Μάριο Ντράγκι: Τι μπορεί να μάθει η Ευρώπη από τη Βρετανία

Η ΕΕ έχει δεσμευτεί να επιτύχει ουδετερότητα άνθρακα έως το 2050,  να επενδύει τουλάχιστον το 2% του ΑΕΠ ετησίως στην άμυνα για όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ, να αυξήσει τις δημόσιες ιδιωτικές δαπάνες για καινοτομία στο 3% του ΑΕΠ, να αναβαθμίσει τις ψηφιακές της υποδομές σε επίπεδα τελευταίας τεχνολογίας και να επενδύσει στον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής. Έχει επίσης ευρύτερους στόχους, όπως η διατήρηση του κοινωνικού της μοντέλου. Πολλοί από αυτούς τους στόχους καθορίζονται στην ενωσιακή και εθνική νομοθεσία. Αυτό γράφει ο Μάριο Ντράγκι, σε άρθρο γνώμης στους Financial Times, διευκρινίζοντας παράλληλα ότι οι σωρευτικές επενδυτικές ανάγκες που συνεπάγονται είναι τεράστιες.

Οι συντηρητικές εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ανεβάζουν τα στοιχεία σε 750-800 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Η κάλυψη αυτών των αναγκών θα απαιτούσε να αυξηθούν οι επενδύσεις στο 27% του ΑΕΠ της ΕΕ, από 22% σήμερα.

Ο  πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και πρωθυπουργός της Ιταλίας, το 2021-22 εξηγεί ότι ιστορικά, περίπου το 80% των επενδύσεων στην Ευρώπη έχει χρηματοδοτηθεί από τον ιδιωτικό τομέα και το 20% από τον δημόσιο τομέα. Αυτό σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις θα χρειαστεί να δαπανήσουν περισσότερα από 1 τρισ. ​​ευρώ τα επόμενα επτά χρόνια.

Μάριο Ντράγκι: Πώς θα ξαναγίνει ανταγωνιστική η Ευρώπη – Η «ακτινογραφία» του σχεδίου ανασυγκρότησης

Ο Ντράγκι για τους δημοσιονομικούς κανόνες

Τονίζει δε, ότι πολλές κυβερνήσεις της ΕΕ αντιμετωπίζουν αυτήν την επενδυτική πρόκληση από ένα σημείο εκκίνησης υψηλού χρέους και διαρθρωτικών ελλειμμάτων.

Ωστόσο, η ανάλυση της ΕΚΤ δείχνει ότι υπάρχουν περιθώρια σημαντικής επέκτασης των δημοσίων επενδύσεων εάν οι κυβερνήσεις εκμεταλλευτούν πλήρως τους νέους δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ.

Ο κ. Ντράγκι ο οποίες συνέταξε πρόσφατα μία έκθεση για το μέλλον της ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας αναφέρει ότι η ΕΚΤ εκτιμά ότι οι νέοι κανόνες —οι οποίοι επιτρέπουν στις χώρες να επεκτείνουν τη δημοσιονομική εξυγίανση για έως και επτά χρόνια προκειμένου να πραγματοποιήσουν επενδύσεις και μεταρρυθμίσεις— θα μπορούσαν κατ’ αρχήν να ξεκλειδώσουν έως και 700 δισ. ευρώ. Και μόλις τελειώσει η φάση εξυγίανσης, οι χώρες επιτρέπεται να διατηρήσουν τα διαρθρωτικά ελλείμματα στο 1,5% του ΑΕΠ.

Σε σύγκριση με τους προηγούμενους κανόνες, αυτό το περιθώριο θα μπορούσε να δημιουργήσει περίπου 1 ποσοστιαία μονάδα περισσότερο δημοσιονομικό χώρο για επενδύσεις. Επιπλέον 400 δισ. ευρώ θα προέλθουν επίσης από υφιστάμενους πόρους της ΕΕ.

Το παράδειγμα της Βρετανίας

Πώς μπορεί η Ευρώπη να διασφαλίσει ότι αυτός ο δημοσιονομικός χώρος χρησιμοποιείται και χρησιμοποιείται σωστά; Ο προϋπολογισμός που εγκρίθηκε αυτή την εβδομάδα από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου προσφέρει μερικές ενδιαφέρουσες ιδέες σε αυτό το συγκεκριμένο θέμα.

Σύμφωνα με τον Ντράγκι η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου επέλεξε να αυξήσει σημαντικά τις δημόσιες επενδύσεις τα επόμενα πέντε χρόνια και έχει υιοθετήσει ακριβείς κανόνες για να διασφαλίσει ότι ο δανεισμός χρησιμοποιείται μόνο για τη χρηματοδότηση αυτής της επένδυσης.

Επιπλέον, προκειμένου να διασφαλιστεί η ποιότητα των δαπανών, οι συναλλαγές θα επικυρώνονται από ανεξάρτητες αρχές.

Νέοι κανόνες – Νέα σχέδια

Οι χώρες της ΕΕ βρίσκονται τώρα στη διαδικασία υποβολής των πρώτων δημοσιονομικών τους σχεδίων βάσει των νέων δημοσιονομικών κανόνων της Ευρώπης. Τα πρώτα στοιχεία υποδηλώνουν δύο σημαντικές διαφορές στην προσέγγισή τους από αυτή του Ηνωμένου Βασιλείου, σύμφωνα πάντα με τον κ. Ντράγκι.

• Πρώτον, οι περισσότερες χώρες που έχουν δημοσιονομικό χώρο και δεν αντιμετωπίζουν σοβαρή επιδείνωση των μακροοικονομικών προοπτικών επιλέγουν μια συντομότερη πορεία εξυγίανσης τεσσάρων παρά επτά ετών. Φαίνεται απίθανο αυτές οι κυβερνήσεις να χρησιμοποιήσουν τα περιθώρια για να αυξήσουν τις επενδύσεις που προβλέπουν οι νέοι κανόνες.
• Δεύτερον, για τις χώρες που σκοπεύουν να κάνουν χρήση της επταετούς παράτασης, η διασφάλιση ότι τα χρήματα θα δαπανηθούν σωστά ανήκει στην Επιτροπή. Αυτό προϋποθέτει να είναι ένας απαιτητικός διαπραγματευτικός εταίρος, να επιβάλλει αυστηρά τους επενδυτικούς στόχους και να αξιολογεί την ποιότητα των επενδύσεων και εάν ανταποκρίνεται στις «κοινές προτεραιότητες της Ένωσης».

Βεβαίως, η μερίδα του λέοντος των επενδύσεων θα πρέπει ακόμα να χρηματοδοτηθεί από τον ιδιωτικό τομέα. Ωστόσο, η ιδιωτική χρηματοδότηση δεν θα ανταποκριθεί χωρίς ένα συντονισμένο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων.

Η αποτελεσματικότερη χρήση των υψηλών επιτοκίων ιδιωτικής αποταμίευσης της Ευρώπης απαιτεί την ενοποίηση των κεφαλαιαγορών της. Ο αναπροσανατολισμός των ιδιωτικών επενδύσεων από τις ώριμες βιομηχανίες σε πιο προηγμένους τομείς θα εξαρτηθεί από την ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς, γράφει ο Μάριο Ντράγκι.

Χωρίς αυτό, οι καινοτόμες εταιρείες σε ταχέως αναπτυσσόμενους τομείς όπως οι ψηφιακές υπηρεσίες δεν θα είναι σε θέση να κλιμακωθούν και να προσελκύσουν κεφάλαια. Και, ως αποτέλεσμα, οι επενδύσεις θα παραμείνουν κλειδωμένες σε παλιές τεχνολογίες.

Η ΕΕ μπορεί να έχει δηλωμένη προτίμηση να είναι ηγέτης για το κλίμα, ψηφιακός καινοτόμος και γεωπολιτικός παράγοντας. Αλλά προς το παρόν, η αποκαλυπτόμενη προτίμηση των μελών της είναι διαφορετική. Χωρίς τη χρήση του δημοσιονομικού της χώρου και τη μεταρρύθμιση των αγορών της, είναι δύσκολο να δούμε πώς η Ευρώπη θα επιτύχει τις φιλοδοξίες της, καταλήγει στο άρθρο του.