Κρασί: Αναδυόμενη δύναμη οι αμπελώνες της Ιρλανδίας

Αν και η Ιρλανδία δεν είναι μια χώρα παραγωγής κρασιού, καθώς φημίζεται για τη μπύρα Γκίνες και το ουίσκι, παρόλα αυτά οι αμπελώνες της με τις υβριδικές ποικιλίες σταφυλιών έχουν αρχίσει να κερδίζουν παγκόσμια αναγνώριση.

Ο συνδυασμός κλιματικής αλλαγής και των υβριδικών σταφυλιών, προσαρμοσμένων σε χαμηλότερες θερμοκρασίες και ανθεκτικών στους μύκητες, καθιστά την καλλιέργεια αμπέλου όλο και πιο δημοφιλή στην Ιρλανδία, μετατρέποντας την όχι μόνο ως μια αναδυόμενη δύναμη αλλά και ως μια πηγή βραβευμένων κρασιών.

Santo Wines: Το success story των ηφαιστειακών κρασιών της Σαντορίνης

Λίγα κρασιά, που παράγονται σήμερα στην Ιρλανδία είναι διαθέσιμα στο εμπόριο και όσα υπάρχουν έχουν υψηλές τιμές

Οι ειδικοί λένε ότι υπάρχουν πλέον περισσότεροι από 40 αμπελώνες σε ολόκληρη τη χώρα.

Λίγα κρασιά, που παράγονται σήμερα στην Ιρλανδία είναι διαθέσιμα στο εμπόριο και όσα υπάρχουν έχουν υψηλές τιμές, που αντικατοπτρίζουν τη μικρή τους κλίμακα.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση, που παρουσιάζει ο FT, του παραγωγού David Llewellyn, ο οποίος καλλιεργεί στο Lusk, βόρεια του Δουβλίνου και ο οποίος τον περασμένο μήνα, κέρδισε ένα «μεγάλο χρυσό» και δύο χρυσά μετάλλια σε έναν διεθνούς κύρους διαγωνισμό για υβριδικές ποικιλίες.

Οι αρχαίοι Κέλτες και το κρασί

Παρά την πρωτοεμφανιζόμενη θέση της στην παγκόσμια οινική σκηνή, η Ιρλανδία εμπορεύεται, απολαμβάνει και διαδίδει την οινική κουλτούρα εδώ και χιλιετίες. Αρχαιολογικά θραύσματα πιστεύεται ότι δείχνουν ότι οι αρχαίοι Κέλτες εισήγαγαν το ποτό ήδη από το 500 π.Χ.

Τον όγδοο αιώνα, ο St. Bede, ένας Άγγλος μοναχός και λόγιος, έγραψε ότι η Ιρλανδία «αφθονεί σε γάλα και μέλι, ούτε λείπουν τα αμπέλια», ενώ οι Νορβηγοί από το Limerick πλήρωσαν ένα κιβώτιο κρασί – αρκετό για ένα χρόνο – στον Brian Boru, ανώτατο βασιλιά της Ιρλανδίας, τον 11ο αιώνα. Μόνο το 1.740, η Ιρλανδία εισήγαγε 4.000 κιβώτια από το Μπορντό.

Αλλά η συμβολή στην παγκόσμια βιομηχανία μιας χώρας, της οποίας το πιο δημοφιλές ποτό σήμερα, η μπύρα Γκίνες και το ουίσκι της αποφέρουν 875 εκατ. ευρώ σε εξαγωγές, προήλθε από τις λεγόμενες «χήνες του κρασιού» – επιχειρηματίες που εγκατέλειψαν την Ιρλανδία τον 17ο αιώνα, όταν το κλίμα έγινε καταπιεστικό για τους καθολικούς.

Στη συνέχεια δημιούργησαν διάσημους αμπελώνες και αποστακτήρια, συμπεριλαμβανομένων των Hennessy με τη φήμη του κονιάκ, Château Lynch-Bages και Léoville Barton.

Το κρασί στην Ιρλανδία

«Το κρασί στην Ιρλανδία είναι για λίγους… τρελούς ανθρώπους», δήλωσε ο Llewellyn, κηπουρός ο οποίος καλλιεργεί επίσης μήλα, αχλάδια και κεράσια και παράγει μηλίτη και πέρρυ στο αγρόκτημά του στο Lusk.

Εκτός από το Rondo, καλλιεργεί επίσης λίγο Cabernet Sauvignon και Merlot και λίγο Cabernet Franc και Shiraz, από τα οποία φτιάχνει ένα κόκκινο κρασί τύπου Μπορντό, ένα κομψό ροζέ και λευκά αφρώδη κρασιά «blanc de noir».

Ενώ τα σταφύλια του Rondo μπορούν να ωριμάσουν στην ύπαιθρο στην Ιρλανδία, για τις παραδοσιακές ποικιλίες, πρέπει να βασιστεί σε μακριές πλαστικές τέντες που καλύπτουν τα φυτά, γνωστές ως polytunnels, για να επιτύχει την πλήρη ωρίμανση – μια μέθοδος που ορισμένοι οινοποιοί βλέπουν με κακό μάτι.

Ωστόσο, ο Carlo Rizzini και ο γιος του Alberto καλλιεργούν Cabernet Sauvignon και Merlot στις όχθες του Lough Owel στην κομητεία Westmeath της κεντρικής Ιρλανδίας. Ο Rizzini δήλωσε ότι το 2023 η πρώτη τους στην παραγωγή πέτυχε αποδόσεις «ίδιες ή υψηλότερες από αυτές της Βόρειας Ιταλίας» σε περισσότερες από δύο φιάλες ανά φυτό.

Την ίδια στιγμή, ο David Dennison, ένας σομελιέ που παράγει πιστοποιημένα βιολογικά κρασιά και λικέρ φρούτων, δήλωσε ότι το 2024 είναι μια «πολύ δύσκολη χρονιά». Μάλιστα, επιδίωξε να μετατρέψει το εμπόδιο αυτό σε ευκαιρία και έτσι αντί να παράγει λευκό κρασί από τη μικρή σοδειά του από σταφύλια Solaris – ένα άλλο δημοφιλές υβρίδιο – τα ζύμωσε μαζί με το Rondo για να φτιάξει ένα «συναρπαστικό» κόκκινο ρουμπινί.