«Οι Αυστριακοί είναι πιο έξυπνοι από τους Γερμανούς: έχουν πείσει όλον τον κόσμο ότι ο Χίτλερ ήταν Γερμανός και ο Μπετόβεν Αυστριακός», λέει ένα παλιό αυστριακό ανέκδοτο. Η αλήθεια είναι ότι στους πολίτες στην Αυστρία αρέσει να θεωρούνται ξεχωριστοί – αλλά μόνο για τους λόγους που θέλουν εκείνοι: Το ειδυλλιακό αλπικό τοπίο, την τεράστια κλασική μουσική παράδοση, την αρχιτεκτονική μπαρόκ, τα ιστορικά καφέ, τα περήφανα λευκά άλογα, το σνίτσελ και την… πριγκίπισσα Σίσι.
Γροιλανδία: Τι σκέφτονται οι κάτοικοί της για την εξαγορά από τις ΗΠΑ – Τι αναφέρει ο Economist
Η πολιτική ιστορία της χώρας κρύβεται για δεκαετίες πίσω από την αριστοκρατική ομορφιά της. Αλλά επιστρέφει – κι ετοιμάζεται τώρα να δείξει το πιο τρομακτικό της πρόσωπο.
Φέτος η Αυστρία συμπληρώνει 30 χρόνια από την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αντί όμως να γιορτάσει την επέτειο, ετοιμάζεται μάλλον να συνταχθεί με τους μεγαλύτερους αμφισβητίες του εγχειρήματος. Η νίκη του ακροδεξιού Κόμματος της Ελευθερίας (FPÖ) στις εκλογές του Σεπτεμβρίου κι η μετέπειτα αποτυχία των δυνάμεων του κέντρου να το αποκλείσουν από την κυβέρνηση, σχηματίζοντας τρικομματικό συνασπισμό, προκαλούν νέο πονοκέφαλο στην Ευρώπη.
Ο 55χρονος κ. Κικλ είναι ίσως ο πιο πολωτικός πολιτικός στην Αυστρία
Κάποιοι διαβλέπουν «ορμπανοποίηση» της Αυστρίας, μιλούν για «ακόμη ένα μακρύ χέρι» του Κρεμλίνου στην ΕΕ και ακραία ριζοσπαστικοποίηση της χώρας, η οποία τα προηγούμενα χρόνια παρήγαγε ειδήσεις μάλλον χάρη στην…Eurovision.
Ο αρχηγός του ακροδεξιού FPÖ, Κικλ, στο κατώφλι της καγκελαρίας
«Αγνοήστε την αυστριακή πολιτική με δική σας ευθύνη», προειδοποίησε προ ημερών ο αμερικανοαυστριακός διευθυντής σύνταξης του ιστότοπου euractiv Μάθιου Κράσνιτσνιγκ. Όπως οι περισσότεροι, είχε κι αυτός θεωρήσει ότι, παρά τον θρίαμβο του, το FPÖ θα περιοριζόταν στην αντιπολίτευση και οι ειδήσεις από την Βιέννη θα περνούσαν και πάλι «στα ψιλά».
Τώρα όμως ο αρχηγός του FPÖ Χέρμπερτ Κικλ, ο «γκρινιάρης» των επτά νάνων του παραμυθιού, όπως τον χαρακτηρίζουν κάποιοι σχολιαστές, ετοιμάζεται να πατήσει και με τα δυο πόδια το κόκκινο χαλί της καγκελαρίας στην Μπάλχαουσπλατς.
Ο 55χρονος κ. Κικλ είναι ίσως ο πιο πολωτικός πολιτικός στην Αυστρία. Στην πολιτική του καριέρα προχωρά παρά τον χαρακτήρα του, όχι χάρη σ’ αυτόν. Άλλωστε μόλις το 2% των ψηφοφόρων του FPÖ δηλώνει ότι ψήφισε το κόμμα χάρη στον αρχηγό του.
Αμφιλεγόμενος, ακοινώνητος, κρυψίνους, ο κ. Κικλ έχει καταφέρει να είναι γνωστά ελάχιστα για τη ζωή του. Σπούδασε Φιλοσοφία και Ιστορία, αλλά δεν πήρε ποτέ πτυχίο. Θήτευσε ως λογογράφος στο πλευρό του Γεργκ Χάιντερ και ως σύμβουλος στρατηγικής του πρώην αντικαγκελάριου Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε. Τώρα, μπορεί να υπερηφανεύεται ότι ξεπέρασε τους δασκάλους του. Οι διαπραγματεύσεις με το κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα (ÖVP) βρίσκονται σε εξέλιξη και –εκτός απροόπτου– θα καταλήξουν σε συμφωνία.
Πρέπει η Ευρώπη να φοβάται τον Κικλ;
Πρέπει λοιπόν η Ευρώπη να φοβάται τον Χέρμπερτ Κικλ;
Αν ληφθούν σοβαρά υπόψη οι θέσεις που έχει εκφράσει τους τελευταίους μήνες, πολύ απλά ναι.
Ο δυνητικός νέος καγκελάριος έχει στόχο τη δημιουργία μιας «ομοιογενούς» Αυστρίας-φρουρίου. Όπως και οι Γερμανοί φίλοι του στην Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD), είναι προσηλωμένος στον «υποχρεωτικό επαναπατρισμό» (Remigration) μεταναστών –ακόμη και νόμιμων–, χωρίς δικαστικές αποφάσεις, απορρίπτει τα διεθνή δικαστήρια, όπως και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, θέλει να σταματήσει η στήριξη στην Ουκρανία, να καταργηθούν οι κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, να αποχωρήσει η χώρα από την αντιπυραυλική ασπίδα European Sky Shield, να επιστρέψει η Αυστρία στην ρωσική ενέργεια και να ανακτήσει μέρος της κυριαρχίας που έχει παραχωρήσει στην ΕΕ, π.χ. με επαναφορά της απόλυτης πλειοψηφίας για όλες τις αποφάσεις.
Οι δηλώσεις του κατά καιρούς έχουν βρεθεί στα πρωτοσέλιδα. Όταν όπως υποστήριξε ότι «οι πολλοί ξένοι δεν κάνουν καλό σε κανέναν μας και χρειάζεται περισσότερο θάρρος για το βιεννέζικο αίμα μας» ή ότι «οι αιτούντες άσυλο θα πρέπει να συγκεντρώνονται όλοι σε ένα σημείο». Ή όταν είπε πως «οι νόμοι πρέπει να ακολουθούν την πολιτική, όχι η πολιτική τους νόμους». Ή όταν είπε ότι «οι συμφωνίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα μας εμποδίζουν να κάνουμε αυτό που πρέπει». Ή όταν διέγνωσε ότι «η αυστριακή τέχνη έχει γεμίσει ‘αριστεροσύνη’, τρανς και θέματα φύλου κι αυτό πρέπει να τελειώσει».
Αντιμεταναστευτική πολιτική
Θα μετουσιωθούν όλα αυτά στην πολιτική της Αυστρίας αν ο κ. Κικλ γίνει καγκελάριος;
Δύσκολα. Ακόμη και το πρότυπο του Χέρμπερτ Κικλ, ο Βίκτορ Όρμπαν, δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να γυρίσει εντελώς την πλάτη στις Βρυξέλλες. Κι αυτό ενώ είναι πολιτικά παντοδύναμος, έχει αλλάξει το ουγγρικό σύνταγμα κατά το δοκούν, ελέγχει ασφυκτικά τα ΜΜΕ και καταπνίγει κάθε φωνή κριτικής. Το FPÖ δεν πήρε άλλωστε 52% στις εκλογές, αλλά 28,8% και το δεύτερο ÖVP 26%. Συνταγματικές αναθεωρήσεις επομένως, αυτής της κλίμακας μάλιστα, είναι στην πράξη απίθανες στην Αυστρία. Όσο για το λαϊκιστικό «χάρισμα» του ούγγρου πρωθυπουργού, δεν το διαθέτει ούτε κατά διάνοια ο αυστριακός θαυμαστής του.
Αυτό που μπορεί κανείς να περιμένει με σχετική βεβαιότητα από την πιθανή κυβέρνηση FPÖ – ÖVP είναι η αυστηροποίηση της μεταναστευτικής πολιτικής. Και ατελείωτη γκρίνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κυρίως για την πολιτική έναντι της Ρωσίας και για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Μαζί με την Ουγγαρία του Όρμπαν και την Σλοβακία του Φίτσο, η Αυστρία του Κικλ θα σχημάτιζε πιθανόν ακόμη πιο ισχυρό άξονα ευρωσκεπτικισμού στην καρδιά της Γηραιάς Ηπείρου.
Πιο δραστικά μέτρα ωστόσο μάλλον δεν θα πρέπει να αναμένονται, καθώς το Λαϊκό Κόμμα, μέχρι πρόσφατα η πολιτική ραχοκοκαλιά των κυβερνήσεων της Αυστρίας, έχει σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό, που δύσκολα θα εγκατέλειπε, ακόμη και ως ελάσσων εταίρος. Θα κάνει ταυτόχρονα το παν για να αποφύγει νέες εκλογές, οι οποίες, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, θα έφερναν την ακροδεξιά ως ακόμη και στο 36%.
Για να φτάσει βέβαια στην καγκελαρία ο Χέρμπερτ Κικλ, θα πρέπει προηγουμένως να έχει βρει τουλάχιστον 18 δισεκατομμύρια ευρώ για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Τον Δεκέμβριο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπολόγισε σε 18-24 δισεκατομμύρια το κόστος της δημοσιονομικής εξυγίανσης που απαιτείται, λόγω της αύξησης του ελλείμματος πάνω από το όριο του 3% του ΑΕΠ.
Η ακροδεξιά στροφή στην Ευρώπη
Η επόμενη αυστριακή κυβέρνηση κινδυνεύει σοβαρά να βρεθεί σε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος, με σαφώς ηπιότερα μέτρα, αλλά αυστηρότερο ευρωπαϊκό έλεγχο και κίνδυνο απώλειας αξιοπιστίας στις χρηματαγορές. Στο ECOFIN της 21ης Ιανουαρίου, η κυβέρνηση θα πρέπει να έχει υποβάλει αξιόπιστο και ρεαλιστικό πρόγραμμα εξυγίανσης – αλλά ο Χέρμπερτ Κικλ όλη την προεκλογική περίοδο υποσχόταν ότι δεν θα υπάρξει κανένας νέος φόρος, πως θα προωθήσει φοροαπαλλαγές για εργαζόμενους άνω των 60 ετών και συνταξιούχους, επιδότηση ενοικίου για τους νέους, χαμηλότερη φορολόγηση των καταθέσεων και των υπερωριών. Χρήματα υποσχέθηκε ότι θα εξοικονομήσει με την αποχώρηση της Αυστρίας από την European Sky Shield, που δημιούργησε η Γερμανία με το βλέμμα στην ρωσική επιθετικότητα.
Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί κανείς να είναι αφελής σε σχέση με το τι έρχεται το επόμενο διάστημα στην Ευρώπη. Η λαϊκιστική και ριζοσπαστική στροφή είναι σαφής και δεν προέκυψε ξαφνικά.
Όπως στη Γερμανία, όπου η AfD ορέγεται να κεφαλαιοποιήσει την αποτυχία των δημοκρατικών δυνάμεων του κέντρου να δώσουν λύσεις στα πραγματικά προβλήματα και την πρόσφατη διάλυση του κυβερνητικού συνασπισμού που δεν μπορούσε να συνεννοηθεί για τίποτα, έτσι και στην Αυστρία η αδυναμία του ÖVP, των Σοσιαλδημοκρατών (SPÖ) και των φιλελεύθερων του NEOS να αφήσουν στην άκρη τα κομματικά τους συμφέροντα θα φέρει πιθανόν στην εξουσία ακροδεξιό καγκελάριο, για πρώτη φορά μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το «πύρινο τείχος» (Brandmauer), μεταξύ των κομμάτων του «δημοκρατικού τόξου» και της ακροδεξιάς στην Αυστρία έγινε στάχτη.
Αυτό ακριβώς επιδιώκει και στη Γερμανία η Αλίς Βάιντελ της AfD από τον ηγέτη του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU), τον Φρίντριχ Μερτς.
Εκείνος πάντως, ακόμη τουλάχιστον, της απαντά κατάμουτρα ότι «αποκλείεται, όσους βουλευτές κι αν εκλέξει».
Αλλά την 23η Φεβρουαρίου αυτοί που θα ερωτηθούν θα είναι οι ψηφοφόροι.
Πηγή: ΑΠΕ
Latest News
Συνεχίζονται οι προσπάθειες προσέγγισης Τουρκίας και Κούρδων
Μηνύμα ενότητας στέλνει στην Τουρκία από τις φυλακές όπου κρατείται ο Σελαχατίν Ντεμιρτάς, πρώην συμπρόεδρος του φιλοκουρδικού κόμματος HDP
Στην τελική ευθεία για την Προεδρία της Δημοκρατίας
Ποιες θα είναι οι τελευταίες κινήσεις των πολιτικών αρχηγών πριν τις ανακοινώσεις του Πρωθυπουργού για την Προεδρία της Δημοκρατίας
Η φρεγάτα Ύδρα επέστρεψε στην Ερυθρά Θάλασσα
Η φρεγάτα «Ύδρα» του Πολεμικού Ναυτικού βρίσκεται στην Ερυθρά Θάλασσα και εντάσσεται στη δύναμη της ευρωπαϊκής επιχείρησης «Ασπίδες»
Αυξάνεται στα 1.850 ευρώ το μηνιαίο ποσό για επαγγελματίες αναδόχους γονείς παιδιών με αναπηρία
Τα παιδιά θα λαμβάνουν κανονικά και όλα τα προνοιακά και αναπηρικά επιδόματα
Ελλάδα και Κύπρος στην κινούμενη άμμο της Μέσης Ανατολής
Ενώ η Τουρκία διευρύνει την περιφερειακή της επιρροή, η διπλωματική κινητικότητα Αθήνας και Λευκωσίας καλείται να καλύψει τα κενά. Η Τριμερής του Καΐρου ήταν μόνο η αρχή. Στο Ριάντ ο Μητσοτάκης την Δευτέρα.
Καιρός: Ποια έκτακτα μέτρα εισηγείται η Επιτροπή Εκτίμησης Κινδύνου - Τι πρέπει να γνωρίζουν οι πολίτες
Αναλυτικά τα μέτρα που εισηγήθηκε η Επιτροπή Εκτίμησης Κινδύνου που συνεδρίασε για την κακοκαιρία – Πού θα κλείσουν σχολεία – Σε ποιες περιοχές είναι υποχρεωτικές οι αλυσίδες
Κοντογεώργης: Να διατηρήσουμε έναν ρυθμό ανάπτυξης που βοηθά και την οικονομία και τους πολίτες
Ο Θανάσης Κοντογεώργης τονίζει ακόμα ότι «ο πληθωρισμός σιγά σιγά υποχωρεί. Τα εισοδήματα θα παραμείνουν και θα συνεχίσουν να αυξάνονται»
Πολεμικό Ναυτικό: Βίντεο με την αεροδιακομιδή ασθενούς από φορτηγό πλοίο με ελικόπτερο
Η επιχείρηση για την αεροδιακομιδή του ασθενή πραγματοποιήθηκε στα 80 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά της Παλαιόχωρας
Η πρώτη ανασκόπηση Μητσοτάκη για το 2025 - Τι αναφέρει για τη φορολογία
Στην πρώτη του εβδομαδιαία ανασκόπηση για το 2025, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απαρίθμησε τις κυβερνητικές προτεραιότητες για τη νέα χρονιά.
Τι σκέφτονται οι κάτοικοι της Γροιλανδίας για την εξαγορά τους; - Η ανάλυση του Economist
Στη Γροιλανδία αναφέρουν ότι η παγκόσμια προσοχή της τελευταίας εβδομάδας επανέφερε το ζήτημα της ανεξαρτησίας στο προσκήνιο