Δημοσιονομικοί μπελαδες

Οι συζητήσεις εδώ και μήνες στο Δημόσιο, μεταξύ των υπαλλήλων, δίνουν και παίρνουν για το πότε θα επιστρέψουν ο 13ος και ο 14ος μισθός. Για κάποιον λόγο υπάρχει μια βεβαιότητα ότι αυτό είναι θέμα χρόνου να συμβεί. Προφανώς κάποιος, κάποιοι, ενίσχυσαν αυτή τη φημολογία ή τέλος πάντως δεν τη διέψευσαν.

Να μην τη γνώριζαν στην κυβέρνηση ή να μην την είχαν ακούσει αποκλείεται. Το σίγουρο είναι ότι με τον τρόπο τους έβαλαν και αυτοί το χεράκι τους.  Χθες, ο υπουργός Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης, θορυβημένος προφανώς από τη διάσταση που έχει πάρει το θέμα ειδικά της επαναφοράς των δώρων, έσπευσε να μιλήσει για «φήμες για παροχές με υπέρογκο δημοσιονομικό  κόστος» που δεν ευσταθούν. Το κόστος μόνο της συγκεκριμένης παροχής ξεπερνά τα 3 δισ. ευρώ επιπλέον δαπάνες ετησίως για το ελληνικό Δημόσιο.

Διέψευσε χθες, αλλά μόλις πριν από μία εβδομάδα σχολιάζοντας τα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού του 2024, ο ίδιος ο Κωστής Χατζηδάκης είχε προαναγγείλει ένα πακέτο παροχών που θα ανακοινώσει ο Πρωθυπουργός εννέα μήνες μετά, κατά την ομιλία του στη ΔΕΘ και θα εφαρμοστούν από τις αρχές του 2026. Το προσδιόριζε ότι θα προέρχεται από το μέτωπο της μείωσης των φόρων. Μπορεί να είναι κοινωνικά δίκαιο και σωστό ως μέτρο (όπως για κάποιους είναι η επιστροφή των δώρων στο Δημόσιο), καθώς ετοιμάζεται να προτείνει τη μείωση του φόρου των  μισθωτών. Ωστόσο και αυτές παροχές είναι. Οι οποίες μάλιστα προαναγγέλθηκαν σε χρόνο πολύ νωρίτερα από τον χρόνο υλοποίησής τους. Και όχι σε οποιοδήποτε οικονομικό περιβάλλον. Αλλά σε αυτό που ζούμε τώρα, δηλαδή, που τα πάντα είναι ασαφή και σε συνθήκες σύσφιγξης. Σε αυτό το παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον, εμείς δείχνουμε να νιώθουμε σαν μια οικονομική όαση.

Σαν να είμαστε σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου τίποτα δεν μας αγγίζει. Δίνοντας παράλληλα τη δυνατότητα στους πολίτες να διαγκωνίζονται στη λογική «γιατί σε αυτούς και όχι σε εμάς» για μέτρα και παροχές, όταν δεν γνωρίζουμε, όχι ποιο θα είναι το οικονομικό περιβάλλον τον Σεπτέμβριο, αλλά ούτε μέχρι το Πάσχα δεν έχουμε καθαρό ορίζοντα.

Για του λόγου το αληθές, δείτε τι έγινε χθες. Μια κινεζική νεοφυής επιχείρηση (startup) έριξε τα χρηματιστήρια παγκοσμίως, προκαλώντας μια ζημιά άνω του ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων. Η DeepSeek δημιούργησε έναν περίπλοκο προϊόν στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης, σε μόλις δύο μήνες και με μόλις 6 εκατομμύρια δολάρια. Αυτόματα όλοι οι τεχνολογικοί κολοσσοί, οι περισσότεροι αμερικανικοί, που έχουν εξαγγείλει πανάκριβα προγράμματα ανάπτυξης στον ίδιο τομέα, πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, βρέθηκαν εκτεθειμένοι. Οι μετοχές θεωρήθηκε ότι  κινούνται σε επίπεδα αδικαιολόγητα υψηλά και μια μίνι κρίση ξεκίνησε. Αυτό συνέβη πριν από τον Τραμπ και τους δασμούς του, πριν απαντήσουν το Πεκίνο, η Οτάβα ή οι Βρυξέλλες.

Ζούμε σε απρόβλεπτους καιρούς. Η πορεία μας εξαρτάται μόνο σε έναν βαθμό από εμάς και από τις δικές μας ενέργειες. Η χώρα πορεύεται εδώ και καιρό με σφιχτό το ταμείο και αυτό μας κάνει να ξεχωρίζουμε. Το να δημιουργήσουμε ξαφνικά την αίσθηση ότι υπάρχουν «δημοσιονομικές δυνατότητες», μόνο μπελάδες μπορεί να φέρει.