Μπορούμε καλύτερα

Ο Ντέκλαν Κοστέλο μας ξέρει και τον ξέρουμε. Είναι αναπληρωτής γενικός διευθυντής για οικονομικές υποθέσεις στην Κομισιόν και ήταν για μια πενταετία και βάλε βασικό στέλεχος της τρόικας εδώ στην Αθήνα. Ήταν από τους πρωταγωνιστές την περίοδο των διαπραγματεύσεων στο Χίλτον. Είναι ένας άνθρωπος που οι περισσότεροι θεωρούν ότι λειτούργησε με θετικό τρόπο στην πορεία υλοποίησης του ελληνικού προγράμματος. Αυτό το στέλεχος της Κομισιόν εδώ και μερικούς μήνες λέει κάτι πολύ συγκεκριμένο σε σχέση με την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Το είχε πει στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς στο OT Forum, το επανέλαβε σε άλλο φόρουμ στις Βρυξέλλες την προηγούμενη εβδομάδα.

Η Ελλάδα, τονίζει, στις επενδύσεις τα έχει πάει καλύτερα από πολλούς άλλους στην Ευρώπη, αλλά δεν «απογειώνεται». Αναπτύσσεται με ρυθμό 2% και 3%, ενώ θα έπρεπε να αναπτύσσεται με 4%-6%, με δεδομένο το έδαφος που έχασε στην προηγούμενη δεκαετία. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι ο αριθμός αύξησης των επενδύσεων, παρά το εργαλείο του Ταμείου Ανάκαμψης, να συνεχίζει να κινείται με ρυθμούς πολύ κοντά σε αυτούς των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Μόνο που αυτές αναπτύσσονται σταθερά από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και μετά. Εμείς από το 2019 αρχίσαμε να καταγράφουμε ζωηρούς ρυθμούς ανάκαμψης, αλλά το περίφημο ελατήριο ακόμα το αναζητούμε.

Ο ίδιος ο Κοστέλο απαντάει στη δική του παρατήρηση, αποδίδοντας την υστέρηση στην επιβράδυνση των μεταρρυθμίσεων κυρίως στο επιχειρηματικό περιβάλλον. Μας λέει ορθά-κοφτά ότι «έχουμε κολλήσει» και κανείς δεν αναρωτιέται, δεν τον αναζητεί να μάθει τι ακριβώς εννοεί. Εχουμε έναν οικονομολόγο σε θέση-κλειδί στην ΕΕ, με εξαιρετική γνώση της ελληνικής οικονομίας, που λέει κάτι που μας αφορά και σχεδόν τον αντιμετωπίζουμε σαν «εξωγήινο». Οπως τον αντιμετώπιζαν οι αντιμνημονιακοί και όσοι αναγκάστηκαν να κάνουν κωλοτούμπα για να υποχρεωθούν μετά την ολοκλήρωσή της όχι απλώς να συνομιλήσουν μαζί του, αλλά να γίνουν οι πιο μνημονιακοί των μνημονιακών, πριν από μερικά χρόνια. Η σημερινή κυβέρνηση όμως δηλώνει ότι ανήκει στην άλλη πλευρά. Των δεκτικών στις αλλαγές και στις μεταρρυθμίσεις. Και αλήθεια έκανε πολλές, αλλά μόνο στην περίοδο της πρώτης διακυβέρνησης. Για κάποιον λόγο, το επιχειρηματικό κλίμα, οι αλλαγές που πρέπει να συνεχίσουν να γίνονται προκειμένου να διευκολύνονται οι δουλειές στον ιδιωτικό τομέα, από το 2023 και μετά δεν αποτελούν προτεραιότητα.

Η έκθεση Πισσαρίδη, στις προτάσεις της οποίας βασίστηκε μεγάλο μέρος από την ακολουθούμενη πολιτική και σε αυτόν τον τομέα, περιλάμβανε συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς θα είναι εύκολη η είσοδος νέων επιχειρήσεων (ενδεχομένως και ξένων) σε κλάδους της οικονομίας. Ελάχιστα έχουν γίνει μετά το πρώτο κύμα της περιόδου 2019-23, για αυτό και δεν βλέπουμε παρά ελάχιστες νέες ξένες επενδύσεις να αναπτύσσονται στη χώρα μας. Στην ίδια έκθεση γινόταν λόγος για επενδύσεις με προτεραιότητα σε μεταφορές εμπορευμάτων (π.χ. σιδηρόδρομος), ενίσχυση εξαγωγικών κλάδων της μεταποίησης, ευνοϊκότερη φορολογική μεταχείριση των αποσβέσεων και της μισθωτής εργασίας, μείωση του κόστους ενέργειας.

Χονδρικά, μπορούμε καλύτερα; Η απάντηση είναι κάτι παραπάνω από θετική. Σχεδόν φαίνεται σαν να χάνουμε μια ευκαιρία. Προφανώς χρειάζεται δουλειά και διάθεση να τα βάλει η κυβέρνηση με καταστάσεις και ανθρώπους ανεπίδεκτους αλλαγών. Αλλά και αυτό μέρος της δουλειάς της είναι.