Παντοδύναμο το δολάριο ΗΠΑ στην αγορά συναλλάγματος

Η γενική εικόνα

Η προεκλογική ρητορική του Trump σχετικά με την επιβολή (επιπλέον) δασμών στα εισαγόμενα στις ΗΠΑ προϊόντα και υπηρεσίες  αναμένεται να αλλάξει τις ισορροπίες στις αγορές.

Η δικαιολογητική βάση εδράζεται επί του μεγέθους της αμερικανικής οικονομίας και του υψηλού βαθμού απορρόφησης των αγαθών, αναγνωρίζοντας ότι και τα μακροοικονομικά της μεγέθη ευνοούν τα παραπάνω, με εστίαση στην ισχυρή αγορά εργασίας, το υψηλό μέσο εισόδημα και τους πολλαπλασιαστές κατανάλωσης.

Τα γνωστά Trumponomics έχουν ως βασική στόχευση την ανταγωνίστρια ασιατική οικονομία και σε δεύτερη ανάγνωση και την Ευρωζώνη, υπό την έννοια ότι ο Trump φροντίζει πρώτα να αποδυναμώσει τους “αντιπάλους” του, χρησιμοποιώντας τη δυναμική της δικής του οικονομίας.

Μια τέτοια νέα συνθήκη είναι πιθανόν να οδηγήσει πολλές επιχειρήσεις σε αλλαγή έδρας, ακόμα και στο εσωτερικό των ΗΠΑ, καθώς μικροοικονομικά τα κόστη που θα προκύψουν θα αντισταθμιστούν από τις πωλήσεις, ή ακόμα αυστηρότερα από την αποφυγή κάμψης αυτών.

Συνυπολογίζοντας την ευνοϊκή φορολογική πολιτική που θα εισάγει σύντομα ο Trump, δύσκολα οι διοικήσεις θα βρουν επιχειρήματα για να μην πράξουν τοιουτοτρόπως.

Προφανώς τα προαναφερθέντα θα επιταχύνουν τον ρυθμό ανάπτυξης των ΗΠΑ, θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, θα επιβαρύνουν υπέρμετρα άλλες μεγάλες οικονομίες και θα εξασφαλίσουν την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στον εμπορικό κόσμο.

Οι χρηματαγορές χαιρέτισαν τα Trumponomics

Μολονότι τα πράγματα είναι ακόμα πιο περίπλοκα στον χρηματοοικονομικό κόσμο, μολαταύτα η πρώτη ανάγνωση είναι θετική, τουλάχιστον για την Αμερική.

Καταρχάς, κι όπως διεφάνη από τις πρώτες κιόλας ώρες του εκλογικού αποτελέσματος οι μετοχικές αγορές συνέχισαν τη βόλτα τους στα ιστορικά υψηλά, με τις προσδοκίες ανοδικής συνέχισης στο μεσοπρόθεσμο να είναι μεγάλες, αν εκλείψει οποιοδήποτε ακραίο γεγονός που θα μπορούσε να αναχαιτίσει την άνοδο.

Η μεγάλη συζήτηση, ωστόσο, περιστρέφεται γύρω από δύο ζητήματα, την αγορά συναλλάγματος και τους πληθωριστικούς φόβους.

Ειδικότερα για το πρώτο, μιας και είναι το θέμα του άρθρου, είναι γνωστό ότι τέτοιου είδους πολιτικές προκαλούν υπό προϋποθέσεις ενδυνάμωση (ανατίμηση) του εγχώριου νομίσματος. Κάτι που μπορεί με τη σειρά του να οδηγήσει σε μια σειρά αρνητικών -για την εγχώρια οικονομία- συνθηκών, που όμως θα έπλητταν μεσοπρόθεσμα μόνο αδύναμες οικονομίες, και όχι τις ΗΠΑ.

Στην αγορά συναλλάγματος

Η ισχυροποίηση του δολαρίου ΗΠΑ έχει ήδη αποτυπωθεί στο ταμπλό της αγοράς συναλλάγματος. Ο δείκτης δολαρίου DX (δολάριο έναντι των 6 αλλοδαπών βασικών νομισμάτων) βρέθηκε σε νέα υψηλά διετίας και πάνω από τις 107 μονάδες, επιβεβαιώνοντας τα παραπάνω.

Bεβαίως, η εικόνα είναι παρεμφερής και στη μεγάλη ισοτιμία του ευρώ σε σχέση με το δολάριο, όπου είδαμε κατ’ αντιστοιχία νέα χαμηλά διετίας.

Και μάλιστα, η πτωτική πορεία της εν λόγω ισοτιμίας δεν προέρχεται μονάχα από την ενδυνάμωση του δολαρίου (ή ακόμα και την προεξόφληση για αυτό), αλλά προκύπτει και σε μια συνθήκη όπου το ευρώ αποδυναμώνεται (υποτιμάται) λόγω της σταδιακής μείωσης επιτοκίων της ΕΚΤ. Προφανώς, κάτι τέτοιο αναγκάζει πολλά κεφάλαια να πωλούν το ευρώ πουλώντας αντίστοιχα τα ευρωπαϊκά ομόλογα, καθώς οι αποδόσεις τους βαίνουν (ή θα βαίνουν σύντομα) μειούμενες.

Παράλληλα, με την Fed να αρνείται να ακολουθήσει τέτοιους ρυθμούς μείωσης επιτοκίου, είναι δύσκολο να βρεθεί λόγος για κάποιον να εγκαταλείψει το δολάριο ΗΠΑ ή/και τις ακόμα υψηλές αποδόσεις των αμερικανικών χρεογράφων. Ενδεικτικά, το 10ετές ομόλογο των ΗΠΑ αποδίδει 4,4% όταν το αντίστοιχο γερμανικό “μόλις” 2,25%.

Εν κατακλείδει

Ένα ισχυρό εγχώριο νόμισμα δεν είναι απαραίτητα καλό για την οικονομία. Μπορεί να προκληθούν ανισορροπίες στα εμπορικά ισοζύγια ή τρεχουσών συναλλαγών, με απροσδιόριστες συνέπειες, ειδικά αν κάτι τέτοιο ισχύσει επί μακρόν.

Προς το παρόν, οι ΗΠΑ είναι διπλά κερδισμένες. Αφενός, τα πελώρια χρηματικά κεφάλαια παραμένουν στις ΗΠΑ και σε δολάριο, αφετέρου νέα κεφάλαια εισέρχονται με ταχύτητα στα αμερικανικά επενδυτικά προϊόντα.

Διαγραμματικά, η ισοτιμία σταμάτησε με ακρίβεια στη βάση των 1,04 δολαρίων ανά ευρώ, οριοθετώντας μια διετή περιοχή συσσώρευσης με άνω άκρο τα 1,12. Περαιτέρω διολίσθηση ανοίγει τον δρόμο για το “προφητικό” 0,92-0,90, και προφανώς όλα θα εξαρτηθούν από τις κινήσεις του νέου Προέδρου, επισημαίνοντας ότι η Ευρώπη βρίσκεται προ των πυλών για μια ευμεγέθη ποσοτική χαλάρωση μετά την έκθεση του Draghi. Πρακτικά, μειώνεται κι άλλο ο συναλλαγματικός κίνδυνος για όσους Ευρωπαίους θα προτιμήσουν αμερικανικά ομόλογα, καθώς από τη μία θα απολαμβάνουν υψηλότερες αποδόσεις και από την άλλη θα αντιμετωπίζουν μικρές πιθανότητες να χάσουν από την υστερόχρονη μετατροπή των δολαρίων σε ευρώ, μιας και το δολάριο αναμένεται να συνεχίσει ισχυρό.