Οι «εκδικητές των ομολόγων» (“stock vigilantes”) είναι ένας όρος που μόλις πρόσφατα μπήκε στις αγορές. Και είναι καιρός να τον αποσύρουμε ξανά εξίσου γρήγορα.

Αναφέρεται στην ιδέα ότι εάν τα πράγματα γίνουν δύσκολα και τα χρηματιστήρια των ΗΠΑ πέφτουν σε αξία, ο Ντόναλντ Τραμπ θα καθίσει, θα λάβει υπόψη του και θα αντιστρέψει ορισμένες από τις πιο επιθετικές πολιτικές του. Συνήθως, αυτό είναι ένα έργο που αφήνεται στην αγορά ομολόγων, αλλά εδώ έχουμε έναν πρόεδρο, ο πίος στην πρώτη του θητεία αντανακλούσε την αισιοδοξία στα χρηματιστήρια. Σίγουρα αυτή η ευαισθησία είναι δίκοπο μαχαίρι: οι επενδυτές και οι αναλυτές σίγουρα υπέθεσαν κάτι τέτοιο. (Πλήρης αποκάλυψη: το ίδιο και εγώ.)

Αυτή η έννοια διατυπώθηκε για πρώτη φορά δοκιμαστικά στο Trump 2.0 τον Φεβρουάριο, όταν ο Τραμπ δήλωσε ότι θα προχωρούσε με την επιβολή αυστηρών εμπορικών δασμών σε υποτιθέμενους φίλους και γείτονες, στον Καναδά και το Μεξικό. Αλίμονο, όμως, οι εκδικητές των μετοχών φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Οι μετοχές κλυδωνίστηκαν, αλλά πολύ ήπια για να χτυπήσουν συναγερμό στο Οβάλ Γραφείο. Κι αυτό επέτρεψε στον πρόεδρο και την κυβέρνησή να διπλασιάσουν, όχι να υποχωρήσουν. Φάνηκε, ότι χρειαζόταν μεγαλύτερη «εκδίκηση».

Ένα μήνα αργότερα, και οι αγορές βρίσκονται σαφώς σε ένα πιο έντονο κλίμα, με τις αμερικανικές μετοχές να εισέρχονται για λίγο στη λεγόμενη περιοχή διόρθωσης – κάτω από το ένα δέκατο από το πιο πρόσφατο υψηλό τους. Το αν πρέπει να πέσουν περαιτέρω ή όχι είναι, φυσικά, θέμα γνώμης. Αν ρωτήσετε δύο αναλυτές, θα λάβετε τουλάχιστον τρεις απαντήσεις.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, ακόμη και σε αυτό το σημείο, η κλίμακα της επανεξέτασης των ΗΠΑ μεταξύ των διαχειριστών χρημάτων είναι αρκετά εξαιρετική. Στην τελευταία μηνιαία έρευνα των διαχειριστών κεφαλαίων σε όλο τον κόσμο, που κυκλοφόρησε την Τρίτη, η Bank of America βρήκε τη μεγαλύτερη ταλάντευση εκτός των ΗΠΑ που έχει καταγραφεί. Το ένα τέταρτο των διαχειριστών αμοιβαίων κεφαλαίων που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσαν ότι είναι πλέον underweight στις μετοχές των ΗΠΑ – διατηρώντας μικρότερη κατανομή από ό,τι θα πρότειναν τα παγκόσμια σημεία αναφοράς, μια μετατόπιση χαμηλότερη κατά περίπου 40 ποσοστιαίες μονάδες από την προηγούμενη έρευνα. Σχεδόν το 70% των επενδυτών λέει ότι η πολυδιαφημισμένη έννοια της «αμερικανικής εξαιρετικότητας» έχει πλέον κορυφωθεί.

Οι επενδυτές είναι σε κακή διάθεση. Η έρευνα της τράπεζας βρήκε επίσης τη δεύτερη μεγαλύτερη αύξηση των επιπέδων απαισιοδοξίας – όσοι έλεγαν ότι περίμεναν την αποδυνάμωση της παγκόσμιας οικονομίας – από τότε που ξεκίνησε να καταγράφει τα συγκεκριμένα στοιχεία το 1994. Για το πλαίσιο, η μεγαλύτερη αύξηση ήταν πριν από πέντε χρόνια, εν μέσω των παγκόσμιων περιορισμών της Covid.

Μοιάζει περισσότερο με αυτό – ένα ξεκάθαρο μήνυμα από τη Wall Street προς τον πρόεδρο ότι η συνεχής ανατροπή του για τους δασμούς και αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε κατ΄ευφημισμόν η γεωπολιτική του αναπροσαρμογή είναι ένα μαύρο σημάδι ενάντια σε ένα χρηματιστήριο που έχει οδηγήσει τον κόσμο για όσο διάστημα θυμούνται οι περισσότεροι διαχειριστές κεφαλαίων.

Και πάλι, όμως, η ομάδα Τραμπ είναι ατάραχη. Στην πραγματικότητα, ανατρέπει την όλη ιδέα, επιδιώκοντας να πείσει τον κόσμο ότι αυτό ήθελαν από παλιά — μια στυπτική, εξαγνιστική επαναφορά στις αγορές που είναι απαραίτητο βήμα για να γίνει η Αμερική Μεγάλη ξανά. Μου έλειψε και αυτό από την καμπάνια.

Ο υπουργός Οικονομικών Scott Bessent, ο ίδιος άνθρωπος που δήλωσε πέρυσι ότι «η Κάμαλα Χάρις θα ξεκινήσει με ένα κραχ της Κάμαλα στο χρηματιστήριο και μετά θα είναι το κραχ της Κάμαλα στην οικονομία», λέει τώρα ότι «δεν ανησυχεί καθόλου» για την «υγιή» διόρθωση που τρέχει τελευταία. Ο υπουργός Εμπορίου Χάουαρντ Λούτνικ επανέλαβε το ίδιο, σημειώνοντας νωρίτερα αυτόν τον μήνα ότι οι επιδόσεις του χρηματιστηρίου δεν είναι η «κινητήρια δύναμη» πίσω από την τιμολογιακή πολιτική του προέδρου.

Όπως είπαν διπλωματικά οι αναλυτές της Barclays, «ο Τραμπ και η κυβέρνησή του έχουν εκφράσει μεγαλύτερη ανοχή για τις δυσμενείς οικονομικές επιπτώσεις από τους δασμούς από ό,τι περιμέναμε».

Εκείνοι που περιμένουν ένα «put» εδώ – το σημείο στην αγορά στο οποίο ο πρόεδρος αλλάζει γνώμη και οπισθοδρομεί – έρπουν στη φρικτή συνειδητοποίηση ότι έκαναν λάθος. «Πού πήγε το put;» διερωτάται ομάδα αναλυτών της HSBC.

Για να το επαναφέρουμε στο παιχνίδι, είπαν, ένα από τα λίγα πράγματα πρέπει να συμβεί: μια μόνιμη ροή νέου δημόσιου χρέους ή μετοχών στον κόσμο ή μια παγκόσμια και άτακτη κατάρρευση επικίνδυνων περιουσιακών στοιχείων. Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει ακόμη – η πτώση των αμερικανικών μετοχών δεν έχει μολύνει πλήρως την Ευρώπη, για παράδειγμα, και οι κινήσεις της αγοράς ήταν εύρυθμες, αν και δυσάρεστες.

Ένα σχετικό στοιχείο που πρέπει να προστεθεί σε αυτή τη λίστα είναι ένα σοκ ομολόγων. Αυτήν τη στιγμή, τα ομόλογα είναι σε γενικές γραμμές ήρεμα και σε ισορροπία — υποστηριζόμενα από την αυξανόμενη πιθανότητα επιβράδυνσης της οικονομίας των ΗΠΑ, αλλά συγκρατούνται επίσης από τις παρατεταμένες ανησυχίες για τη δημοσιονομική ακράτεια και τις εκκολαπτόμενες ανησυχίες για την κατάσταση του δολαρίου ως αποθεματικό νόμισμα. Αν κάτι σπάσει προς οποιαδήποτε κατεύθυνση εκεί, η κυβέρνηση θα ήταν πιο πιθανό να απαντήσει.

Οι εκδικητές ομολόγων — οι πρωτότυποι και οι καλύτεροι — εξακολουθούν να κερδίζουν τους αρχάριους ομολόγους τους στις μετοχές οποιαδήποτε μέρα της εβδομάδας.

Πρόσφατα Άρθρα