Η Γαλλία είναι αντιμέτωπη με την πιο βαθιά πολιτική κρίση της εδώ και δεκαετίες. Αυτό αποδεικνύει και το γεγονός ότι για πρώτη φορά από το 1962 κυβέρνηση ανατράπηκε με πρόταση δυσπιστίας.
Η αιτία της πολιτικής κρίσης βρίσκεται στην αναντιστοιχία ανάμεσα στις επιλογές του Εμανουέλ Μακρόν και τις πραγματική βούληση της γαλλικής κοινωνίας. Δηλαδή, προσπάθησε, επικαλούμενος μια λογική «δύο άκρων» να επιβάλει μια κυβέρνηση μειοψηφίας.
Κυρίως γιατί αποφάσισε να «δαιμονοποιήσει» την Αριστερά της Ανυπότακτης Γαλλίας, παρότι ήταν η ηγετική δύναμη του Νέου Λαϊκού Μετώπου, να αρνηθεί να δώσει στην Αριστερά την πρωθυπουργία, παρότι ήταν η μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα, και να επιλέξει να σχηματίσει μια κυβέρνηση μειοψηφίας «κλείνοντας το μάτι» στην Ακροδεξιά προκειμένου να δώσει ανοχή.
Και όλα αυτά θεωρώντας προφανώς ότι δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου στο τέλος θα πρέπει να συμφωνήσουν μαζί του.
Μόνο που δεν συνειδητοποίησε ότι οι συσχετισμοί είχαν αλλάξει. Οι κοινωνικοί πρωτίστως και μετά οι κοινοβουλευτικοί. Και άρα δεν μπορούσε να περάσει τα πάντα. Και τότε είναι που έρχεται η πτώση.
Μια πτώση που είναι σύμπτωμα μιας συνολικότερης πολιτικής και θεσμικής κρίσης σε όλη την Ευρώπη. Δείτε για παράδειγμα πώς κατέρρευσε και η κυβέρνηση Σολτς επίσης υπό το βάρος της δυσαρέσκειας και της αδυναμίας της να απαντήσει στις αγωνίες της γερμανικής κοινωνίας.
Βεβαίως όλο αυτό γεννά ένα συνολικότερο πρόβλημα: αυτή τη στιγμή οι δύο σημαντικότερες χώρες και μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης είναι σε πολιτική και οικονομική κρίση.
Την ώρα που έχει να αντιμετωπίσει τον Τραμπ και τις σκέψεις του για εμπορικό πόλεμο, την Κίνα και τη διαρκή ενίσχυσή της, τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία, τις ανοιχτές πληγές στη Μέση Ανατολή, η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με μια κρίση ηγεσίας.
Και είναι λάθος να θεωρηθεί ότι αφορά μόνο τη Γαλλία ή τη Γερμανία. Σύντομα η κρίση θα χτυπήσει και άλλες πόρτες…
Και ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: για όλα αυτά δεν φταίει ο «λαϊκισμός», που υποτίθεται ότι έχει κυριεύσει τις κοινωνίες και τις οδηγεί σε «λανθασμένες επιλογές».
Αυτό που φταίει είναι ότι εδώ και δεκαετίες προσπαθούν επίμονα να πείσουν τις κοινωνίες ότι είναι «για το καλό τους» να αποδεχτούν επιθετικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εντείνουν τις κοινωνικές ανισότητες, υποβαθμίζουν τη θέση των εργαζομένων και οδηγούν τη νεολαία στην επισφάλεια.
Αυτό που φταίει είναι η επιμονή ότι η μόνη «πολιτικά ορθή» επιλογή είναι το «Κέντρο».
Αυτό που φταίει είναι ο κατακερματισμός και η αφωνία των δυνάμεων που έχουν την ευθύνη να διαμορφώσουν μια εναλλακτική πολιτική που να ξεκινά όχι από τους οικονομικούς δείκτες, αλλά από τις κοινωνικές ανάγκες.
Και όλα αυτά καλό είναι να τα σκεφτούμε πραγματικά σοβαρά…
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσειςLatest News
Από τα τρολ των social media στις τριγωνικές συναλλαγές
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποθέτουν ότι πίσω από τα αμέτρητα συμβόλαια του ομίλου των κ.κ Βαρβιτσιώτη και Ολύμπιου κρύβονται άλλες σχέσεις, πιο σύνθετες και δηλωτικές πολιτικών και οικονομικών εξαρτήσεων
Αυξάνεται το κόστος των επιχειρήσεων
Οι λίγες μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις θα δοκιμαστούν, θα αναθεωρήσουν επιχειρηματικά σχέδια αλλά θα προσαρμοστούν και θα τα καταφέρουν
Αυτή η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τις υποκλοπές και τα bots δολοφονίας δικαίωσε τον Όργουελ
Η περιφρόνηση για τους θεσμούς, η απόπειρα ελέγχου της σκέψης, όπως έλεγε ο Όργουελ, μέσω προπαγάνδας και bots, η ηθική εξόντωση αντιπάλων με δολοφονίες χαρακτήρα, δεν μπορούν να θεωρηθούν «φιλελεύθερη πολιτική» αλλά μέθη της εξουσίας
Το… θαύμα του πρόχειρου φαγητού
Στην πρόσφατη έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος για την ελληνική οικονομία, υπάρχει ειδική αναφορά στο πρόχειρο φαγητό
Όταν το Μαξίμου και οι φίλοι του συντηρούν μηχανισμούς τρολ και παραπληροφόρησης
Οι αποκαλύψεις για το πώς χρηματοδοτείται η διαβόητη -αναβαθμισμένη επί Μητσοτάκη- «Ομάδα Αλήθειας» από την εταιρεία Blue Skies των Βαρβιτσιώτη και Ολύμπιου της V+O, είναι διαφωτιστικές για το πώς στήνονται μηχανισμοί παραπληροφόρησης και προπαγάνδας που βάλλουν τελικά κατά της ίδιας της Δημοκρατίας
Είναι το «ελεύθερο εμπόριο» αυταξία;
Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι πάντα και σε κάθε περίπτωση το «ελεύθερο εμπόριο» είναι προς το συμφέρον των κοινωνιών;
Οποιος εξέχει, την πληρώνει
Βρισκόμαστε εν μέσω πολέμου και όποιος «εξέχει» θα την πληρώνει ακόμα και αν αισθάνεται ασφαλής
Πρώτα οι επιχειρήσεις
Η συζήτηση γύρω από την οικονομία έχει αλλάξει μέσα σε λίγες μέρες
Οι επτά εμπορικοί πόλεμοι Ευρώπης – ΗΠΑ, από το 1963
Ο Ντόναλντ Τραμπ ξυπνά παλιούς δαίμονες, γεμάτους κοτόπουλα, μπανάνες, αεροπλάνα και κρέατα…
Ανοιξιάτικα αναγνώσματα
Ολοι περιμένουν να δουν χειρισμούς στο πεδίο, από ελληνική πλευράς, ούτε ευχολόγια ούτε ωραιοποιήσεις για το αποτύπωμα των δασμών Τραμπ
