Κίνα: Πόσο αυξάνεται ο κατώτατος μισθός

Ο κατώτατος μισθός στην Κίνα εξακολουθεί να αυξάνεται, σύμφωνα με την κινεζική εταιρεία παροχής υπηρεσιών νομικού και επιχειρηματικού συμβούλου «Dezhan Shira & Associates», με την Σαγκάη να έχει  τον υψηλότερο κατώτατο μηνιαίο μισθό (2.690 RMB ή ~€ 345,0), ενώ το Πεκίνο είχε το υψηλότερο κατώτατο ωρομίσθιο (26,4 RMB ή € 3,4).

Επίσης, σε είκοσι (28) οκτώ άλλες Επαρχίες της χώρας, ο κατώτατος μηνιαίος μισθός υπερέβαινε τα 2.000 RMB (~€ 255,8), ενώ στην τελευταία θέση βρισκόταν η Επαρχία Guangxi (1.690 RMB ή ~€ 216,1). Σημειώνεται ότι, το 2024, δεκαέξι (16) κινεζικές Επαρχίες αύξησαν τον κατώτατο μηνιαίο μισθό. Όσον αφορά στο 2025, την 1η Μαρτίου 2025, εφαρμόστηκε ο αυξημένος κατώτατος μισθός σε τρεις Επαρχίες (Sichuan, Shanxi και Xinjiang) και σε μία πόλη επαρχιακού επιπέδου (Chongqing).

Επίσης, την 1η Φεβρουαρίου 2025, εφαρμόστηκε ο αυξημένος κατώτατος μηνιαίος μισθός στην Επαρχία Guizhou, και την 1η Μαρτίου 2025, συνέβη το ίδιο στην Επαρχία Guangdong.

Στη δε Επαρχία Fujian, ο κατώτατος μηνιαίος μισθός θα αυξηθεί την 1η Απριλίου 2025. Πλην τούτων, αναμένονται αντίστοιχες αυξήσεις εντός του έτους, στις Επαρχίες Shandong, Hebei και Θιβέτ. Τέλος, στις 7.3.2025, η Επαρχία Guangxi έθεσε σε δημόσια διαβούλευση το νομοσχέδιο για την αύξηση του κατώτατου μηνιαίου μισθού της Α κατηγορίας, σε 2.200 RMB (~€ 283,5).

Πώς καθορίζεται ο κατώτατος μισθός στην Κίνα

Ο κατώτατος μισθός, όπως αναφέρει ειδικό σημείωμα του Γραφείου Ο.Ε.Υ. Πεκίνου (Αρμοδιότητα και για Μογγολία), της ελληνικής πρεσβείας στη χώρα, καθορίζεται από τις επαρχιακές κυβερνήσεις, οι οποίες συνυπολογίζουν παράγοντες όπως, το ελάχιστο κόστος διαβίωσης των εργαζομένων και των εξαρτημένων τους μελών, ο δείκτης τιμών καταναλωτή στις αστικές περιοχές, τα ασφάλιστρα κοινωνικής ασφάλισης και οι εισφορές στο Ταμείο Στέγασης, τα οποία καταβάλλονται από τους ίδιους τους εργαζόμενους, ο μέσος μισθός των εργαζομένων, το τοπικό επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης, η τοπική κατάσταση στην αγορά εργασίας κλπ.

Εν γένει, ο κατώτατος μισθός καθορίζεται σε δύο μορφές: μηνιαίος και ωρομίσθιο. Ο κατώτατος μηνιαίος μισθός αφορά σε εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης, ενώ το κατώτατο ωρομίσθιο αφορά σε εργαζόμενους μερικής απασχόλησης, προσωρινής απασχόλησης κλπ. Σημειώνεται ότι, ο κατώτατος μισθός αποτελεί απλά τον βασικό μισθό τον οποίο οφείλουν να καταβάλουν οι εργοδότες στους εργαζομένους τους και δεν περιλαμβάνει την πληρωμή υπερωριών, το επίδομα νυχτερινής εργασίας, το επίδομα υπερβολικής θερμοκρασίας κατά τους θερινούς μήνες, το επίδομα εργασιακού περιβάλλοντος, καθώς επίσης και τα επιδόματα σίτισης, μετακίνησης και στέγασης.

Από την άλλη, όμως, ο κατώτατος μισθός περιλαμβάνει τα ασφάλιστρα κοινωνικής ασφάλισης και τις εισφορές στο Ταμείο Στέγασης τα οποία, στις περισσότερες

Επαρχίες, καταβάλλονται από τους εργαζόμενους. Συνεπώς, υπάρχει περίπτωση οι εργαζόμενοι να λαμβάνουν, ουσιαστικά, μικρότερο ποσό από τον αντίστοιχο κατώτατο μισθό. Μόνον σε πολύ λίγες περιοχές, όπως π.χ. στην Σαγκάη, η νομοθεσία καθορίζει σαφώς ότι ο κατώτατος μισθός δεν περιλαμβάνει τα ασφάλιστρα κοινωνικής ασφάλισης και τις εισφορές στο Ταμείο Στέγασης. Οι τοπικές κυβερνήσεις της χώρας οφείλουν, εν γένει, να αναπροσαρμόζουν τον κατώτατο μισθό ανά τακτά χρονικά διαστήματα, όμως διαθέτουν την ευελιξία να το πράττουν βάσει των τοπικών συνθηκών.

Επίσης, οι περισσότερες Επαρχίες καθορίζουν διαφορετικές κατηγορίες κατώτατου μισθού για διαφορετικές περιοχές, αναλόγως του κατά τόπους επιπέδου ανάπτυξης και κόστους διαβίωσης. Επί παραδείγματι, άλλος κατώτατος μισθός καθορίζεται για την πρωτεύουσα και τις πιο ανεπτυγμένες πόλεις μιας Επαρχίας και άλλος (προφανώς χαμηλότερος) για τις μικρότερες πόλεις και τις αγροτικές περιοχές.

Προφανώς, οιαδήποτε αλλαγή του κατώτατου μισθού επηρεάζει αντιστοίχως και άλλες παροχές και υποχρεώσεις των εργαζομένων, όπως οι εισφορές στο Ταμείο

Στέγασης, η αμοιβή των δοκίμων εργαζομένων, η αμοιβή κατά την διάρκεια αναρρωτικών αδειών, το ύψος της αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης, η αμοιβή κατά την διάρκεια αναστολής των εργασιών, η αμοιβή σε περίπτωση απόσπασης, η αμοιβή σε περίπτωση τραυματισμού, το επίδομα ανεργίας, κλπ. Σημειώνεται, βεβαίως, ότι ο μισθός αποτελεί μόνον ένα τμήμα του εργασιακού κόστους στην Κίνα.

Καθώς η εθνική οικονομία αναπτύσσεται και βασίζεται στην καινοτομία και τις υπηρεσίες σε ολοένα και μεγαλύτερο βαθμό, οι περισσότεροι εργαζόμενοι που απασχολούνται σε επιχειρήσεις αλλοδαπών κεφαλαίων κερδίζουν περισσότερα από τον κατώτατο μισθό. Επί παραδείγματι, ο μέσος μισθός στην Σαγκάη, το 2020, ήταν σχεδόν τετραπλάσιος από τον τότε τοπικό κατώτατο μισθό και διαμορφώθηκε σε 10.338 RMB (~€ 1.313,0). Τέλος, σημειώνεται ότι, τα ασφάλιστρα κοινωνικής ασφάλισης και οι υποχρεώσεις προς το Ταμείο Στέγασης αυξάνουν το εργασιακό κόστος για τον εργοδότη, κατά περίπου 37% του μικτού μισθού του εργαζόμενου.