
Οι προειδοποιητικές βολές ήταν εκκωφαντικές ήδη από την πρώτη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ. Από το 2019 είχε καταστήσει σαφές ότι η δική του Αμερική δεν ήταν διατεθειμένη να συνεχίσει να παίζει τον ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα.
Τότε ήταν που η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν άρχισε να οραματίζεται, έστω δειλά, μια «γεωπολιτική» Ευρώπη και ο Εμανουέλ Μακρόν να προειδοποιεί ότι η ήπειρος έπρεπε να στηριχθεί στις δικές της αμυντικές δυνάμεις.
Οτι έπρεπε να πάψει να εξαρτάται από τις διαθέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και να αποκτήσει έναν πραγματικό ευρωπαϊκό στρατό. Ολες οι ενδείξεις έδειχναν πως ο «στρατιώτης Ράιαν» δεν θα ξανασπεύσει να πολεμήσει για ευρωπαϊκά εδάφη, όπως είχε πει κάποτε ο γάλλος στρατηγός Βενσάν Ντεπόρ, εμπνευσμένος από την ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ.
Από τότε κύλησε πολύς καιρός. Η Ευρώπη εμφανίζεται και πάλι αμήχανη και πανικοβλημένη. «Σαν κοτέτσι την ώρα που εισβάλλει η αλεπού», σύμφωνα με τα λόγια του Γιόσκα Φίσερ. Και είναι σχεδόν βέβαιο ότι αν η Κάμαλα Χάρις ήταν στο τιμόνι των ΗΠΑ, κανείς δεν θα συζητούσε σοβαρά σήμερα για κοινή ευρωπαϊκή άμυνα. Η Ευρώπη είχε το περιθώριο να προετοιμαστεί. Δεν το έκανε.
Κατά την προσφιλή της τακτική έκρυψε το πρόβλημα κάτω από το χαλί, για να το βρει ξανά μπροστά της διογκωμένο. Ο «νέος σερίφης», αν εννοεί όσα λέει, δεν σκοπεύει να διατηρήσει την αμερικανική ομπρέλα προστασίας. Ηταν βολικό για την Ευρώπη να βασίζει την ασφάλειά της σε μια υπερδύναμη. Ομως η νέα πραγματικότητα της υπαγορεύει το αυτονόητο: να αναλάβει η ίδια την ευθύνη της ασφάλειάς της. Το ερώτημα δεν είναι πλέον μόνο αν μπορεί, αλλά και αν προλαβαίνει.


Latest News

Παροχές σε λάθος χρόνο
Στην Ελλάδα έχουμε καταφέρει να κάνουμε και πάλι τη λάθος συζήτηση

Χάνεται η λογική
Μπερδεύουν στην κυβέρνηση το «κράτος-εργοδότη» με το «κοινωνικό κράτος»

Ο Τραμπ, ο γεωπολιτικός αναταγωνισμός ΗΠΑ - Κίνας και η παγίδα του Θουκυδίδη;
Το βιβλίο των Αθ. Πλατιά και Β. Τρίγκα από τον Ιωάννη Ε. Κωτούλα και η ανάλυση του επίκαιρου και διόλου ακίνδυνου ανταγωνισμού ΗΠΑ – Κίνας

Οι «κρυφές» αμυντικές βιομηχανίες και τα οικονομικά οδοφράγματα
Ουδείς είχε αντιληφθεί ότι η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολλές βιομηχανίες παραγωγής αμυντικού υλικού κάθε είδους

Ζώντας με 743 ευρώ το μήνα
Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την αύξηση του κατώτατου μισθού. Παραβλέποντας ότι αυτός αποτυπώνει ακόμη μια πολύ δύσκολη συνθήκη.

Βάζουν πλάτη οι επιχειρήσεις
Η αύξηση της τάξεως του 6% του κατώτατου μισθού, που ενέκρινε χθες το Υπουργικό Συμβούλιο, δεν είναι διόλου αμελητέα ως ποσοστό

Ο καθρέφτης του χρηματιστηρίου
Σημαντική αύξηση των συναλλαγών, επιχειρηματικές εξελίξεις, νέες συμφωνίες και μεγάλη κινητικότητα σε πολλούς κλάδους είναι ξεκάθαρο σημάδι μιας οικονομίας σε ανάπτυξη

Κλείνει υποθέσεις με το παρελθόν
Το επίσημο ελληνικό κράτος οφείλει να «ξεψαχνίσει» και να φέρει στα ταμεία και το παραμικρό από τα χρωστούμενα, πριν αποφασίσει να προχωρήσουμε ως χώρα

Από τα μπλοκάκια στις εταιρείες για να αποφύγουν την κλίμακα των μισθωτών
Η «μαύρη» εργασία σε μεγάλο βαθμό περιορίστηκε με τη χρήση της κάρτας εργασίας, αλλά και εξαιτίας της αυξημένης ζήτησης εργαζομένων στην περίοδο που διαδέχτηκε τα μνημόνια

Ανισότητες: Μύθοι και πραγματικότητες
Σε αντίθεση με τις λαϊκές πεποιθήσεις τα στατικά στοιχεία δείχνουν ότι η παγκόσμια ανισότητα φθίνει και βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο των 220 τελευταίων ετών.