Αρνηση προσαρμογής

Ξεσηκωμός στη Χίο, με τη συμμετοχή του δήμου, του ιατρικού συλλόγου και της Εκκλησίας (!) για τον διεθνή διαγωνισμό που μπορεί να οδηγήσει σε εξορύξεις αντιμονίου.

Συγκεντρώσεις για την κατασκευή μονάδας LNG στον Βόλο. Αντιδράσεις για φωτοβολταϊκά στη στεριά, αντιδράσεις και για τα αιολικά σε στεριά αλλά και στη θάλασσα.

Πριν από μερικές μέρες το δημοτικό συμβούλιο της Αλεξανδρούπολης εξέφρασε τη ρητή του αντίθεση στο πρώτο έργο θαλάσσιο αιολικό πάρκο που σχεδιάζεται να κατασκευαστεί στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ της πόλης και της Σαμοθράκης. «Θα πλήξουν το οικοσύστημα της περιοχής», άγνωστο πώς, αλλά οι φορείς της πόλης αυτό πιστεύουν. Παρόμοιο ψήφισμα έχει εκδοθεί και στην Πάτρα, για ένα έργο 50 ανεμογεννητριών, που δεν θα διακρίνεται καν, πίσω από τη γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου.

Αλλά και αυτό ενοχλεί. Στην Κρήτη δεν θέλουν τίποτα, ούτε αιολικά, ούτε καν καλώδια για τη μεταφορά ενέργειας προκειμένου να έχουν ασφαλή ηλεκτροδότηση.

Η χώρα εδώ και καιρό βρίσκεται ξανά σε άρνηση. Δυσκολεύεται να αντιληφθεί τον νέο κόσμο που δημιουργείται γύρω της. Εναν κόσμο με δασμούς, άρα και πιο δύσκολο διεθνές εμπόριο, με καχυποψία και πολλά προβλήματα, που όλα μαζί συνηγορούν υπέρ εθνικών λύσεων.

Είναι ένα παιχνίδι που έχει φτιαχτεί από άλλους και εμείς πρέπει να βρούμε τον τρόπο να το «παίξουμε». Η χώρα πρέπει να επιβιώσει. Σε αυτόν τον κόσμο όλοι ψάχνουν τα δικά τους στρατηγικά πλεονεκτήματα. Πλουτοπαραγωγικές πηγές που κάθονταν και τώρα ήρθε η χώρα να τις εκμεταλλευτούμε, καθώς ό,τι δεν έχουμε και μας λείπει είναι σαφές ότι θα το αγοράζουμε ακριβότερα από το εξωτερικό και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να μην μας πουλάνε καν. Τα σπάνια μέταλλα, τα τυχόν κοιτάσματα υδρογονανθράκων, ακόμα και πώς θα αξιοποιήσουμε τις κλιματικές συνθήκες, τον πλούσιο ήλιο, το μεγάλο αιολικό δυναμικό που διαθέτουμε, βρίσκονται ξανά στο προσκήνιο.

Σχήμα οξύμωρο, ότι άνθρωποι που ιδεολογικά στέκονταν με πάθος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και τάσσονταν υπέρ εθνικών λύσεων όπως η επιστροφή στη δραχμή, τώρα που η τάση έχει ξανά αλλάξει υπέρ εθνικών πολιτικών, που θα πρέπει να στηριχτούμε περισσότερο στις δυνάμεις μας, αντιδρούν και πάλι.

Ξαναπαίζεται πάλι το ίδιο έργο του ανορθολογισμού. Ανθρωποι που πριν καν ακούσουν ποια είναι η πραγματική διάσταση αυτού που έρχεται είναι διατεθειμένοι να ξεσηκωθούν. Οι οικονομίες που θα σταθούν όρθιες στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται θα είναι ξανά, όπως και στο παρελθόν, αυτές που θα προσαρμοστούν πιο γρήγορα.

Και το κράτος ανέχεται αυτό το σκηνικό που δημιουργείται. Θα έλεγε κανείς ότι το σιγοντάρει, αν σκεφτεί κανείς ότι δεν έχει γίνει ακόμα η τελική χωροθέτηση των θαλάσσιων αιολικών. Ξέρουμε γενικά πού σχεδιάζεται να γίνουν, αλλά όχι ποιες ακριβώς περιοχές θα επιλεγούν και σε ποια έκταση ώστε να προετοιμάζονται οι υποψήφιοι επενδυτές.

Ούτε λόγος για την υπόθεση του αντιμονίου, ο διεθνής διαγωνισμός για την εκδήλωση ενδιαφέροντος βρίσκεται στον αέρα με καταληκτική ημερομηνία τις 10 Μαρτίου. Αναζητείται «ήρωας» που να έχει όρεξη να τα βάλει με τις τοπικές Αρχές, σε ένα περιβάλλον που δεν υπάρχει χρόνος διαθέσιμος για χάσιμο…