Δεν είμαστε και τόσο στριμωγμένοι

Και αν η Ευρώπη είναι πράγματι τόσο στριμωγμένη, πώς γίνεται και τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια από την εκλογή Τραμπ και μέχρι χθες (που λογικά υποχώρησαν) να υπεραποδίδουν σε σχέση με τις ευρωπαϊκές αγορές; Τι δεν βλέπουμε εμείς και βλέπουν οι επενδυτές οι οποίοι γυρνούν την πλάτη στον φιλοεπενδυτικό εξ επαγγέλματος Ντόναλντ Τραμπ και στρέφονται στην οικονομία της Ευρώπης; Και επειδή δεν φαντάζεται κανείς ότι ξαφνικά μας συμπάθησαν, είναι σαφές ότι βλέπουν προοπτικές. Προφανώς μια από αυτές είναι οι ενδείξεις «φούσκας» στο αμερικανικό χρηματιστήριο, με τις τιμές των μετοχών ακόμα και εξαιρετικών εταιρειών να έχουν φτάσει τα όριά τους, ύστερα από μια σχεδόν δεκαπενταετή άνοδο.

Μια άλλη είναι η μαζική σπουδή που δείχνουν οι ευρωπαϊκές χώρες για να ενισχύσουν τα κονδύλια για αμυντικές δαπάνες. Εξ αυτού του λόγου οι μετοχές των ευρωπαϊκών εταιρειών αμυντικής βιομηχανίας απογειώνονται και μαζί και άλλοι συναφείς κλάδοι. «Τσιμπάνε», η αλήθεια είναι, λίγο οι τιμές των κρατικών ομολόγων, κάτι μάλλον λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες ετοιμάζονται να δανειστούν από τις αγορές για να χρηματοδοτήσουν τα νέα εξοπλιστικά τους προγράμματα.

Την ίδια στιγμή ο πληθωρισμός υποχωρεί σβήνοντας και τις τελευταίες εστίες πυροδότησής του, διευκολύνοντας τις αποφάσεις νομισματικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για ταχεία αποκλιμάκωση των επιτοκίων του ευρώ. Ηδη προεξοφλείται μια ακόμα μείωσή τους στη συνεδρίαση της Πέμπτης, μετά και τα αναμενόμενα καλά αποτελέσματα από το μέτωπο του πληθωρισμού για τον Φεβρουάριο. Ολα αυτά αποτελούν «καύσιμα» ανάπτυξης και μεγαλύτερων αποδόσεων.

Στο καλό κλίμα στις ευρωπαϊκές αγορές συντελεί επιπλέον το ομαλό ως προς την εξέλιξη αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών, που δείχνει να αφαιρεί έναν σημαντικό παράγοντα αβεβαιότητας από την εξίσωση. Επιπλέον από τις πρώτες δηλώσεις του πιθανού νέου καγκελάριου προκύπτει ότι είναι πολύ πιθανό να γίνει δυνατό το απίθανο πριν από έναν χρόνο, να ρίξει άφθονα λεφτά στην οικονομία της, λύνοντας το «φρένο χρέους».

Ακόμα και το βάρος της υποστήριξης και αργότερα της ανοικοδόμησης της Ουκρανίας, που «ζαλίζει» ως προς τα μεγέθη, δείχνει για την ώρα αντιμετωπίσιμο από ευρωπαϊκής πλευράς. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η Ευρώπη (συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ελβετίας) ελέγχει περίπου 250 δισεκατομμύρια ευρώ παγωμένα περιουσιακά στοιχεία της ρωσικής κεντρικής τράπεζας, ικανά να αναστηλώσουν τις χτυπημένες υποδομές της Ουκρανίας και να δημιουργήσουν σημαντικές υπεραξίες σε εταιρείες κρίσιμων ευρωπαϊκών τομέων όπως οι κατασκευές.

Ακόμα και να χρειαστεί η Ευρώπη να βάλει στο «χέρι στην τσέπη» των κρατικών προϋπολογισμών, μπορεί και θα το κάνει. Με ένα συνολικό ΑΕΠ όλων των χωρών άνω των 20 τρισεκατομμυρίων ευρώ, μόνο ένας ανόητος θα πίστευε ότι θα δυσκολευτεί. Σκεφτείτε ότι μέσα στην πανδημία βρέθηκαν σε λίγες εβδομάδες 850 δισεκατομμύρια ευρώ, στην πρώτη προσπάθεια κοινού δανεισμού που καλύφθηκε με ευκολία. Ενας καλός συντονισμός θα χρειαστεί, ένα καλό σχέδιο και μια ισχυρή ηγεσία. Ολα τα υπόλοιπα υλικά βρίσκονται εδώ μπροστά στα μάτια μας. Είναι αυτά που βλέπουν οι επενδυτές και μεταφέρουν τα λεφτά τους. Καιρός να τα δούμε και εμείς.