Κοινωνική αναγκαιότητα το εναλλακτικό προοδευτικό σχέδιο για τη χώρα

Στον έκτο χρόνο διακυβέρνησης του τόπου από τη Νέα Δημοκρατία, ο ελληνικός λαός δεν έχει τίποτε ουσιαστικό να περιμένει για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του. Όλα αυτά τα χρόνια η χώρα δεν έγινε ούτε πιο ανθεκτική, η οικονομία δεν πέτυχε πραγματική σύγκλιση με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, ενώ οι πολιτικές που ακολουθούνται δεν διασφαλίζουν τη δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, τη μείωση των ανισοτήτων, τη συμπερίληψη. Η κυβέρνηση έχει «εξαντλήσει» τα καύσιμά της. Γι’ αυτό επιμένει στη μισή αλήθεια για τη δήθεν αύξηση των πραγματικών εισοδημάτων, τη φιλοεπενδυτική πολιτική της και την αλλαγή του παραγωγικού υποδείγματος της χώρας. Στην πραγματικότητα, ενώ διαχειρίζεται τους περισσότερους κατά κεφαλήν ευρωπαϊκούς πόρους στην ΕΕ, η Ελλάδα βρίσκεται σε θέση ουραγού στις επενδύσεις.

Με τις δημόσιες επενδύσεις λίγο μόνο πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και με τις επενδυτικές δαπάνες επιχειρήσεων να παραμένουν οι χαμηλότερες στην ΕΕ. Επιπλέον, ένα πολύ ανησυχητικό στοιχείο για την οικονομία μας είναι ότι οι εισαγωγές αυξάνονται με ταχύτερο ρυθμό από τις εισαγωγές, έχοντας ως επίπτωση το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών να κάνει πολύ υψηλές πτήσεις τα τελευταία χρόνια. Η μεγάλη εξάρτηση της χώρας από τα ορυκτά καύσιμα αλλά και από ενδιάμεσα αγαθά, που είναι αναγκαία για τα αγαθά που εξάγουμε, δείχνει πόσο ευάλωτη παραμένει η οικονομία σε συνθήκες κατακερματισμού στις διεθνείς συναλλαγές.

Η αρνητική κληρονομιά που θα αφήσει η κυβέρνηση είναι ότι έχασε το στοίχημα της σωστής αξιοποίησης των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης. Το μείζον ερώτημα είναι ποια θα είναι η μακροπρόθεσμη δυναμική της ελληνικής οικονομίας μετά τη λήξη του Ταμείου το 2026. Οι διεθνείς οργανισμοί προβλέπουν μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης της τάξης του 1% έως το 2038. Για να πλησιάσουμε, δε, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στο 83% του μέσου ευρωπαϊκού όρου στην επόμενη δεκαετία, ο μέσος ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον διπλάσιος.

Εκτός όμως από το γεγονός ότι η σημερινή ανάπτυξη δεν βασίζεται στα σταθερά θεμέλια ενός νέου παραγωγικού προτύπου, δεν διαχέεται δίκαια. Με συνέπεια τα πραγματικά εισοδήματα να βρίσκονται σε διαρκή απόκλιση από την Ευρώπη των «27», ενώ οι ανισότητες ολοένα και διευρύνονται. Ο μέσος ετήσιος μισθός πλήρους απασχόλησης, σύμφωνα με τη Eurostat για το 2023, βρίσκεται πλέον στην 3η θέση από το τέλος παρά τις ονομαστικές αυξήσεις τα τελευταία τρία χρόνια. Είναι ενδεικτικό ότι ακόμα και στο χαμηλό της 10ετίας που καταγράφηκε το 2020, όταν ο μέσος ετήσιος μισθός ήταν στα 15.859 ευρώ, η Ελλάδα δεν είχε πέσει τόσο χαμηλά στην ευρωπαϊκή κατάταξη, καθώς ξεπερνούσε κατά σειρά τη Βουλγαρία, την Ουγγαρία, τη Ρουμανία, την Πολωνία, τη Σλοβακία και την Κροατία.

Εμείς αγωνιζόμαστε να προβάλουμε ένα άλλο ύφος αντιπολίτευσης, στο οποίο οικοδομούμε καθημερινά τη νέα σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες. Το δικό μας στυλ αντιπολίτευσης είναι παραγωγικό και αποδεικνύεται από τη μεγάλη στροφή της κυβέρνησης από την αφωνία στο θέμα των τραπεζών στα δειλά βήματα που την αναγκάσαμε να πραγματοποιήσει. Από τους ψευτοτσαμπουκάδες, τα μεγάλα λόγια και τα επικοινωνιακά «μπινελίκια», εδώ και δύο χρόνια απραξίας, ο Πρωθυπουργός πιέστηκε από τη δική μας τεκμηριωμένη αντιπολίτευση να κάνει ορισμένα μικρά βήματα. Εμείς βέβαια όλο το προηγούμενο διάστημα δεν καταθέσαμε προτάσεις μόνο για τις προμήθειες και τις χρεώσεις των τραπεζών, αλλά καταθέσαμε και άλλες δίκαιες και με κοινωνικό αποτύπωμα προτάσεις. Οπως:

– Το νέο ΕΚΑΣ σε 380.000 χαμηλοσυνταξιούχους, που το έχουν ανάγκη και πρέπει να γίνει πράξη.

– Για χιλιάδες κοινωνικές κατοικίες, ώστε οι νέοι άνθρωποι να έχουν πρόσβαση σε φθηνή και ποιοτική κατοικία.

– Για την υπαγωγή στα βαρέα και ανθυγιεινά των νοσηλευτών και των εργαζομένων στο ΕΚΑΒ. Είναι δίκαιο ο τραυματιοφορέας του ΕΣΥ να βγαίνει σε σύνταξη στα 67 έτη, ενώ στον ιδιωτικό τομέα υπάγεται στο ειδικό αυτό καθεστώς; Είναι μια τεράστια αδικία και μάλιστα όταν έχουμε ελλείψεις στο σύστημα σε νοσηλευτές. Δεν πρέπει επομένως να δώσουμε κίνητρα να ενταχθούν στο ΕΣΥ;

– Μια ακόμα σημαντική πρωτοβουλία του ΠαΣοΚ ήταν ότι πίεσε την κυβέρνηση – και τελικά το αποδέχτηκε, έπειτα όμως από μεγάλη καθυστέρηση – να φορολογούνται αυτοτελώς οι εφημερίες των γιατρών. Πρόκειται για μια δίκαιη πολιτική επιλογή, ένα ουσιαστικό κίνητρο για να στηρίξουμε το ΕΣΥ τη στιγμή που φεύγουν εκατοντάδες γιατροί στο εξωτερικό.

– Καταθέσαμε επίσης πρόταση για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού μέσω των συλλογικών διαπραγματεύσεων από τους κοινωνικούς εταίρους. Η κυβέρνηση, ωστόσο, επέλεξε όλα να ρυθμίζονται με τον αλγόριθμο, ενώ για εμάς θα μπορούσε να λειτουργεί επικουρικά ως εργαλείο διευκόλυνσης του διαλόγου των κοινωνικών εταίρων.

Ο «δομικός εκσυγχρονισμός» που ψευδεπίγραφα επαγγέλθηκε η κυβέρνηση το 2019 αποδείχθηκε, τελικά, μια επικοινωνιακή φούσκα. Αντί για «νησίδα σταθερότητας», η διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει μετατραπεί σε νησίδα διευθέτησης συμφερόντων και ανασφάλειας για την πλειονότητα του ελληνικού λαού. Αποτελεί πλέον κοινωνική και πολιτική αναγκαιότητα ένα νέο προοδευτικό σχέδιο οικονομικής πολιτικής. Που θα ενώνει την κοινωνία, θα αυξάνει μακροπρόθεσμα και βιώσιμα το ΑΕΠ, απαντώντας με δίκαιο τρόπο σε όλα τα μεγάλα προβλήματα και τις σύγχρονες προκλήσεις που έχουν μπροστά τους η χώρα και ο λαός μας.
Ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης είναι πρόεδρος του ΠαΣοΚ-Κινήματος Αλλαγής.

Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ (ΟΤ) – ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ