Η συγγραφέας είναι ιδρυτής των Lean In και Option B και πρώην διευθύνουσα σύμβουλος της Meta

Αυτή είναι μια κρίσιμη στιγμή για την Αμερική και την οικονομία της. Υπάρχουν έντονες διαφωνίες για σχεδόν κάθε θέμα που μπορείτε να σκεφτείτε. Αλλά υπάρχει ένα πράγμα στο οποίο όλοι συμφωνούμε: θέλουμε μια ισχυρή οικονομία. Αυτός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, της παγκόσμιας θέσης και της ευημερίας των οικογενειών μας.

Ο καλύτερος τρόπος για να έχουμε μια ισχυρή οικονομία είναι να ξεκλειδώσουμε το πλήρες δυναμικό των γυναικών στο εργατικό μας δυναμικό. Για να κατανοήσετε τον αντίκτυπο της απώλειας της συμμετοχής του γυναικείου εργατικού δυναμικού στην Αμερική, ρίξτε μια ματιά στην Ιαπωνία. Τα χαμηλά ποσοστά γεννήσεων, τα ποσοστά μετανάστευσης κοντά στο μηδέν και η υποχρησιμοποίηση των ικανοτήτων των γυναικών ήταν οι βασικοί μοχλοί τριών δεκαετιών οικονομικής στασιμότητας. Μεταξύ 2000 και 2022, η παραγωγικότητα της εργασίας της Ιαπωνίας μειώθηκε από περίπου 70% της Αμερικής σε μόλις 58%.

Το 2013, ο Πρωθυπουργός Σίνζο Άμπε ξεκίνησε ένα οικονομικό σχέδιο, «womenomics», με στόχο να αντιστρέψει αυτή την τάση, αυξάνοντας τη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας. Αλλά μέχρι σήμερα, τα womenomics έχει πετύχει μόνο εν μέρει . Ενώ περισσότερες Γιαπωνέζες εργάζονται, σχεδόν οι μισές είναι σε θέσεις μερικής ή προσωρινής απασχόλησης. Το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των φύλων της Ιαπωνίας ανέρχεται στο εκπληκτικό 32%.

Οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν παρόμοιες δυνάμεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε στασιμότητα. Η αύξηση του πληθυσμού προβλέπεται να επιβραδυνθεί στο 0,25% το 2038. Η μετανάστευση αναμένεται να μειωθεί τα επόμενα χρόνια. Και οι γυναίκες εξακολουθούν να υποεκπροσωπούνται στο εργατικό δυναμικό σε κάθε επίπεδο, σε κάθε ηλικιακή ομάδα και σχεδόν σε κάθε τομέα.

Η συμμετοχή των γυναικών στις ΗΠΑ στο εργατικό δυναμικό είναι 57%, σε σύγκριση με 68% για τους άνδρες. Αυτή είναι μια διαφορά 11 μονάδων, παρόλο που οι γυναίκες αποτελούν το ήμισυ του πληθυσμού. Το χάσμα υπάρχει σε κάθε ηλικία. Ακόμη χειρότερα, για τους εργαζόμενους στα πιο παραγωγικά τους χρόνια (ηλικίες 25-54) η συμμετοχή των γυναικών στις ΗΠΑ έχει παραμείνει στάσιμη και είναι χαμηλότερη από την Ιαπωνία.

Το χάσμα ηγεσίας στις ΗΠΑ είναι ακόμη πιο έντονο. Οι γυναίκες κερδίζουν το 59% των πτυχίων κολεγίου, ωστόσο αποτελούν μόλις το 11% των CEO του Fortune 500.

Αυτό δεν οφείλεται σε έλλειψη φιλοδοξίας. Οι γυναίκες ενδιαφέρονται να προχωρήσουν και είναι τόσο πιθανό να ζητήσουν προαγωγή όσο και οι άνδρες. Για να αποδεχτείτε την ανισότητα στην ηγεσία, θα πρέπει να πιστέψετε ότι οι άνδρες απόφοιτοι κολεγίου είναι σχεδόν 12 φορές πιο ταλαντούχοι από τις γυναίκες ομολόγους τους. Προφανώς, δεν ισχύει αυτό.

Εάν κλείσουμε αυτά τα επίμονα χάσματα μεταξύ των φύλων στη συμμετοχή και την ηγεσία του εργατικού δυναμικού, η οικονομία μας —και η χώρα μας— θα είναι ισχυρότερη και πιο ανταγωνιστική.

Εάν η συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό στις ΗΠΑ φτάσει τα υψηλότερα επίπεδα που παρατηρούνται σε άλλες χώρες της G7, θα υπήρχαν περίπου 7 εκατομμύρια περισσότερες γυναίκες στο εργατικό δυναμικό μας και η οικονομία μας θα μπορούσε να αναπτυχθεί επιπλέον 4,2%. Αυτή είναι μια σημαντική ώθηση δεδομένου ότι η οικονομία των ΗΠΑ έχει αναπτυχθεί λιγότερο από 2%, κατά μέσο όρο, από το 2015.

Πολλαπλές μελέτες δείχνουν ότι η αξιοποίηση των ταλέντων των γυναικών ωφελεί άμεσα και τις εταιρείες. Οι επιχειρήσεις με γυναίκες σε τουλάχιστον 15% των ανώτερων στελεχών αναφέρουν 50% υψηλότερα κέρδη από εκείνες με γυναίκες σε λιγότερο από το 10% των ηγετικών ρόλων, σύμφωνα με μια μελέτη διαχείρισης του 2016 από την Credit Suisse.

Δεν πρόκειται για λιγότερους άνδρες στο εργατικό δυναμικό, όσο πιο ικανούς ανθρώπους έχουμε, τόσο το καλύτερο. Στην εποχή μου στο υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ και επί δεκαετίες που εργαζόμουν στη Silicon Valley, έχω δει από πρώτο χέρι ότι όταν αξιοποιείς τα ταλέντα ολόκληρου του πληθυσμού, αντλείς από τα καλύτερα διαθέσιμα. Δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτό οδηγεί σε μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη και καλύτερες επιδόσεις της εταιρείας.

Δυστυχώς, ζούμε σε μια κουλτούρα που δεν ενθαρρύνει πάντα τις γυναίκες να ηγούνται ή να καλωσορίζουν τις συνεισφορές τους. Εξακολουθούν να υπάρχουν συστημικοί φραγμοί — και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις έγχρωμες γυναίκες.

Αυτό δεν εμποδίζει μόνο αυτά τα άτομα, αλλά και ολόκληρη την οικονομία μας. Αυτό ίσχυε το 2013 όταν έγραψα το Lean In , και δυστυχώς ισχύει ακόμα και σήμερα.

Τώρα περισσότερο από ποτέ, οι εταιρείες πρέπει να παραμείνουν αφοσιωμένες στην προώθηση των γυναικών. Δεν πρόκειται για ειδική μεταχείριση – είναι για ισοπέδωση του αγωνιστικού χώρου. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι γυναίκες έχουν πρόσβαση στην καθοδήγηση, τη χορηγία και τα δίκτυα που είχαν εδώ και καιρό οι άνδρες. Σημαίνει αντιμετώπιση διάχυτων προκαταλήψεων που εμποδίζουν την πρόσληψη και την προώθηση των καλύτερων ανθρώπων. Και σημαίνει ότι οι εταιρείες πρέπει να πιστεύουν στις δυνατότητες των γυναικών — και να τους δίνουν τις ίδιες ευκαιρίες που ξέρουμε ότι παίρνουν οι άντρες.

Αυτό δεν είναι μόνο θέμα δικαιοσύνης. είναι οικονομική επιταγή. Εάν η Αμερική θέλει να παραμείνει ανταγωνιστική, ασφαλής και να διατηρήσει τη θέση της ως οικονομική υπερδύναμη, πρέπει να απελευθερώσουμε το πλήρες δυναμικό των γυναικών.