Economist: Τα trumponomics είναι εδώ – Τι θα φέρουν στην παγκόσμια οικονομία

Οι αγορές μετοχών και εταιρικών ομολόγων είναι σε γενικές γραμμές ικανοποιημένες με την προοπτική της άρσης ρυθμιστικών πλαισίων και των φορολογικών περικοπών από τη δεύτερη θητεία Τραμπ.

Ο Economist, αντίθετα, έχει προειδοποιήσει ότι μαζικές απελάσεις και ένας εμπορικός πόλεμος προς κάθε γεωγραφική κατεύθυνση θα προκαλούσαν πραγματική ζημιά.

Δασμοί: Οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να το πάρουν στα σοβαρά – Συνεργάτης του Τραμπ προειδοποιεί

Οι ίδιοι οι διορισμοί υπουργών και στελεχών που έχουν γίνει γνωστοί επιβεβαιώνουν έναν τριπλό στόχο: επιθυμία για αναστάτωση, σκληρή γραμμή απέναντι στην Κίνα και απόλυτη πίστη, που προκαλούν εύλογη απορία πώς μια τέτοια σύνθεση πολιτικής μπορεί να επηρεάσει την παγκόσμια οικονομία.

Τεχνητή νοημοσύνη

Η απάντηση, ξεκινάει από τις προθέσεις του και η αρχήν η δέσμευσή του για άρση ρυθμίσεων μπορεί να αποβεί θετική για την ανάπτυξη, εκτιμούν οι αναλυτές.

Ο ιδιόρρυθμος Ιλον Μασκ, ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου, και ο Βιβέκ Ραμασβάμι, επιχειρηματίας-πολιτικός, τέθηκαν επικεφαλής μιας νέας ομάδας με τον μεγαλοπρεπή τίτλο Department of Government Efficiency (ή DOGE).

Από την πρώτη κιόλας μέρα η νέα κυβέρνηση θα μπορούσε να βάλει στις ράγες τη νομοθεσία για την αδειοδότηση που βρίσκεται ήδη στο Κογκρέσο.

Ο Τραμπ υποσχέθηκε επίσης να ελευθερώσει την τεχνητή νοημοσύνη, εξαιρετικά απαιτητική τεχνολογία, που μπορεί κανείς να υποθέσει τι είδους επανάσταση θα πυροδοτούσαν οι ευκολότεροι κανόνες.

Απελάσεις μεταναστών

Ακόμη, ο Τραμπ θέλει επίσης να απελάσει εκατομμύρια παράτυπους μετανάστες και να επιβάλει δασμούς έως και 60% στην Κίνα και 10%-20% σε όλες τις άλλες χώρες. Και οι δύο αυτές προθέσεις δεν θα έχουν θετική έκβαση για την ανάπτυξη, επισημαίνει ο Economist.

Το κόστος της μαζικής απέλασης θα μπορούσε, κατά μία εκτίμηση, να ανέλθει σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια, χωρίς να περιλαμβάνεται η ζημία από τις ελλείψεις εργατικού δυναμικού (ιδίως στις αγροτοκτηνοτροφικές μονάδες των ΗΠΑ) και τις αυξήσεις στις τιμές καταναλωτή που αυτές οι ελλείψεις συνεπάγονται.

Εντάσεις

Ένα δεύτερο μέρος της απάντησης εδράζεται στις εντάσεις που περιλαμβάνει η ατζέντα του νέου αμερικανού προέδρου, που όπως λέει ο Economist, θα επιλυθούν αναγκαστικά από την ίδια την πραγματικότητα. Είναι άλλο οι διακηρύξεις και άλλο η εφαρμογή τους μέσα από μια διακυβέρνηση. Πιθανόν η κυβέρνηση απλώς να μην είναι σε θέση να κάνει τα πάντα ταυτόχρονα, για αντικειμενικούς λόγους.

Για παράδειγμα, η επιβολή καθολικών δασμών δεν είναι κάτι που μπορεί να θεσμοθετηθεί και να εφαρμοστεί από τη μια μέρα στην άλλη, μόνο και μόνο για διαδικαστικούς λόγους (έγκριση από το Κογκρέσο, προεδρικές εξουσίες που δεν έχουν ξαναδοκιμαστεί κ.λπ.).

Οπως λένε οι αναλυτές του Economist, θα μπορούσαν οι ρεπουμπλικανοί νομοθέτες υποστηρικτές του ελεύθερου εμπορίου να αποκρούσουν την επιβολή δασμών σε στενούς συμμάχους της Αμερικής. Και, επιπλέον, η χρήση της υπάρχουσας νομοθεσίας για την επιβολή καθολικού δασμού για λόγους εθνικής ασφάλειας θα αμφισβητηθεί πιθανώς στα δικαστήρια. Κατά τον ίδιο τρόπο, η σύλληψη, η κράτηση και η απέλαση εκατομμυρίων μεταναστών θα είναι ένας εφιάλτης επί του πρακτέου. Οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες θα πρέπει να στραφούν στις κρατικές αρχές για βοήθεια, πολλές από τις οποίες θα αρνηθούν.

Η ιδιοσυγκρασία του Τραμπ

Το τρίτο μέρος της απάντησης βρίσκεται στην ιδιοσυγκρασία του ίδιου του Ντόναλντ Τραμπ, που φαίνεται πως αρέσκεται να αλλάζει εύκολα επιλογές. Επίσης, δεν δεσμεύεται με κανέναν. Μπορεί, δηλαδή, να διόρισε στον Στίβεν Μίλερ, χρόνια στενό σύμβουλό του σε θέματα μεταναστευτικής πολιτικής και λογογράφο του από το 2015, στη θέση του αναπληρωτή προσωπάρχη του Λευκού Οίκου για θέματα πολιτικής και αναμένεται να είναι αυτός που θα διαμορφώσει πιθανότατα τα πιθανολογούμενα σχέδια για μαζικές απελάσεις και την πολιτική για τη μετανάστευση.

Ομως, ο Τραμπ δεν αποκλείεται να δώσει προτεραιότητα στην ανάπτυξη, κάνοντας πολύ θόρυβο για τις απελάσεις, αλλά τελικά να περιορίσει την επίδρασή τους στην πραγματικότητα. Το ίδιο και με τον Μασκ που η σχέση με τον Τραμπ κάνει τον κλάδο της τεχνολογίας να περιμένει ειδική εύνοια. Ποιος ξέρει όμως πόσο θα κρατήσιει αυτή η σχέση;

Τελικά, όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Economist, «η μόνη πειθαρχία σε έναν πρόεδρο που τα κατάφερε τόσο θεαματικά αψηφώντας τους ειδικούς, θα προέλθει από τις ίδιες τις αγορές. Ο κ. Τραμπ έχει μια παλιομοδίτικη αντίληψη για τις τιμές των μετοχών ως βαρόμετρο επιτυχίας».

Συμπέρασμα

Και, το συμπέρασμα που φαίνεται να βγάζουν οι αγορές είναι ότι τα πράγματα θα πάνε μια χαρά. Αν και αντιμετωπίζουν τους κινδύνους του πληθωρισμού και του νεποτισμού, οι επενδυτές στοιχηματίζουν ότι οι δασμοί και οι απελάσεις θα κάνουν μικρή ζημιά. Αντίθετα, οι φορολογικές περικοπές θα δώσουν τέτοιο κίνητρο που θα τονώσει τα εταιρικά κέρδη και η απορρύθμιση θα επιφέρει διαρκή ανάπτυξη.

Ακόμα κι αν αυτή η πρόβλεψη αποδειχθεί σωστή για την Αμερική -πράγμα το οποίο πολλοί αμφισβητούν ζωηρά- δεν θα είναι το ίδιο καλή για τον υπόλοιπο κόσμο. Καθώς η Αμερική δανείζεται, αυξάνει τους δασμούς και μεγεθύνεται, το δολάριο θα ενισχύεται. Αυτό θα βλάψει το εμπόριο. Θα οδηγήσει επίσης σε υψηλότερα επιτόκια και μεγαλύτερη επιβάρυνση του χρέους σε δολάρια στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Ορισμένες κυβερνήσεις θα βρεθούν στη γραμμή πυρός, ειδικά εάν η απειλή για αύξηση των δασμών πάνω ​​από τον καθολικό συντελεστή γίνει ένα διαπραγματευτικό εργαλείο για τον Τραμπ. Το πιο ευάλωτο απέναντι σε κάτι τέτοιο είναι το Μεξικό, το οποίο θα αποτελέσει στόχο τόσο της μεταναστευτικής πολιτικής του κ. Τραμπ, επειδή πολλοί παράνομοι μετανάστες περνούν τα σύνορά του με τις Ηνωμένες Πολιτείες, όσο και της εμπορικής του πολιτικής, επειδή το Μεξικό φιλοξενεί εργοστάσια που στέλνουν τις εξαγωγές τους βόρεια, στο πλαίσιο της συμφωνίας ΗΠΑ – Μεξικού – Καναδά.

Οσον αφορά την ΕΕ, πολλοί Ρεπουμπλικάνοι ισχυρίζονται ότι, πληρώνοντας το λογαριασμό για τα αμερικανικά στρατεύματα στην Ευρώπη ως μέρος του ΝΑΤΟ, η Αμερική στην πραγματικότητα πληρώνει για την ευρωπαϊκή ευημερία. Για τον ίδιο τον Τραμπ, το τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα της ΕΕ με την Αμερική κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα. Η Ευρώπη θα πρέπει να θεωρεί αναμενόμενη μια πολιτική που θα την αναγκάσει να πληρώσει για αυτό.

Ο κύριος στόχος μιας εχθρικής οικονομικής πολιτικής θα είναι η Κίνα. Ο Marco Rubio, στο State Department, και ο Mike Waltz, ως σύμβουλος εθνικής ασφάλειας, θέλουν και οι δύο την αντιπαλότητα μεταξύ των δύο μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου, στο επίκεντρο της αμερικανικής πολιτικής. Καθώς οι εταιρείες μετακινούν τις αλυσίδες εφοδιασμού από την Κίνα, μερικές χώρες μπορεί να ωφεληθούν. Άλλοι μπορεί να δημιουργήσουν φιλία με τον κ. Τραμπ. Κατά κανόνα, ωστόσο, ο διαχωρισμός της αμερικανικής και της κινεζικής οικονομίας θα ανέτρεπε πολλά.

Ο πλανήτης να ετοιμάζεται

Οι χώρες θα κάνουν καλά να προετοιμαστούν για αυτό που έρχεται.

Η ΕΕ έχει πει ότι θα κατευθύνει δαπάνες δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ για την άμυνα. Αλλά έχει μείνει πολύ πίσω στην τεχνητή νοημοσύνη και έχει αναβάλει την ενίσχυση της εσωτερικής της αγοράς για πάρα πολύ καιρό.

Η Κίνα βρίσκεται σε καλύτερη θέση, αλλά έχει καθυστερήσει την αναγκαία τόνωση της εγχώριας ζήτησης.

Εάν ο Ντόναλντ Τραμπ εξαπολύσει ένα πακέτο δασμών, τα αντίποινα θα προκαλέσουν μια σειρά από αντίποινα, κυρίως ως επίδειξη δύναμης. Θα ήταν, ωστόσο, μια πράξη αυτοτραυματισμού, προειδοποιεί ο Economist, τονίζοντας ότι λίγες είναι θωρακισμένες απέναντι σε ένα εμπορικό σοκ σε σχέση με την τεράστια αγορά των ΗΠΑ.  χώρες  Συνεπώς, καταλήγουν οι αναλυτές, ο καλύτερος τρόπος για να τα βγάλουν πέρα οι άλλες χώρες απέναντι στη φιλοδοξία του Τραμπ είναι να γίνουν πιο ανταγωνιστικές. Πώς θα το κάνουν αυτό; Εφαρμόζοντας τα trumponomics όσον αφορά την άρση κανονισμών.