Τέλος χρόνου για την Ευρώπη…

Παρά αρκετές διαφωνίες και αντιπαραθέσεις, για πολλές δεκαετίες, είναι αλήθεια ότι η διατλαντική συμμαχία υπήρξε ακλόνητο θεμέλιο της ευρωπαϊκής ασφάλειας. Σήμερα όμως, όπως υποστηρίζει ο πρώην πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερμανικής Βουλής (Benedenstag), χριστιανοδημοκράτης νομικός Νορμπερτ Ρετγκεν, με την επιστροφή του Ντόναλντ Τράμπ στον Λευκό Οίκο «υπάρχει σοβαρός κίνδυνος η εμπλοκή των Η.Π.Α. στην Ευρώπη να μειωθεί απότομα. Διότι εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες σταματήσαν τη στρατιωτική βοήθεια τους προς το Κίεβο, οι συνέπειες θα είναι επώδυνες , τόσο για τον πόλεμο στην Ουκρανία, όσο και για την άμυνα της υπόλοιπης Ευρώπης έναντι των εξωτερικών απειλών, μεταξύ των οποίων και το ενδεχόμενο νέας ρωσικής επέμβασης σε ευρωπαϊκή χώρα. Οι απειλές του Ρώσου προέδρου Πούτιν κατά της Μολδαβίας και της Γεωργίας, για παράδειγμα, δεν είναι απλό φολκλόρ. Ο Ρώσος πρόεδρος γνωρίζει επίσης ότι η Δύση αντιμετωπίζει και άλλα βαθύτερα προβλήματα που αποσταθεροποιούν τη Διατλαντική Σχέση και θα κάνει ότι μπορεί για να επιδεινώνει την κατάσταση.

«…..Αν και η δεύτερη θητεία του Τράμπ πιθανότατα θα οδηγήσει σε μια ριζική ρήξη από την προηγούμενη πολιτική των Η.Π.Α., η πραγματικότητα είναι ότι η δυσαρέσκεια για την ευρωπαϊκή συμβολή στη διατλαντική σχέση σιγοβράζει στις Ηνωμένες Πολιτείες εδώ και χρόνια. Η Ευρώπη, ωστόσο, σπατάλησε τον χρόνο που θα έπρεπε να είχε ξοδέψει επενδύοντας πιο πολύ στη σχέση – μεταξύ άλλων δημιουργώντας τις δικές της δομές άμυνας. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022 θα έπρεπε να ήταν η τελευταία κλήση αφύπνισης, δημιουργώντας πραγματική ώθηση στην προσπάθεια της Ευρώπης να γίνει από μόνη της ένας αξιόπιστος παράγοντας ασφάλειας. Αντίθετα, για άλλη μια φορά, βασίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να αναλάβουν την ηγεσία σε έναν ευρωπαϊκό πόλεμο. Τώρα, αυτή η εναλλακτική επιλογή κινδυνεύει να εξαφανιστεί και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν μπορούν απλώς να μεταθέσουν την ευθύνη για τη δύσκολη θέση τους στην Ουάσιγκτον.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει συνεπώς να δράσουν αποφασιστικά για να προωθήσουν μια ενοποιημένη στρατηγική ώστε να διασφαλίσουν την ειρήνη και τη σταθερότητα της ηπείρου. Πρέπει να ενισχύσουν γρήγορα την οικονομική και στρατιωτική υποστήριξή τους για την Ουκρανία, να ξεκινήσουν μια σοβαρή προσπάθεια για τη δημιουργία μιας ολοκληρωμένης ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας και να δείξουν στις Ηνωμένες Πολιτείες ότι η Ευρώπη είναι έτοιμη να διατηρήσει την πλευρά μιας αμοιβαία επωφελούς εταιρικής σχέσης. Από εδώ και πέρα, η ασφάλεια της Ευρώπης θα πρέπει να είναι ευρωπαϊκή – ή δεν θα υπάρχει καθόλου……», γράφει ο Νορμπερ Ρετγκεν στην επιθεώρηση Φορέϊν Αφαίρς, και τα λόγια του δεν απέχουν από την πραγματικότητα.

Παρόλο που ο πόλεμος της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας οδήγησε την κυβέρνηση Μπάιντεν να δώσει ξανά προτεραιότητα στην ευρωπαϊκή ασφάλεια, αυτό ήταν μόνο μια προσωρινή απόκλιση, όχι μια γενική αλλαγή στη στρατηγική των Η.Π.Α. Σήμερα, όλοι οι ηγέτες των Η.Π.Α. μπορεί να μην απέσυραν τη δέσμευση της Ουάσιγκτον προς την Ευρώπη τόσο γρήγορα – – όσο μπορεί να είναι διατεθειμένος να το κάνει ο Τράμπ, όμως, εκτός από αυτό, πιθανότατα θα συμφωνήσουν με τη βασική απαίτηση του τελευταίου να αναλάβει η Ευρώπη σημαντικά μεγαλύτερη ευθύνη για τη δική της ασφάλεια.

Για την Ευρώπη, λοιπόν, δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Ο Τράμπ έχει επανειλημμένα εκφράσει την υποστήριξή του για την άμεση διακοπή οποιασδήποτε στρατιωτικής βοήθειας των Η.Π.Α. στην Ουκρανία και η Ευρώπη πρέπει να προετοιμαστεί για το ενδεχόμενο για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, να είναι το κύριο μέρος που θα επιφορτιστεί με τον τερματισμό μιας μεγάλης σύγκρουσης στην ήπειρο. Ένας ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ότι ο επανεκλεγείς πρόεδρος μπορεί να επιδιώξει μια συμφωνία με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν για να παγώσει τις μάχες. Ο Πούτιν κατανοεί ότι μόλις ο Τράμπ εισέλθει σε διαπραγματεύσεις, θα αντιμετωπίσει εσωτερική πίεση για να κλείσει μια συμφωνία – έναν περιορισμό που δεν έχει ο ίδιος. Αυτή η ανισορροπία δίνει στον Ρώσο πρόεδρο περιθώρια ελιγμών και οποιαδήποτε συμφωνία προκύψει από τέτοιες διαπραγματεύσεις θα ήταν απίθανο να περιλαμβάνει επαρκή προστασία για την Ουκρανία – και συνεπώς για την Ευρώπη – έναντι μελλοντικής ρωσικής επιθετικότητας. Εάν η Ουάσιγκτον με τον τρόπο αυτόν εξυπηρετήσει ουσιαστικά τους πολιτικούς στόχους της Μόσχας, αυτομάτως, θα υπονόμευε την αξιοπιστία του ΝΑΤΟ και θα κλόνιζε τα θεμέλια της αρχιτεκτονικής ασφάλειας της Ευρώπης.

Συνεπώς είναι επείγον για την Ε.Ε. να ενισχύει τις αμυντικές της δυνατότητες και μάλιστα γρήγορα. Αν η Ευρώπη παραμείνει ευάλωτη στη ρωσική επιθετικότητα και τις ανομολόγητες επιδιώξεις της, ο δημοκρατικός τρόπος ζωής στην ήπειρό μας, σε κάποια φάση θα πάει περίπατο. Και αυτό είναι μέγα ζητούμενο για τη Ρωσία και όχι μόνον.

Κατά τα λοιπά, ας μη διαφεύγει ότι μια αμυντική αφύπνιση της Ε.Ε., θα ενισχύσει και την οικονομική της ολοκλήρωση, που σήμερα είναι σοβαρό μειονέκτημα της κολοβής ΟΝΕ, πάνω στην οποία στηρίζεται η επιβίωση του ευρώ. Και ο νοών νοείτο…..