Εργασία: Παραίτηση λόγω τοξικού περιβάλλοντος έχει δηλώσει ο ένας στους δύο εργαζόμενους στην Ελλάδα

Ενδιαφέροντα συμπεράσματα για την αγορά εργασίας στην Ελλάδα προκύπτουν από τη διεθνή έρευνα Workmonitor 2025, της Randstad, στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 26.000 εργαζόμενοι από 35 χώρες.

Όπως σημειώνει η έρευνα του πολυεθνικού ομίλου γραφείων απασχόλησης, οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα ευθυγραμμίζονται σε πολλά θέματα με το διεθνή μέσο όρο. Υπάρχουν όμως και σημαντικές αποκλίσεις. Μια από αυτές είναι ότι σημαντικά περισσότεροι εργαζόμενοι, σε σχέση με το εξωτερικό,  δηλώνουν ότι το τοξικό εργασιακό περιβάλλον τους έχει οδηγήσει τουλάχιστον μία φορά σε παραίτητηση.

Ευρώπη: Το τεράστιο χάσμα μεταξύ των απολαβών διοικητικών στελεχών και εργαζομένων

Αντίστοιχα, ενώ οι επτά στους δέκα δηλώνουν ότι θα επιθυμούσαν μεγαλύτερη ευελιξία, σε ό,τι αφορά τον χώρο και τα ωράρια εργασίας, οι  επιχειρήσεις που ανταποκρίνονται στο αίτημά τους είναι πολύ λιγότερες, από ό,τι συμβαίνει αλλού.  Στις έρευνες αυτού του τύπου η έννοια της ευελιξίας έχει θετικό πρόσημο και σημαίνει ότι ο εργαζόμενος μπορεί να αποφασίσει ο ίδιος – σε συνεννόηση με την επιχείρηση – πόσο, πότε και πού θα δουλέψει. Αντιθέτως,  στην Ελλάδα όταν μιλάμε για ευελιξία εννοούμε τη δυνατότητα του εργοδότη να υπαγορεύει συνθήκες εργασίας-λάστιχο, καταρτίζοντας όπως τον βολεύει τα ωράρια και τσαλαπατώντας κάθε έννοια προσωπικής ζωής.

Συμπερίληψη

Στην Ελλάδα πολύ λιγότεροι εργαζόμενοι εμπιστεύονται τον εργοδότη τους ότι μπορεί να παρέχει ένα «συμπεριληπτικό» (inclusive)  εργασιακό περιβάλλον σε σύγκριση με τους συναδέλφους τους στο εξωτερικό.

Η συμπερίληψη, ένας όρος που έχει γίνει της μόδας και καμιά φορά χρησιμοποιείται προσχηματικά, σημαίνει το να εξασφαλίζεις σε όλους τους εργαζόμενους την αίσθηση ότι η αξία τους αναγνωρίζεται, ανεξαρτήτως εθνικότητας, ηλικίας, σεξουαλικού προσανατολισμού ή  άλλων παραγόντων. Συμπερίληψη δεν σημαίνει μόνο αποδοχή της διαφορετικότητας, αλλά και ανάληψη θετικών δράσεων για να έχουν όλοι ίσες ευκαιρίες.

Τέλος, στην Ελλάδα υστερούμε σε δράσεις upskilling – αναβάθμισης δεξιοτήτων του προσωπικού. Σημαντικά λιγότερο εργαζόμενοι από ό,τι στο εξωτερικό αναφέρουν ότι τους δόθηκαν περισσότερες ευκαιρίες εκπαίδευσης και εξέλιξης τους τελευταίους έξι μήνες.

Πρώτα η αμοιβή, μετά η ισορροπία επαγγελματικής-προσωπικής ζωής

Το ύψος της αμοιβής είναι η βασική προτεραιότητα για το 85% των εργαζομένων στην Ελλάδα, έναντι 82% του παγκόσμιου μέσου όρου. Σε αντίστοιχα υψηλά επίπεδα βρίσκεται η ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, με το 84% να τη θεωρεί καθοριστικό παράγοντα (83% διεθνώς).

Οι προτεραιότητες των εργαζομένων στην Ελλάδα συμπλέουν μεν με τον παγκόσμιο μέσο όρο, όμως η έρευνα δεν αναφέρει ποιοτικά στοιχεία για τις αμοιβές και τα ωράρια. Όπως γνωρίζουμε ωστόσο από αντίστοιχες έρευνες της Εurostat, οι μισθοί στην Ελλάδα είναι από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη (είμαστε τρίτοι από το τέλος, ισοβαθμώντας σχεδόν με την Ουγγαρία), ενώ οι ώρες εργασίας είναι οι περισσότερες.

Στην Ελλάδα το 52% έχει παραιτηθεί εξαιτίας του τοξικού εργασιακού περιβάλλοντος, ποσοστό σημαντικά υψηλότερο από τον παγκόσμιο μέσο όρο

H πανδημία και η άνοδος της υβριδικής και εξ αποστάσεως εργασίας άλλαξε τα δεδομένα και στο θέμα της ευελιξίας. Το 73% θέλει μεγαλύτερη ευελιξία στα ωράρια – ποσοστό ισοδύναμο με το διεθνή μέσο όρο. Ωστόσο μόνο το 54% αναφέρει ότι η επιχείρηση στην οποία δουλεύει του καλύπτει αυτό το αίτημα – έναντι 65% διεθνώς.

Αντίστοιχα το 71% αποζητά ευελιξία στο χώρο εργασίας, έναντι 67% διεθνώς. Τη δυνατότητα αυτή έχει το 51% των εργαζομένων που συμμετείχαν στην έρευνα της Randstand, έναντι 60% διεθνώς.

Αιτίες παραίτησης

Στην Ελλάδα οι εννιά στους δέκα (88%) θεωρούν ότι αποδίδουν καλύτερα στη δουλειά όταν νιώθουν μια αίσθηση κοινότητας με τους συναδέλφους τους  (85% διεθνώς).

Το 80% αποζητούν αυτή την αίσθηση από το χώρο εργασίας τους (83% διεθνώς).

Το 56% των εργαζομένων στην Ελλάδα απαντούν ότι θα παραιτούνταν από μια δουλειά αν ένιωθαν ότι «δεν ανήκουν».

Το 52% έχει παραιτηθεί εξαιτίας τοξικού εργασιακού περιβάλλοντος, ποσοστό σημαντικά υψηλότερο από τον παγκόσμιο μέσο όρο (44%).

Το 48% δηλώνει ότι θα σκεφτόταν να παραιτηθεί από μια δουλειά αν δεν υπήρχαν προοπτικές επαγγελματικής εξέλιξης. Εκείνοι που όντως το έχουν κάνει είναι λιγότεροι – 33%.

Λιγότεροι από τους μισούς (46%) θα αρνούνταν να δουλέψουν σε μια επιχείρησης της οποίας οι αξίες είναι ριζικά διαφορετικές από τις δικές τους. Ωστόσο μόλις το 32% έχουν φύγει από μια επιχείρηση επειδή διαφωνούν με τις απόψεις ή τη συμπεριφορά της ηγεσίας.

Δεν υπάρχει ισότητα

Στα θετικά είναι ότι το 85% νιώθουν ότι ο εργδοδότης τους τους εμπιστεύεται (83% διεθνώς).

Η εμπιστοσύνη των εργαζομένων προς τους εργοδότες είναι ελαφρώς χαμηλότερη – 75% έναντι 77% διεθνώς.

Οι εφτά στους δέκα πάντως (69%) θεωρούν ότι η επιχείρηση δεν κάνει αρκετά για να προωθήσει την ισότητα στην εργασία – έναντι 59% διεθνώς.

Μόλις το 35% εμπιστεύονται τον εργοδότη τους ότι μπορεί να δημιουργήσει ένα συμπεριληπτικό εργασιακό περιβάλλον, έναντι 49% διεθνώς.

Τέλος, στην Ελλάδα μόνο ο ένας στους τέσσερις (26%) θα δεχόταν να δουλέψει για λιγότερα χρήματα αν η δουλειά του είχε σημαντική κοινωνική συνεισφορά. Το αντίστοιχο ποσοστό διεθνώς είναι 39%, κάτι που δε συνδέεται απαραίτητα με μεγαλύτερο αλτρουισμό, αλλά πιθανότατα και με καλύτερους μισθούς ή επιδόματα, που παρέχουν ούτως ή άλλως  ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης.

Πηγή: in.gr