η εταιρεία κατασκευάζει τον πρώτο σιμιγδαλόμυλο της Ελλάδας, προκαλώντας πραγματική επανάσταση στο χώρο της μακαρονοποιίας, αφού πλέον γίνεται δυνατή η παραγωγή στη χώρα μας των πρώτων ζυμαρικών από σιμιγδάλι. Πλέον η παραγωγή είναι 147 τόνοι ανά 24ώρο

Το 1954 ο Κ. Λούλης αποχωρεί και αναλαμβάνει ο νεότερος των εννέα αδελφών, ο Γεώργιος Λούλης, που διατηρείται στο τιμόνι της εταιρείας ως και το 1961, όταν εκλέγεται πρώτος βουλευτής Μαγνησίας της Ενωσης Κέντρου ­- πέθανε εκτοπισμένος το 1971 στη Σίφνο.

Η επέκταση στην Αττική

Ετσι στη διοίκηση της εταιρείας την προεδρία αναλαμβάνει πλέον η εκπρόσωπος της επόμενης γενιάς, ο Νικόλαος Κωνσταντίνου Λούλης.

Η εταιρεία αναπτύσσεται και επεκτείνει την δραστηριότητα της στην αγορά της Αττικής, όπου το 1969 δημιουργεί το πρώτο υποκατάστημά της, καθώς και στην αγορά της Ανατολικής Στερεάς και της Εύβοιας.

To 1961, τη διοίκηση της εταιρείας αναλαμβάνει ο Νικόλαος Κ. Λούλης. Ο Νικόλαος Κ. Λούλης πραγματοποιεί το πρώτο βήμα για τη μετεγκατάσταση του Μύλου, αγοράζοντας το πρώτο οικόπεδο (20.000 τ.μ.) στη νεοσύστατη Βιομηχανική Ζώνη Βόλου, όπου το ίδιο έτος αρχίζει να κτίζεται το τσιμεντένιο σιλό σιταριού, χωρητικότητας 10.000 τόνων.

Ως και το 1985 οι επενδύσεις είναι συνεχείς έτσι ώστε η δυναμικότητα του εργοστασίου να φθάσει στους 700 τόνους ανά 24ωρο. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο μύλος αποκτά νέο μηχανολογικό εξοπλισμό και το 1975, όταν ο Ν. Λούλης αποβιώνει, τη θέση του γενικού διευθυντή αναλαμβάνει ο τότε 19χρονος κ. Κώστας Λούλης.

Τρία χρόνια αργότερα είναι έτοιμος ο νέος μύλος στη βιομηχανική περιοχή του Βόλου, δυναμικότητας 180 τόνων ανά 24ωρο. Ως και το 1985 οι επενδύσεις είναι συνεχείς έτσι ώστε η δυναμικότητα του εργοστασίου να φθάσει στους 700 τόνους ανά 24ωρο.

Οι εξαγωγές σε Κίνα, Αίγυπτο και EΣΣΔ

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 αρχίζει την εξαγωγική δραστηριότητά του στην Κίνα, στην Αίγυπτο, στη Συρία, στη Σοβιετική Ενωση, στο Ιράκ, στην Υεμένη, στην Αλγερία και στο Βιετνάμ.

Τη δεκαετία (1978 – 1988), μετά από σκληρή και συστηματική δουλειά, ο Μύλος σταδιακά εκσυγχρονίζεται αυξάνοντας τη δυναμικότητά του στους 700 τόνους ανά 24ώρο

Το 1987 ο κ. Κ. Λούλης γίνεται απόλυτος κυρίαρχος της εταιρείας συγκεντρώνοντας το 99,9% των μετοχών και μετά από έναν χρόνο οι συνολικές αλέσεις σίτου την αναδεικνύουν σε δεύτερη εταιρεία του κλάδου της αλευροβιομηχανίας από δωδέκατη που ήταν το 1977.

Ο Μύλος στη Σούρπη Μαγνησίας και η είσοδος στην Αλβανία

Από εκεί και ύστερα η εταιρεία αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς. Αφού αυξάνει το μετοχικό κεφάλαιό της κατά 2,6 δισ. δρχ. το 1990, αγοράζει ακίνητο για την κατασκευή νέου μύλου στην περιοχή Σούρπης του Νομού Μαγνησίας.

To 1996 η εταιρεία ημιουργεί στην Αλβανία την Albanian Flour Mills και εγκαινιάζει νέο εργοστάσιο στην περιοχή των Τιράνων

Επεκτείνεται στην περιοχή της Βορείου Ελλάδος και το 1995 εξαγοράζει τον μύλο Σιμιτζή στην Καβάλα. Εναν χρόνο αργότερα δημιουργεί στην Αλβανία την Albanian Flour Mills και εγκαινιάζει νέο εργοστάσιο στην περιοχή των Τιράνων.

Η εξαγορά των Μύλων Αγίου Γεωργίου

Αλλά η σημαντικότερη όμως επιχειρηματική κίνηση σε ολόκληρη ίσως την ιστορική διαδρομή της επιχείρησης ήταν, όταν την άνοιξη του 1999 εξαγοράζει – πρόκειται για επιθετική εξαγορά – το 52% των μετοχών των Μύλων Αγίου Γεωργίου, της μεγαλύτερης αλευροβιομηχανίας της ελληνικής αγοράς, που ως τότε ανήκε στην οικογένεια Συμεώνογλου.

Οι Μύλοι Αγίου Γεωργίου δημιουργήθηκαν και ανήκαν σε μία επίσης εμβληματική επιχειρηματική οικογένεια, τους Συμεώνογλου, η οποία έλκει τις επιχειρηματικές ρίζες τους από την Μικρά Ασία

Ετσι εκτός από το γεγονός ότι κυριάρχησε στην εσωτερική αγορά, απέκτησε επίσης ισχυρότατη παρουσία και στη ρουμανική αγορά.

Οι Μύλοι Αγίου Γεωργίου δημιουργήθηκαν και ανήκαν σε μία επίσης εμβληματική επιχειρηματική οικογένεια, τους Συμεώνογλου, η οποία έλκει τις επιχειρηματικές ρίζες τους από την Μικρά Ασία. Και δραστηριοποιούνταν επιχειρηματικά από τα Αδανα ως την Αμβέρσα. Φίλοι του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Η οικογένεια Συμεώνογλου από την Μικρά Ασία

Και σ΄ αυτόν οφείλουν το γεγονός ότι επένδυσαν στον ερημικό όρμο του Αγίου Γεωργίου, στο Κερατσίνι. Πριν έλθει όμως στην Ελλάδα η οικογένεια Συμεώνογλου ήταν από τις σπουδαιότερες επιχειρηματικές οικογένειες της Μικράς Ασίας.

Διέθεταν στην Καισάρεια μύλο με την επωνυμία Συμεώνογλου Υιοί & Βοδούρογλου ΟΕ και κλωστοϋφαντουργείο στα Αδανα. Επίσης, σε συνεργασία με τους χιώτες αδελφούς Δάρα, είχαν κοινή εταιρεία με υποκατάστημα στη Μασσαλία και γραφείο στην Αμβέρσα με αντικείμενο την επεξεργασία και εμπορία δημητριακών και οσπρίων, ενώ διέθεταν και ριζόμυλο.

Ο «ηγέτης» της οικογένειας, της δεύτερης γενιάς, ο Αριστείδης, είχε προβλέψει τη μικρασιατική καταστροφή και «είχε βγάλει αρκετά λεφτά έξω από την τότε Τουρκία».

Στη δεκαετία του 1990, που αποδεικνύεται τελικώς η κρισιμότερη στην ιστορία της, η εταιρεία εκσυγχρονίζεται ριζικά ανανεώνοντας τον μηχανολογικό εξοπλισμό της, με δυναμικότητα 800 τόνων ανά 24ωρο.

Η εξαγορά της βιομηχανίας ζυμαρικών «Στέλλα»

Το 1997 η εταιρεία επεκτείνεται πέραν των ελληνικών συνόρων αποκτώντας τον έλεγχο του μεγαλύτερου αρτεργοστασίου της Ρουμανίας και συμμετέχει στο μετοχικό κεφάλαιο του μεγαλύτερου μύλου της Γεωργίας. Επίσης εξαγοράζουν τη βιομηχανία ζυμαρικών Στέλλα ΑΕ.

Ωστόσο, ενώ ως το 1990 η οικογένεια Συμεώνογλου (πέντε αδέλφια της δεύτερης γενιάς και οκτώ παιδιά της τρίτης γενιάς) κατείχε το 51% των μετοχών, αρχίζουν έκτοτε σταδιακά να πωλούν στο Χρηματιστήριο, δοθείσης ευκαιρίας. Οταν ανέλαβε ο κ. Α. Συμεώνογλου το 1985, δεν κατείχε ούτε μία μετοχή των Μύλων.

Ο Λούλης αγοράζει μετοχές των Μύλων Αγίου Γεωργίου από το Χρηματιστήριο

Τον Μάιο του 1999, όταν ο κ. Κ. Λούλης αρχίζει να «μαζεύει» μετοχές από το Χρηματιστήριο, ο κ. Συμεώνογλου διέθετε το 4%.

«Τόσες είχα καταφέρει να μαζέψω» λέει ο ίδιος και, ερωτώμενος σχετικά με το ενδιαφέρον που επεδείκνυαν οι άλλοι μέτοχοι, αναφέρει ότι «αδιαφορούσαν για το μέλλον της εταιρείας».

To 1999 η «Κυλινδρόμυλοι Λούλη Α.Ε.» εξαγοράζει μέσω του Χρηματιστηρίου του Μύλους Αγίου Γεωργίου Α.Ε., τους οποίους στη συνέχεια απορρόφησε. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί μια εύρωστη και μεγάλη ελληνική αλευροβιομηχανία με γερές ρίζες στις βαλκανικές χώρες και με μεγάλη διαφορά από τον ανταγωνισμό της.

Τότε ο κ. Λούλης κατόρθωσε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να αποκτήσει το 52% των Μύλων Αγίου Γεωργίου ΑΕ, και να κυριαρχήσει απολύτως στον κλάδο…

Ο υψηλός δανεισμός και ο στρατηγικός επενδυτής από την Αυστρία

Αργότερα, το 2007 ο υψηλός δανεισμός του ομίλου Λούλη τον αναγκάζει να αναζητήσει στρατηγικό επενδυτή. Και τον βρίσκει στο αυστριακό όμιλο Leipnick Lundenburger Invest. Στον οποίο συν τω χρόνω πούλησε τις θυγατρικες του σε Βουλγαρία και Ρουμανία καθώς και το 5% του μετοχικού κεφαλαίου της μητρικής.

To 2010 η εταιρεία περνάει στην 7η γενιά και τη διοίκηση αναλαμβάνει ο Νίκος Κ. Λούλης, απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Βοστώνης (τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικών) καθώς και της Ανωτέρας Ειδικής Τεχνικής Σχολής Μηχανικών Κυλινδρόμυλων της Ελβετίας

Εν τω μεταξύ η έβδομη γενιά της οικογένειας, ο κ. Νίκος Λούλης ανέλαβε την εταιρεία – ο πατέρας του αποχώρησε τελείως.

Η είσοδος των Αράβων της Al Dahra

Παρά την ύφεση της ελληνικής οικονομίας, η εταιρεία επενδύει εντός Ελλάδας, δημιουργώντας έναν υπερσύγχρονο αλευρόμυλο δυναμικότητας 300 τόνων ανά 24ωρο, στο Κερατσίνι Αττικής στις εγκαταστάσεις των Μύλων Αγίου Γεωργίου.

Και το 2018 επανήλθε στην αγορά της Βουλγαρίας με νέα εξαγορά ενώ παράλληλα η αραβική (από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) Al Dahra Agriculture Spain S.L απέκτησε το 20% της εταιρείας, η οποία πλέον ονομάζεται Loulis Food Ingredients, επιχειρώντας σε ένα περιβάλλον εξαιρετικά διεθνοποιημένο «βλέποντας» την Μέση Ανατολή και την Αφρική!