Ας ακούσουμε τον Ντράγκι

Πάμε να δούμε τι είπε ο Ντράγκι: Το ΔΝΤ εκτιμά ότι τα εσωτερικά εμπόδια της Ευρώπης ισοδυναμούν με δασμούς 45% για τη μεταποίηση και 110% για τις υπηρεσίες. Αρα ποιος Τραμπ, το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο και βρίσκεται εντός των τειχών. Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι οι ευρωπαϊκοί ρυθμιστικοί κανόνες μόνο σε έναν τομέα, αυτόν των εταιρειών τεχνολογίας, προκαλούν σημαντική επιβάρυνση, καθώς μόνο το κόστος συμμόρφωσης με το GDPR (προσωπικά δεδομένα) εκτιμάται ότι έχει μειώσει τα κέρδη για τις μικρές ευρωπαϊκές εταιρείες τεχνολογίας έως και 12%. Θα πρόσθετα και τους εκτός ελέγχου περιβαλλοντικούς φόρους που συνεχώς αυξάνονται και φορτώνουν την οικονομία με επιπλέον κόστος.Ολα αυτά τα αυξημένα εσωτερικά εμπόδια, η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία και πολυνομία, οδήγησαν τις ευρωπαϊκές εταιρείες να ανοίξουν παρτίδες δυσανάλογες με όλες τις άλλες μεγάλες χώρες (Κίνα, ΗΠΑ), με το εξωτερικό, καθώς οι κανόνες ήταν λιγότεροι στις συναλλαγές μαζί τους. Σύμφωνα με τον Ντράγκι, προτιμούσαν να εξάγουν ανεμπόδιστα σε τρίτες χώρες από το να μπλέξουν με τα εμπόδια της εσωτερικής αγοράς. Στην Ευρώπη το εμπόριο με τρίτες χώρες ανέβηκε από το 1999 έως σήμερα από το 31% στο 55% του ΑΕΠ, ενώ στην Κίνα αυξήθηκε από 34% σε 37% και στις ΗΠΑ από 23% σε μόλις 25%.

Ο Ντράγκι στο πολυσυζητημένο πλέον άρθρο του στους «Financial Times», περιγράφει την ΕΕ ως μια κοινή αγορά… εμποδίων και όχι απρόσκοπτης διακίνησης αγαθών και υπηρεσιών, που ήταν και η αρχική ιδέα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Απωλέσαμε το βασικό πλεονέκτημα, πάνω στο οποίο δημιουργήθηκε η ΕΕ. Αντίθετα εκτεθήκαμε σε υπερβολικά υψηλούς κινδύνους εξάρτησης, θεωρώντας αφελώς ότι αυτή θα είναι η πορεία των πραγμάτων. Στην πρώτη μεγάλη παγκόσμια αλλαγή, ξεμείναμε από σχέδιο.

Ο Ντράγκι αποδίδει μεγάλο μέρος του προβλήματος και στον τρόπο που αντιμετώπισε η ΕΕ την κρίση του 2008, καθώς όλες οι πολιτικές έκτοτε βασίζονταν στην άποψη ότι έπρεπε να μειωθεί η εγχώρια ζήτηση ως ποσοστό του ΑΕΠ, παράλληλα με μια σφιχτή δημοσιονομική πολιτική. Μειώσαμε το δημόσιο χρήμα με στόχο τη βιωσιμότητα του χρέους, αλλά εξαπλώσαμε και μια σειρά από εσωτερικά εμπόδια, κανονισμούς, με στόχο την προστασία των πολιτών, αλλά στην πραγματικότητα μείωσαν την ευημερία, ενώ και τα δημόσια οικονομικά των χωρών παραμένουν προβληματικά.
Δημιουργήσαμε έτσι ένα οικοδόμημα με μειωμένη προσφορά, αλλά και μειωμένη ζήτηση. Μια μικρότερη των δυνατοτήτων μας οικονομία. Προφανώς στο χέρι μας είναι να την αλλάξουμε, με χρηματοδοτήσεις για μεγαλύτερες παραγωγικές επενδύσεις και πολλά κονδύλια για έρευνα και καινοτομία. Αλλά αυτό που υπονοεί ο Ντράγκι, είναι πάμε να ξαναδούμε από την αρχή τους κανόνες που βάζουν εμπόδια στις εσωτερικές εμπορικές σχέσεις της ΕΕ.

Οποιος θέλει μπορεί να ακούει και να δέχεται, να απορρίπτει ή να αυτομαστιγώνεται με όσα είπε ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Βανς στο Μόναχο. Προσωπικά θα άκουγα με προσοχή έναν δικό μας άνθρωπο, τον Μάριο Ντράγκι. Τον πρώην ευρωπαίο κεντρικό τραπεζίτη, έναν πολιτικό που κράτησε το ευρώ όρθιο στα δύσκολα, που ζει στον ευρωπαϊκό Νότο και έχει άποψη χωρίς συμφέρον για την πρόοδο της Ευρώπης.