Ψάχνει τα πατήματά της και συνομιλητή του Τραμπ η ΕΕ

Καθόλου άσχημη για μία μόνο εβδομάδα η προσαρμοστικότητα της ελληνικής κυβέρνησης στον νέο κόσμο Τραμπ. Η κυβέρνηση σαν έτοιμη από καιρό έβαλε στο παιχνίδι νέα οικόπεδα ερευνών υδρογονανθράκων και μια νέα μεγάλη αμερικανική εταιρεία, την Chevron. Παράλληλα ξεκίνησε τη διαγωνιστική διαδικασία για την εξόρυξη κοιτασμάτων αντιμονίου στη Χίο, ενός σπάνιου μετάλλου στην παγκόσμια αγορά που χρησιμοποιείται για την κατασκευή μπαταριών, ενώ είχε προηγηθεί την προπερασμένη εβδομάδα η δυναμική είσοδος της Metlen του Βαγγέλη Μυτιληναίου, στην παραγωγή γαλλίου, ενός ακόμα σπάνιου μετάλλου, που χρησιμοποιείται για την κατασκευή μικροτσίπ και στο οποίο μέχρι σήμερα είχε σχεδόν την παγκόσμια αποκλειστικότητα παραγωγής η Κίνα. Η νέα επένδυση Μυτιληναίου μπορεί να καλύψει το σύνολο των ευρωπαϊκών αναγκών στο συγκεκριμένο μέταλλο. Και προφανώς είμαστε στην αρχή.

Στη Γερμανία, που βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, είναι σταθερά πιο… πρακτικοί παρά τη διετή ύφεση. Ο Φρίντριχ Μερτς, σχεδόν σίγουρος νέος καγκελάριος, παρουσίασε ένα εντυπωσιακό σχέδιο αποταμίευσης για παιδιά. Το κράτος θα συνεισφέρει 10 ευρώ τον μήνα για την αγορά μετοχών έως ότου οι δικαιούχοι γίνουν 18 ετών για την αγορά μετοχών. Στόχος η ενίσχυση της εγχώριας αποταμίευσης και η επένδυσή τους για την τόνωση της ανάπτυξης. Ο ίδιος έχει υποσχεθεί το «λύσιμο» του φρένου χρέους προκειμένου να τονωθούν οι δημόσιες επενδύσεις, αλλά μέχρι εκεί.

Ενδείξεις μεγαλύτερης κινητοποίησης φάνηκαν στις Βρυξέλλες, με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν να προαναγγέλλει νέο οικονομικό ενεργειακό σχέδιο που θα παρουσιαστεί τον Φεβρουάριο. Κάτι σαν την εφαρμογή της έκθεσης Ντράγκι στην πράξη. Η πρόεδρος της Κομισιόν προανήγγειλε κάποια πράγματα, άλλα ρεαλιστικά και ελπιδοφόρα και άλλα αναμασήματα του παρελθόντος. Μίλησε γενικόλογα για κλείσιμο του χάσματος καινοτομίας με τους ανταγωνιστές μας και για ενίσχυση της οικονομικής ανθεκτικότητας και ασφάλειας. Περιέγραψε ωστόσο για πρώτη φορά έναν κοινό οδικό χάρτη για την ανταγωνιστικότητα και την απαλλαγή από εκπομπές άνθρακα.

Δεν διευκρίνισε αν η τελευταία αναφορά θα μπορούσε να οδηγήσει και σε αναστολή των τελών ρύπων, που αποτελούν πλέον παγκόσμια παραφωνία και που μειώνουν την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών προϊόντων. Αυτή που είχε ενδιαφέρον ήταν η αναφορά της στις επενδύσεις, μιλώντας για πρώτη φορά για πρωταγωνιστικό ρόλο των δημόσιων επενδύσεων. Στάθηκε ιδιαίτερα στις υψηλές τιμές της ενέργειας, υιοθετώντας μεγάλο μέρος της ρητορικής των δύο επιστολών Μητσοτάκη, και περιέγραψε ένα σχέδιο κινητοποίησης κεφαλαίων προκειμένου να εκσυγχρονιστούν τα δίκτυα και οι υποδομές αποθήκευσης.

Τόνισε ότι θα πρέπει να επενδύσουμε σε τεχνολογίες καθαρής ενέργειας επόμενης γενιάς, διότι πρόκειται για ενέργεια (ηλεκτρική) που κατασκευάζεται στην Ευρώπη. Χρησιμοποίησε πάλι μια φράση από την τελευταία επιστολή Μητσοτάκη μιλώντας για ανάγκη άρσης των εμποδίων της ενεργειακής μας ένωσης.

Κοντολογίς, όλοι ψάχνονται, αλλά τουλάχιστον αρχίζει κάτι να «κουνιέται», έναντι της μόνιμης ευρωπαϊκής ακινησίας. Για την ώρα ωστόσο η Ευρώπη δεν έχει ακόμη αποφασίσει ποιος την εκπροσωπεί, όπως σωστά παρατήρησε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας, προτείνοντας να αναλάβει η πρόεδρος της Κομισιόν αυτόν τον ρόλο. Και χωρίς ξεκάθαρο και ισχυρό εκπρόσωπο, είναι δύσκολο να δει κανείς πώς θα τα καταφέρει η Ευρώπη να επιβιώσει στον νέο κόσμο Τραμπ όπου κάνει θραύση η «ενός ανδρός αρχή». Ή πιο σωστά το one man show.