Αρνητικές οι προβλέψεις για το ευρώ μετά τις αποφάσεις της ΕΚΤ

Οι παράγοντες που επιδρούν αυτό το διάστημα στη μεταβολή της ισοτιμίας ευρώ-δολάριο είναι τρεις: οι επικείμενες πολιτικές του Trump, με έμφαση στην επιβολή δασμών και τη μείωση της φορολογίας στις επιχειρήσεις˙ οι αποφάσεις των κεντρικών τραπεζών ως προς τα επιτόκια αναφοράς τους˙ τα μακροοικονομικά δεδομένα στις δύο μεγάλες οικονομίες ΗΠΑ και Ευρωζώνη.

Προφανώς, και οι τρεις παράγοντες είναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους, καθώς οποιεσδήποτε μεταβολές στη δυναμική του ενός επιφέρει πολλαπλασιαστικά μεταβολές στη δυναμική των άλλων.

Εν ολίγοις, πάντως, όλα δείχνουν σε μια περίοδο ισχυρού δολαρίου, αδιάφορου ευρώ και τελικά πτωτικής μεταξύ τους ισοτιμίας.

Στο ταμπλό της αγοράς συναλλάγματος

Καταρχάς, διαγραμματικά η ισοτιμία είναι ήδη πτωτική εδώ και πολλά χρόνια σε μακροπρόθεσμο επίπεδο. Όπως φαίνεται και στο διάγραμμα, οι δύο περίοδοι Ιαν.2018-Απρ.2020 και Μαι.2021-Σεπ.2022 επιβάρυναν τη συνολική εικόνα για διαφορετικούς λόγους, και κάθε ανοδική προσπάθεια ήταν μάταιη.

Προσώρας, χάθηκε και το επίπεδο 1,05 που οριοθετούσε μια διετή “ειρηνική” περίοδο, με την ισοτιμία να είχε εγλωβιστεί μεταξύ 1,05-1,12, ώστε να φαίνεται ξεκάθαρα ότι υπάρχει μεγάλο “κενό” από κάτω.

Επιπλέον, οι προαναφερθέντες παράγοντες δικαιολογούν με το παραπάνω την πτωτική συνέχεια, ενώ δεν είναι καθόλου απίθανο να δούμε επίπεδα 0,93-0,94.

Οι παράγοντες

Ως προς την επιβολή δασμών, φαντάζει λογικό να ενδυναμώνεται σημαντικά το νόμισμα της χώρας που επιβάλει αυτούς, ενώ η ένταση της ανατίμησης σχετίζεται με διάφορες μεταβλητές όπως το μέγεθος της οικονομίας και την κλίμακα επιβολής δασμών (σε προϊόντα-υπηρεσίες και εμπορικούς εταίρους), ενώ προφανώς η ανατίμηση συνοδεύει το έτερο νόμισμα του εξεταζόμενου ζεύγους ισοτιμίας (στην περίπτωσή μας, του ευρώ), όπου φαίνεται ότι το ευρώ δεν μπορεί να ανατιμηθεί, τουναντίον υφίσταται μέτρια υποτίμηση.

Ως προς τις αποφάσεις των κεντρικών τραπεζών, μετά και τις πρόσφατες συνεδριάσεις της Fed και ΕΚΤ, είδαμε αφενός μείωση του επιτοκίου της ΕΚΤ και αμετάβλητο το επιτόκιο της Fed, αφετέρου διεύρυνση της μεταξύ τους διαφοράς: η Fed στο 4,25%-4,5%, η ΕΚΤ στο 2,9% (πράξεις κύριας αναχρηματοδότησης). Κι έτσι, τεκμαίρεται ευχερώς πως δύσκολα ένας επενδυτής θα πουλούσε δολάριο ΗΠΑ για να αγοράσει ευρώ (αφου΄όπως προελέχθη θα συνεχίσει να ενδυναμώνεται το δολάριο και αποδυναμώνεται το ευρώ), ενώ προεκτείνοντας τη συζήτηση, δύσκολα θα πουλούσε το αμερικανικό ομόλογο με υψηλή απόδοση (10ετές ΗΠΑ στο 4,5%) για να αγοράσει ευρωπαϊκό (10ετές γερμανικό στο 2,5%). Και αναγνωρίζοντας ότι για να αγοραστούν ομόλογα πρέπει να αγοραστούν και αντίστοιχα νομίσματα, αποδεικνύεται η παντοδυναμία του δολαρίου έναντι του ευρώ.

Τέλος, τα μακροοικονομικά (ειδικά των ΗΠΑ) δικαιολογούν παραμονή σε τέτοιο καθεστώς υψηλών επιτοκίων, μιας και ο πληθωρισμός παραμένει “ενοχλητικός” στο 2,9% (της Ευρωζώνης στο 2,4%) και η αγορά εργασίας ιδιαίτερα επίμονη ώστε να μην αφήνει περιθώρια περαιτέρω άμβλυνσης των πληθωριστικών πιέσεων (οι μισθοί είναι τιμές). Εξάλλου, εάν και εφόσον οι πολιτικές του Trump υπέρ μιας “ισχυρότερης” Αμερικής επιταχυνθούν, η οικονομία των ΗΠΑ θα υπερθερμανθεί και πάλι, εξού και οι ανησυχίες ότι τα επιτόκια θα παραμείνουν μέτρια υψηλά για αρκετό καριό ακόμα.

Επενδυτικά, όλο το παραπάνω αφήγημα επιτρέπει τοποθετήσεις σε αμερικανικά προϊόντα, ανάλογα φυσικά το προφίλ και τις ιδιαίτερες ανάγκες του επενδυτή. Από ένα “απλό” αμερικανικό έντοκο έως έξι μήνες ωρίμανση με μικτή απόδοση 4-%4,2% (!) μέχρι και μετοχές που ενδεχομένως θα ευνοηθούν (ή καλύτερα θα παραμείνουν ευνοημένες) από την παρούσα συγκυρία, το βέβαιο είναι ότι καμία τους δεν αντιμετωπίζει σοβαρό συναλλαγματικό κίνδυνο για έναν ευρωπαίο επενδυτή, μιας και δύσκολα θα υποτιμηθεί το δολάριο ΗΠΑ. Μέχρι νεοτέρας, φυσικά.

Ο Συμεών Μαυρουδής είναι Διαχειριστής Α/Κ και ιδιωτικών χαρτοφυλακίων στη Fast Finance ΑΕΠΕΥ