Reuters: Το κενό ηγεσίας επιδεινώνει την οικονομική δυσπραγία της Ευρώπης

Οι πολιτικές κρίσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας αποτελούν πλήγμα για τις προσπάθειες εκσυγχρονισμού της προβληματικής ευρωπαϊκής οικονομίας και ήδη δυσχεραίνουν τις επιχειρήσεις να λάβουν τις επενδυτικές αποφάσεις που χρειάζονται για να είναι ανταγωνιστικές σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως αναφέρει σε ανάλυσή του το Reuters.

Οι καταρρεύσεις κυβερνήσεων τόσο στη Γερμανία όσο και τη Γαλλία, τις δύο μεγάλες οικονομίες που επί δεκαετίες τροφοδοτούσαν την Ευρωπαϊκή Ένωση, έρχονται την ώρα που η περιοχή πρέπει να διαχειριστεί την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο και τις αυξανόμενες εμπορικές εντάσεις με την Κίνα.

Το deal EE-Mercosur έκλεισε, και τώρα τι; Εμπόδια και προκλήσεις της επόμενης ημέρας

Γερμανία και Γαλλία οδηγούν την αβεβαιότητα

Από τους Γάλλους κατασκευαστές κονιάκ που αντιμετωπίζουν κινεζικούς δασμούς έως τους Γερμανούς κατασκευαστές εξαρτημάτων που περιμένουν σαφήνεια σχετικά με τη βιομηχανική στρατηγική της Ευρώπης για τα ηλεκτρικά οχήματα, η χρονική στιγμή δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη, σχολιάζει το Reuters.

Στο μπλοκ των 27 χωρών, λίγοι διαφωνούν ότι οι οικονομίες της περιοχής πρέπει να κάνουν σημαντικές αλλαγές, εάν πρόκειται να δημιουργήσουν τον πλούτο που απαιτείται για τη συντήρηση ενός γηράσκοντος πληθυσμού 450 εκατομμυρίων. Αλλά περισσότερο από ποτέ, το ερώτημα είναι αν οι πολιτικοί της μπορούν να τα καταφέρουν.

«Η γαλλική κρίση, μαζί με τη γερμανική, δεν πρέπει να επιβραδύνουν την εφαρμογή των οικονομικών μεταρρυθμίσεων», δήλωσε στο Reuters ο Ενρίκο Λέτα, ο οποίος συνέταξε μια 147σέλιδη έκθεση, που εκπονήθηκε φέτος για τις αδυναμίες της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Η πτώση της κυβέρνησης του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν την Τετάρτη – μόλις λίγες εβδομάδες μετά την κατάρρευση του γερμανικού συνασπισμού – είναι ένας «δυνητικός μετεωρίτης» για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα σε μια περιοχή που παλεύει με το υψηλό χρέος, προειδοποίησε ο Ιταλός πρώην πρωθυπουργός.

Ενώ πολλοί Ευρωπαίοι δεν θα αντάλλασσαν την ποιότητα ζωής τους και τα δίκτυα κοινωνικής προστασίας με αυτά των Αμερικανών ομολόγων τους, η ήπειρος έχει μείνει πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες όσον αφορά την κατά κεφαλήν οικονομική ανάπτυξη από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.

Από την αδύναμη παραγωγικότητα έως τις κατακερματισμένες κεφαλαιαγορές και τον ευρύτερο τραπεζικό τομέα, αρκετές κατηγορίες έχουν ακουστεί για την υπαίτιο αυτής της κατάστασης. Οι κυρώσεις στη Ρωσία που επιβλήθηκαν μετά την εισβολή της στην Ουκρανία στέρησαν επίσης από τους Ευρωπαίους κατασκευαστές μια φθηνή πηγή ενέργειας.

Με την άνοδο των ακροδεξιών και των αριστερών κομμάτων να δυσχεραίνει την επίτευξη συναίνεσης στα εθνικά κοινοβούλια και τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, οι προοπτικές για δράση σχετικά με τις μακροπρόθεσμες αδυναμίες της Ευρώπης δεν είναι μεγάλες.

Η αβεβαιότητα που προκαλείται από την καταρρέουσα γερμανική κυβέρνηση συνασπισμού είναι «δηλητήριο για εμάς», δήλωσε ο Άξελ Πετρουτσέλι, επικεφαλής του εργοστασιακού συμβουλίου στο εργοστάσιο της Στουτγάρδης για τον γίγαντα προμήθειας ανταλλακτικών αυτοκινήτων Bosch.

Η εταιρεία του περιμένει επειγόντως σαφήνεια σχετικά με τη γερμανική βιομηχανική πολιτική, ιδίως τη στάση του Βερολίνου απέναντι στον τομέα των ηλεκτρικών οχημάτων, αλλά αυτό δεν θα έρθει πριν από τις εκλογές του Φεβρουαρίου.

Οριστικές αποφάσεις περιμένουν οι επιχειρήσεις

Η Lufthansa αντιμετωπίζει παρόμοια σιγή ασυρμάτου από το Βερολίνο σχετικά με το αίτημά του για μείωση των τελών αεροδρομίου, τα οποία είναι πολύ υψηλότερα από ό,τι αλλού στην Ευρώπη. Ένα στέλεχος δήλωσε ότι θα μπορούσε ακόμη και να μεταφέρει τις δραστηριότητές της σε κόμβους με χαμηλότερο κόστος, όπως η Ρώμη.

Η γαλλική εταιρεία κατασκευής κινητήρων αεροσκαφών Safran δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι η πολιτική σταθερότητα ήταν ένας από τους βασικούς παράγοντες για την απόφαση που θα λάβει στις αρχές του επόμενου έτους σχετικά με τον τόπο εγκατάστασης ενός νέου εργοστασίου παραγωγής φρένων άνθρακα, με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά να συγκαταλέγονται στον σύντομο κατάλογο μαζί με τη Γαλλία.

H αποτυχία του γαλλικού κοινοβουλίου να συμφωνήσει σε έναν προϋπολογισμό για το 2025 αυξάνει την προοπτική ότι τα όρια δαπανών του φετινού προϋπολογισμού θα πρέπει να μετακυλιστούν ως έκτακτη ανάγκη, ακόμη και καθώς ο πληθωρισμός ωθεί το κόστος σε υψηλότερο επίπεδο σε όλους τους τομείς.

Με την οικονομία της Ευρώπης να αναμένεται να αναπτυχθεί μόλις κατά 1% φέτος, πολλές ελπίδες εναποτίθενται στις καταναλωτικές δαπάνες που θα οδηγήσουν σε ανάκαμψη το επόμενο έτος, καθώς οι αυξήσεις των μισθών θα ενισχύσουν τα εισοδήματα των νοικοκυριών, αλλά αυτό προϋποθέτει ότι οι αγοραστές δεν θα αρχίσουν να απογοητεύονται.

Reuters: Μαύρα σύννεφα στο εμπόριο

Η Ευρώπη υπερηφανεύεται για την ανοικτή, προσανατολισμένη στο εμπόριο οικονομία της, όμως οι πιο άμεσες προκλήσεις εντοπίζονται στο εμπόριο, όπως σημειώνει το Reuters.

Η κίνηση της Κίνας να επιβάλει δασμούς στις ευρωπαϊκές εισαγωγές μπράντι τον Οκτώβριο, λίγες ημέρες αφότου η ΕΕ ανακοίνωσε δασμούς στις κινεζικές εισαγωγές ηλεκτρικών οχημάτων, ήταν δυνητικά καταστροφική για τον τομέα, δήλωσε η γαλλική ένωση κονιάκ BNIC.

«Η ψήφος δυσπιστίας … δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εμποδίσει αυτά τα επείγοντα μέτρα από τα οποία εξαρτάται η επιβίωση πολλών από τους ενδιαφερόμενους φορείς μας», δήλωσε η BNIC, αναφερόμενη στην υπόσχεση του Μακρόν να επιλύσει τη διαμάχη με την Κίνα.

Η απειλή του Τραμπ να επιβάλει δασμούς τουλάχιστον 10% σε όλες τις αμερικανικές εισαγωγές αποτελεί επίσης μια δοκιμασία για την αλληλεγγύη της Ευρώπης, τόσο καθώς αποφασίζει πώς μπορεί να προλάβει αυτές τις απειλές όσο και πώς θα προβεί σε αντίποινα εάν ο Τραμπ προχωρήσει στην εφαρμογή τους.

Ωστόσο, όλες οι εγγενείς εντάσεις στην εμπορική πολιτική της Ευρώπης, με τα επιμέρους έθνη να επιδιώκουν να προστατεύσουν τους τομείς που είναι πιο κρίσιμοι για την εγχώρια οικονομία τους, φάνηκαν με τον πιο προφανή τρόπο αυτή την εβδομάδα, καθώς η ΕΕ οριστικοποίησε την εμπορική συμφωνία με τη Βραζιλία, την Αργεντινή, την Ουρουγουάη, την Παραγουάη και τη Βολιβία, μιας ομάδα χωρών γνωστή και ως Mercosur.

Η συμφωνία, που χαιρετίστηκε ως η μεγαλύτερη εμπορική συμφωνία της ΕΕ, μόλις οριστικοποιηθεί, θα φέρει αντιμέτωπα τα γερμανικά συμφέροντα για την επέκταση σε νέες αγορές για τα αυτοκίνητα και τα μηχανήματά της, με τα αντίστοιχα γαλλικά για την προστασία του γεωργικού της τομέα από τις εισαγωγές. Προς το παρόν, η πολιτική ρευστότητα στο Παρίσι και το Βερολίνο καθιστά την τελική της τύχη ακόμη πιο ασαφή.