ΜΕΒΓΑΛ: Οι έριδες των μετόχων, η επιστροφή Χατζάκου και το restart με τον Θεοδωρόπουλο

Ο καθένας από τους δημιουργούς των ελληνικών γαλακτοβιομηχανιών στην ελληνική αγορά, έχει να διηγηθεί μία δική του σχεδόν πανομοιότυπη οικογενειακή ιστορία «πνιγμένη»… στο γάλα!

Ο «αθέατος πρωταγωνιστής» των σούπερ μάρκετ – Η εκτόξευση των PL στα 3,7 δισ. ευρώ

Αλλοι στο βάθος της οικογενειακής τους διαδρομής ξεκίνησαν ως κτηνοτρόφοι και κι έγιναν τυροκόμοι ή γαλατάδες κι άλλοι στο αστικό περιβάλλον ως μεταπωλητές, δηλαδή «γαλατάδες», στα παλιά χρόνια που το γαλακτοπωλείο ήταν σημείο αναφοράς στις γειτονιές της πόλης.

Η Μεβγάλ για χρόνια ήταν μόνο μία τυροκομική μονάδα, που παρήγαγε φέτα και κίτρινα τυριά

Οι δυο οικογένειες που έφτιαξαν την ΜΕΒΓΑΛ

Απ’ αυτόν τον «κανόνα δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση η Μακεδονική Βιομηχανία Γάλακτος (Μεβγάλ) ΑΕ, η μεγαλύτερη γαλακτοβιομηχανία της Βορείου Ελλάδος – σημείο αναφοράς όλης της περιοχής.

Στα 1950, μετά το τέλος της προηγούμενης ταραγμένης δεκαετίας και στην «αυγή» του δεύτερου κύματος βιομηχανικής αναδημιουργίας, οι δύο οικογένειες «γαλατάδων», Χατζάκου και Χατζηκωνσταντίνου, δημιουργούν στα Κουφάλια της Θεσσαλονίκης μία νέα μικρή τυροκομική επιχείρηση σε μία αποθήκη που αγόρασαν.

Από εκεί γεννήθηκε η Μεβγάλ ΑΕ. Για χρόνια η νέα επιχείρηση ήταν μόνο μία τυροκομική μονάδα. Παρήγαγε φέτα και κίτρινα τυριά. Η επιχείρηση πηγαίνει καλά. Εχει κέρδη και το 1967 ολοκληρώνεται η δημιουργία του νέου εργοστασίου. Τέσσερα χρόνια αργότερα προχωρά στην παστερίωση του γάλακτος και το 1974 παράγει γιαούρτι ευρωπαϊκού τύπου.

Η κρίσιμη καμπή τη δεκαετία του 1980

Η κρίσιμη χρονιά είναι το 1985 όταν για πρώτη φορά ανοίγεται στη διεθνή. Πραγματοποιεί τις πρώτες της εξαγωγές. Όπως λέει η πρόεδρος της εταιρείας μιλώντας προς τον ΟΤ κυρία Μαίρη Χατζάκου, «η πρώτη μας αγορά ήταν η Ιταλία και για χρόνια παρέμεινε η καλύτερη μας αγορά, μέχρι που την υποσκέλισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες».

Εκτός η εξαγωγική δραστηριότητα της Μεβγάλ ΑΕ παραμένει βασικός πυλώνας στην ανάπτυξη της, με τα προϊόντα της φέτας και του γιαουρτιού. Επίσης είναι η πρώτη εταιρεία στην Ελλάδα που τυποποίησε φέτα – άνοιξε έτσι μία ιδιαίτερη «αγορά» εντός της φέτας, προϊόν που αποτελεί ευρωπαϊκό παράδοξο, δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής του διακινείται χύμα! Κι αυτό συνέβη αρκετά νωρίς, μόλις το 1989.

Η εδραίωση και η αλλαγή σκυτάλης

Και το 2010 τοποθέτησε την γραμμή παραγωγής και συσκευασίας γάλακτος υψηλής παστερίωσης. Κι από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 διεύρυνε το δίκτυο διανομής της καλύπτοντας πλέον το σύνολο της ελληνικής αγοράς.

Για πολλά χρόνια η Μεβγάλ ΑΕ ήταν μία υγιής επιχείρηση, που «παρακολουθούσε» τον ανταγωνισμό και «στεκόταν» απέναντι του. Κι ο Κωνσταντίνος Χατζάκος απολάμβανε υψηλού κύρους μέσα στον κλάδο – κι όχι μόνο φυσικά – τόσο μεταξύ των παλιών, αλλά και των νεότερων «γαλατάδων» της αγοράς.

Αποσύρεται το 1998 από την επιχείρηση και πλέον τα ηνία τα αναλαμβάνει η κόρη του κυρία Μαίρη Χατζάκου – σ΄ αυτήν και στην άλλη κόρη του, τη Νίκη αφήνει και το 57% των μετοχών που διέθετε. Η δραστηριότητα του δεν είχε σε τίποτα να ζηλέψει από τους Αθηναίους συναδέλφους του. Όμως ενώ η εταιρεία «πήγαινε πρίμα» τα προβλήματα προήλθαν από τα νέα δεδομένα που δημιουργήθηκαν στην ευρωπαϊκή αγορά όταν πλέον η επόμενη γενιά των δύο ιδρυτών βρέθηκε στη διοίκηση της εταιρείας.

Η κρούση της Friesland με το Νουνού…

Κατ’ αρχήν ήταν ήδη γνωστό στην αγορά ότι η ολλανδική Friesland (Νουνού) αναζητούσε για χρόνια γαλακτοβιομηχανία για την εξαγοράσει και να αποκτήσει παραγωγική βάση στη χώρα μας. Το τότε «αφεντικό» της, ο Φρανκ Μπλετζιάν – με καταγωγή από την Θεσσαλονίκη – είχε συζητήσει κατ΄ επανάληψη με τον ίδιο το Κωνσταντίνο Χατζάκο.

Παράλληλα ο κ. Πέτρος Παπαδάκης, που διέθετε το 43% της Μεβγάλ ΑΕ, «κουβέντιαζε» με τον γαλλικό όμιλο της Lactalis. Οι μέτοχοι πλέον ήταν ήδη τρεις. Εκτός από τον κ. Παπαδάκη, ήταν η κυρία Μαίρη Χατζάκου και ο Δημήτρης Συμεωνίδης – απεβίωσε προ ημερών.

… και η σφήνα Δασκαλόπουλου

Οι σχέσεις μεταξύ τους είχαν «οριακή ισορροπία». Προκειμένου, λοιπόν, να έρθει κάποιος μεγάλος ξένος όμιλος στον κλάδο, το τότε «αφεντικό» της Δέλτα ΑΕ, της μεγαλύτερης γαλακτοβιομηχανίας της χώρας, ο κ. Δημήτρης Δασκαλόπουλος, αποφάσισε να επιχειρήσει την εξαγορά της Μεβγάλ ΑΕ.

Κατ’ αρχήν απέκτησε το 14,8% αντί 19,6 εκατ. ευρώ, από την κυρία Χατζάκου κι άρχισε τις συζητήσεις με τους άλλους δύο μετόχους. Ο κ. Παπαδάκης στην αρχή δέχθηκε να πωλήσει, αλλά εν συνεχεία υπαναχώρησε, ενώ ο Συμεωνίδης ήταν εξ αρχής αρνητικός. Τα πράγματα περιπλέχθηκαν. Κι η ισορροπία φαίνεται πως διαταράχθηκε σοβαρά εκείνη την εποχή.

Λίγο αργότερα ήρθαν οι «κουμπάροι» και το «καρτέλ του γάλακτος» στην Επιτροπή Ανταγωνισμού. Κι η ελληνική αγορά εισήλθε στη σχεδόν δεκαετή οικονομική κρίση.

Τα πέτρινα χρόνια και το παιχνίδι με τη φωτιά

Σ’ αυτή την περίοδο η Μεβγάλ ΑΕ πέρασε τα πιο δύσκολα χρόνια της – περίπου – 75ετούς λειτουργίας της. Εχασε πωλήσεις δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ. Το μερίδιο της συρρικνώθηκε στην αγορά – κι η μοναδική της «ανάσα» ήταν οι εξαγωγές. Συσσώρευσε ζημιές 30 εκατ. ευρώ. Οι εργαζόμενοι και οι κτηνοτρόφοι ήταν απλήρωτοι. Για δυόμιση χρόνια οι τόκοι των τραπεζών δεν είχαν πληρωθεί και οι τράπεζες ετοιμάζονταν να «κοκκινίσουν τα δάνεια της εταιρείας.

Μέχρι και το 2024 οι μέτοχοι της εταιρείας δεν πρόκειται να εισπράξουν μερίσματα. Ολα τα κέρδη που έβγαλε η Μεβγάλ ΑΕ πήγαιναν στην απόσβεση των ζημιών.

Η κατάσταση γαλακτοβιομηχανίας της Θεσσαλονίκης ήταν τραγική. Οι έριδες μεταξύ των μετόχων συνεχίζονταν. Κι οι συσχετισμοί μεταξύ τους άλλαζαν «κάθε τρεις και λίγο» που λέει ο λόγος. Σ’ όλο αυτό το διάστημα η κυρία Χατζάκου διαθέτοντας το μικρότερο μερίδιο των μετοχών παρέμενε αμέτοχη. Είχε αποσυρθεί. Και «με πόνο καρδιάς» έβλεπε την εταιρεία να καταρρέει.

Η επιστροφή της Μαίρης Χατζάκου και η νέα εποχή

Το 2015 το σωματείο των εργαζομένων της επιχείρησης απευθύνθηκε σ΄ αυτήν ζητώντας την να ενεργοποιηθεί και να σώσει ότι μπορεί να σωθεί. Πράγματι το έκανε, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Η κατάσταση παρέμεινε έκρυθμη. Από το 2016 όμως τελικά η κυρία Χατζάκου. Και μέχρι το 2021 γίνεται αναχρηματοδότηση των δανείων, αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου. Αποχωρεί ο κ. Παπαδάκης από το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας.

Η Μαίρη Χατζάκου, βασική μέτοχος της ΜΕΒΓΑΛ

Κι αλλάζουν και τα ποσοστά των μετόχων. Μέχρι που η κατάσταση οριστικοποιείται το 2021, όταν εμφανίζεται – περίπου – ως «λευκό ιππότης» ο κ. Σπύρος Θεοδωρόπουλος. Πλέον η κυρία Χατζάκου διαθέτει το 64,8%, ο κ. Θεοδωρόπουλος το 21,5% και η οικογένεια Συμεωνίδη το 13,7%. Στην εταιρεία πλέον «αφεντικό» της είναι ο κ. Κώστας Παπαδόπουλος, γιος της κυρίας Χατζάκου.

Μέχρι και το 2024 οι μέτοχοι της εταιρείας δεν πρόκειται να εισπράξουν μερίσματα. Ολα τα κέρδη που έβγαλε η Μεβγάλ ΑΕ πήγαιναν στην απόσβεση των ζημιών. Φέτος όπως λέει η κυρία Χατζάκου είναι η τελευταία χρονιά. Από το 2025 η εταιρεία θα βρεθεί σε πλήρη κανονικότητα. Και με σφύζουσα οικονομική υγεία, αφήνοντας πίσω της την ταραγμένη δεκαετία του «εμφύλιου σπαραγμού» που λίγο έλειψε να την οδηγήσει στην καταστροφή!