Αμερικανικό όνειρο: Πώς συρρικνώνεται με το πέρασμα του χρόνου [γραφήματα]

Το αμερικανικό όνειρο συρρικνώνεται. Η εξιδανικευμένη εικόνα της αμερικανικής ζωής από τη δεκαετία του 1930 με την ιδέα ότι ο καθένας μπορεί να αποκτήσει μια ζωή που να έχει το σπίτι με τον λευκό φράχτη, 2,5 παιδιά (κατά μέσο όρο), μια προσοδοφόρα καριέρα σε ένα γραφείο που βρίσκεται σε λογική απόσταση από το σπίτι του και ένα περιστασιακό ταξίδι σε ένα αξιοζήλευτο μέρος διακοπών, έχει κυριαρχήσει σχεδόν σε κάθε πτυχή της πολιτιστικής και πολιτικής ζωής των ΗΠΑ.

Όμως όπως σημειώνει το Business Insider υπάρχει ένα πρόβλημα. Αυτό είναι ότι το κάποτε επεκτατικό όραμα γίνεται όλο και μικρότερο. Όχι μόνο είναι πιο δύσκολο να αρπάξει κανείς ένα κομμάτι του, αλλά ακόμη και η ονομαστική επίτευξη του ονείρου αφήνει τους ανθρώπους ανικανοποίητους.

Οι Αμερικανοί κάνουν λιγότερα παιδιά, τα σπίτια τους γίνονται μικρότερα, μετακινούνται περισσότερο για να πάνε στη δουλειά τους και περνούν λιγότερο χρόνο στις διακοπές τους.

«Τι επιλογή έχουν;»: Οι CEO της Αμερικής προσκυνούν τον Ντόναλντ Τραμπ

Η συρρίκνωση στο αμερικανικό όνειρο σε αριθμούς

Μεταξύ των 8.709 ενηλίκων των ΗΠΑ που ερωτήθηκαν από το Pew Research Center από τις 8 έως τις 14 Απριλίου, το 41% δήλωσε ότι η επίτευξη του αμερικανικού ονείρου ήταν κάποτε εφικτή, αλλά δεν είναι πλέον. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους νεότερους Αμερικανούς. Οι Αμερικανοί ηλικίας 18-29 ετών ήταν οι πιο πιθανό να πουν ότι το αμερικανικό όνειρο δεν ήταν ποτέ εφικτό και μόνο το 39% δήλωσε ότι είναι ακόμη εφικτό. Οι Millennials συνομήλικοί τους αισθάνονταν το ίδιο, αν και ήταν ελαφρώς πιο αισιόδοξοι για τη δυνατότητα του αμερικανικού ονείρου.

Ταυτόχρονα, οι Αμερικανοί είναι όλο και λιγότερο ικανοποιημένοι από την προσωπική τους ζωή, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Gallup. Το ποσοστό των Αμερικανών που είναι «πολύ ικανοποιημένοι» με την προσωπική τους ζωή έχει πέσει κατακόρυφα, όπως διαπίστωσε η δημοσκόπηση και βρίσκεται κοντά σε χαμηλά επίπεδα ρεκόρ. Μάλιστα προηγούμενες φορές που έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα ήταν κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 2008 και των συνεπειών της τα επόμενα χρόνια. Και ακόμη και μεταξύ εκείνων που θα μπορούσαν να έχουν επιτύχει το αμερικανικό όνειρο, με υψηλότερα εισοδήματα, η ικανοποίηση από τη ζωή που κάνουν έχει υποχωρήσει.

Σπίτι

Το κεντρικό στοιχείο του αμερικανικού ονείρου είναι η ιδιοκτησία ενός σπιτιού. Το να έχεις μια στέγη πάνω από το κεφάλι σου είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ασφάλειας και της σταθερότητας και έρευνες έχουν διαπιστώσει ότι οι ιδιοκτήτες σπιτιών έχουν λιγότερο άγχος από τους ενοικιαστές και πέρα από το να έχουν ένα μέρος που μπορούν να το αποκαλούν δικό τους, έχουν και αυξημένο κεφάλαιο.

Το 2013, η μέση τετραγωνική επιφάνεια μιας νέας μονοκατοικίας ήταν περίπου 2.460 τετραγωνικά πόδια (228.54 τ.μ.). Το 2015, οι νέες κατοικίες κορυφώθηκαν στα περίπου 2.470 τετραγωνικά πόδια – και στη συνέχεια πέρασαν τα επόμενα έξι χρόνια με συρρίκνωση. Το 2021, τα σπίτια άρχισαν σιγά-σιγά να μεγαλώνουν και πάλι, και στη συνέχεια περιορίστηκαν και πάλι. Μέχρι το 2023, ο αριθμός είχε πέσει σε περίπου 2.180 τετραγωνικά πόδια. Μια ανάλυση από την Εθνική Ένωση Κατοικιών διαπίστωσε ότι το μερίδιο των μονοκατοικιών που χτίστηκαν με δύο υπνοδωμάτια ή λιγότερα έφτασε στο υψηλότερο επίπεδό του από το 2012 και το μερίδιο των νέων κατοικιών που χτίστηκαν με τέσσερα υπνοδωμάτια έπεσε στο χαμηλότερο επίπεδό του από το 2012.

Φυσικά, το να γίνονται τα σπίτια λίγο μικρότερα δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς πολλοί υποστηρικτές της αύξησης της προσφοράς κατοικιών υποστηρίζουν ότι η αφοσίωση στα γιγαντιαία σπίτια έχει καταστήσει δυσκολότερη την κατασκευή του αριθμού των νέων μονάδων που χρειάζεται η χώρα.

Αλλά η συρρίκνωση των σπιτιών συνδυάζεται με μια άλλη πικρή πραγματικότητα: Οι Αμερικανοί πληρώνουν περισσότερα για λιγότερα. Την ίδια περίοδο που οι Αμερικανοί είδαν τα σπίτια τους να συρρικνώνονται, οι τιμές των κατοικιών αυξήθηκαν κατά σχεδόν 200.000 δολάρια.

Η διάμεση τιμή καταχώρησης ανά τετραγωνικό πόδι ήταν 127 δολάρια το 2016- μέχρι το 2024, η τιμή αυτή αυξήθηκε στα 224 δολάρια – που σημαίνει ότι οι Αμερικανοί πλήρωναν περισσότερα ανά τετραγωνικό πόδι, ακόμη και όταν τα τετραγωνικά τους μειώθηκαν. Σύμφωνα με μία μέτρηση, οι Αμερικανοί πρέπει τώρα να εργάζονται 110 ώρες το μήνα για να μπορούν να αντέξουν οικονομικά τα στεγαστικά τους δάνεια – που σημαίνει ότι τα στεγαστικά δάνεια τρώνε το μεγαλύτερο μέρος των αποδοχών τους.

Με αυτές τις τιμές, δεν είναι περίεργο που οι αγοραστές πρώτης κατοικίας είναι μεγαλύτεροι από ποτέ. Η Εθνική Ένωση Κτηματομεσιτών διαπίστωσε επίσης ότι η μέση ηλικία των αγοραστών πρώτης κατοικίας θα φτάσει τα 38 έτη το 2024, ένα υψηλό ρεκόρ. Το 1981, η διάμεση ηλικία των αγοραστών που αγοράζουν για πρώτη φορά ήταν 29 ετών- το 2014 ήταν 31 ετών.

Ενοικιαστές και ελεύθερος χρόνος

Σοβαρές δυσκολίες αντιμετωπίζουν και οι ενοικιαστές. Η διάμεση τιμή ενοικίασης στις ΗΠΑ είναι 2.035 δολάρια, όπως διαπίστωσε το Zillow. Το Rent.com, εν τω μεταξύ, διαπίστωσε ότι οι μέσες ζητούμενες τιμές ενοικίασης έφτασαν περίπου τα 1.619 δολάρια τον Οκτώβριο. Αυτή αποτελεί μια αύξηση σχεδόν 300 δολαρίων από τον Μάιο του 2019.

Τα αμερικανικά σπίτια κατοικούνται και από λιγότερους ανθρώπους. Το ποσοστό των αγοραστών κατοικιών χωρίς παιδί κάτω των 18 ετών στο σπίτι αυξήθηκε σε νέο υψηλό επίπεδο, στο 73%. Αυτό συμβαίνει διότι οι Αμερικανοί αποκτούν λιγότερα παιδιά: Ο μέσος αριθμός γεννήσεων ανά γυναίκα στις ΗΠΑ έχει μειωθεί από σχεδόν τέσσερις το 1960 σε 1,7 το 2022.

Ταυτόχρονα, ο ελεύθερος χρόνος εξαντλείται από μια ψυχοφθόρα μετακίνηση από και προς την εργασία καθημερινά. Ο μέσος χρόνος μετακίνησης προς τη δουλειά το 1990 ήταν 22,4 λεπτά για μία διαδρομή. Μέχρι το 2023, αυξήθηκε στα 26,8 λεπτά.

Αυτό μπορεί να μην ακούγεται πολύ, αλλά προσθέτει σχεδόν 4,5 ώρες την εβδομάδα μόνο για τη μετακίνηση προς τη δουλειά, ή περίπου 10 ημέρες το χρόνο, αν υποθέσουμε ότι πηγαίνουν κάθε εργάσιμη ημέρα. Ακόμη και αν πηγαίνουν στο γραφείο τρεις ημέρες την εβδομάδα, αυτό εξακολουθεί να είναι σχεδόν 2,7 ώρες την εβδομάδα που μετακινούνται, ή το ισοδύναμο σχεδόν 6 ολόκληρων ημερών το χρόνο. Εν τω μεταξύ, το 1990, οι Αμερικανοί περνούσαν μόλις 3,7 ώρες την εβδομάδα μετακινούμενοι, δηλαδή περίπου 44 λεπτά λιγότερα την εβδομάδα.