Ρυθμιστικό σχέδιο Αθήνας – Αττικής: Πώς θα αναπτυχθεί η πρωτεύουσα έως το 2035

Σε τροχιά αναθεώρησης μπαίνει το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας – Αττικής με το οποίο θα αντιμετωπιστούν οι νέες προκλήσεις για την πρωτεύουσα όπως είναι η προσθήκη μιας νέας πόλης 30.000 κατοίκων στο Ελληνικό, το κυβερνητικό πάρκο της ΠΥΡΚΑΛ στη Δάφνη αλλά και νέες επενδύσεις στον τομέα του τουρισμού, της βιομηχανίας ή της κτηματαγοράς.

Ελληνικό: Οι 10+1 πρωτιές του έργου σε εθνικό και διεθνές επίπεδο

Ειδικότερα, εντός του Φεβρουαρίου θα προκηρυχθεί ο διαγωνισμός για το έργο της αξιολόγησης και αναθεώρησης του ισχύοντος Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας του 2014, προϋπολογισμού 1.116.000 ευρώ (με ΦΠΑ) το οποίο θα χρηματοδοτηθεί από το Πράσινο Ταμείο, με ορίζοντα ολοκλήρωσης στα τέλη Αυγούστου. Το έργο έχει ανατεθεί από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) στη Μονάδα Συμβάσεων Στρατηγικής Σημασίας του Υπερταμείου.

Ρυθμιστικό σχέδιο Αθήνας – Αττικής: Στο επίκεντρο ο Μητροπολιτικός Πόλος του Ελληνικού

Ειδικότερα, σύμφωνα με τα όσα ανέφερε χθες ο Γενικός Γραμματέας Χωρικού Σχεδιασμού και Αστικού Περιβάλλοντος του ΥΠΕΝ κ. Ευθύμιος Μπακογιάννης, μιλώντας στο 8ο συνέδριο ηλεκτροκίνησης, το νέο ρυθμιστικό πλαίσιο για την Αττική θα καθορίσει κρίσιμα ζητήματα στον τομέα υποδομών και των μεταφορών. «Πρωτίστως θα καθορίσει τι θα γίνει με τον πόλο του Ελληνικού και τις σημαντικές ανάγκες που θα προκύψουν μετά την εγκατάσταση των 30.000 κατοίκων που προβλέπονται από τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων», σημείωσε ο ίδιος. Καταρχάς, όπως εξήγησε, θα εξεταστεί το πόσο θα επιβαρυνθεί ο κυκλοφοριακός φόρτος στο οδικό δίκτυο της Αττικής με την επένδυση στο Ελληνικό και ειδικότερα των οδικών αξόνων που καταλήγουν εκεί και «πως θα λειτουργήσει ένα μοντέλο με συνδυασμό τραμ, λεωφορείων αλλά και της επέκτασης του Μετρό που είναι στο τραπέζι της συζήτησης».

Ρυθμιστικό σχέδιο Αθήνας – Αττικής: Οι πληθυσμιακές τάσεις

Σύμφωνα με τον Γενικό Γραμματέα, έχει ήδη ολοκληρωθεί η διαδικασία σύνταξης των τευχών για τη δημοπράτηση του έργου της αναθεώρησης του Ρυθμιστικού Σχεδίου Αττικής – Αθήνας. Οι μελετητές, εκτός από τις μεγάλες παρεμβάσεις στον αστικό ιστό όπως είναι τα projects στο Ελληνικό ή του κυβερνητικού πάρκου στις εγκαταστάσεις της ΠΥΡΚΑΛ , θα εξετάσουν τις πληθυσμιακές τάσεις, τις μεταναστευτικές ροές και τις κοινωνικοοικονομικές μεταβολές που επιφέρουν, τις υποβαθμισμένες περιοχές της πρωτεύουσας, την ανάπτυξη αστικού τουρισμού, θα προτείνουν λύσεις για το γηρασμένο κτιριακό δυναμικό, τα κενά και εγκαταλελειμμένα κτίρια κλπ. Ουσιαστικά πρόκειται για μια μελέτη που αφορά τη χωροταξική και πολεοδομική οργάνωση της Αττικής και την προστασία του περιβάλλοντος του Λεκανοπεδίου.

Στόχος η πόλη των 15 λεπτών

Παράλληλα, ο κ. Μπακογιάννης μιλώντας για τη βιώσιμη κινητικότητα, επεσήμανε ότι προτεραιότητα θα πρέπει να αποτελέσει η δημόσια συγκοινωνία. «Στο πλαίσιο του σχεδιασμού θα προβλεφθούν οι ανάγκες επεκτάσεων των δικτύων για τα επόμενα 30 χρόνια. Τα τελευταία υπήρχε στασιμότητα, καθώς μπορεί να έχουμε σημαντική χρήση του Μετρό, αλλά το μήκος των λεωφορειακών γραμμών έχει διατηρηθεί το ίδιο από την εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων. Έχουμε δώσει στους δήμους τα χρήματα για να κάνουν τα Σχέδια Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας και ακολουθεί η χρηματοδότηση για την υλοποίηση των έργων».

Όπως ανέφερε, σε χώρες που είναι προηγμένες σε σχέση με τα ζητήματα της μικρο-κινητικότητας (περπάτημα, ποδήλατο, πατίνι) και διαθέτουν έναν κορμό δημόσιας συγκοινωνίας διαπιστώνεται ότι τα κράσπεδα χαμηλώνουν και γίνονται ένα με το οδόστρωμα. Αντιθέτως, σε χώρες που επικρατούν συνθήκες «ζούγκλας» όπως στο Κάιρο, τα κράσπεδα φτάνουν τα 30 εκατοστά για να προστατεύουν τους πεζούς. «Στο πρώτο μοντέλο πόλης θέλουμε να πάμε. Θέλουμε να εφαρμόσουμε την πόλη των 15 λεπτών – μέσω των νέων τοπικών πολεοδομικών σχεδίων. Να μπορείς σε μια ακτίνα 1,5 χλμ. με τα πόδια να εργάζεσαι και να μένεις ή σε ακτίνα 3,5 χλμ. με το ποδήλατο ή σε 5 με 8 χλμ. εάν υπάρχει καλή δημόσια συγκοινωνία», υπογράμμισε, επισημαίνοντας ότι στις ελληνικές πόλεις οι χρήστες της μικρο-κινητικότητας «αντιμετωπίζονται ως παρείσακτοι από τους χρήστες της μηχανοκίνητης κυκλοφορίας που θεωρούν ότι ο δρόμος είναι δικός τους».