Με «εγκληματική» παραποίηση της πραγματικότητας η διοίκηση της ΠΑΕ Ολυμπιακός παραπέμπεται σε δίκη για δύο πλημμελήματα

Μια απόφαση παραπομπής που δεν πατάει πάνω σε πραγματικά στοιχεία και αποδείξεις, υιοθετεί ένα προκατασκευασμένο και αυθαίρετο σχήμα και με αυτόν τρόπο αναδεικνύει σοβαρά ζητήματα χειραγώγησης της δικαιοσύνης από τη μεριά της κυβέρνησης, που για άλλη μια φορά δείχνει ότι είναι διατεθειμένη να διέλθει παντός μέσου απέναντι σε μέσα ενημέρωσης που δεν διστάζουν να ασκούν κριτική και να αναδεικνύουν τα κακώς κείμενά της. Μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών να παραπεμφθούν τα μέλη της διοίκησης της ΠΑΕ Ολυμπιακός.

Μια απόφαση που πατάει σε μια ούτως ή άλλως προβληματική εισαγγελική πρόταση, αλλά προχωρά ακόμη παρακάτω με εγκληματική διαστρέβλωση της πραγματικότητας, κάνοντας σε ορισμένα σημεία το μαύρο άσπρο, την ώρα που αρνείται να εξετάσει επί της ουσίας τα επιχειρήματα και τους ισχυρισμούς των μελών της διοίκησης του Ολυμπιακού που αντικρούουν απολύτως την εισαγγελική πρόταση.

Και αυτό γιατί οι δύο πλημμεληματικού χαρακτήρα κατηγορίες σε κανένα βαθμό δεν μπορούν να υποστηριχτούν από τα στοιχεία που περιλαμβάνει η δικογραφία, με αποτέλεσμα το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών απλώς να «κατασκευάζει ένα αφήγημα» που δεν ανταποκρίνεται καθόλου στην πραγματικότητα.

Ειδικότερα, η παραπομπή στηρίζεται στην εκτίμηση οι οργανωμένοι οπαδοί του Ολυμπιακού που ανήκουν στη «Θύρα 7» αποτελούν μέλη ή δυνάμει μέλη μιας «εγκληματικής οργάνωσης», την οποία χρηματοδοτεί και υποστηρίζει η διοίκηση της ΠΑΕ, η οποία παράλληλα με ανακοινώσεις της «υποκινεί» στη διάπραξη αδικημάτων.

Καμία τεκμηρίωση κινήτρου

Έμπειροι νομικοί που έχουν μελετήσει τη δικογραφία υποστηρίζουν ότι τα στοιχεία ούτε κατά διάνοια δεν μπορούν να υποστηρίξουν το κατηγορητήριο, ότι δηλαδή η διοίκηση της ΠΑΕ προσέφερε αυτή την υποτιθέμενη «υποστήριξη» και «χρηματοδότηση».

Οι ίδιοι επισημαίνουν ότι από το σκεπτικό του βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών απουσιάζει ένα εξαιρετικά κρίσιμο στοιχείο, απαραίτητο για αυτές τις κατηγορίες: το κίνητρο.

Δηλαδή, πουθενά δεν τεκμηριώνεται ποιο ήταν το κίνητρο της διοίκησης του Ολυμπιακού να διαπράξει όσα της προσάπτονται και ποιο το όφελος που ήλπιζε ότι θα αποκομίσει.

Την ίδια στιγμή, σε μια πρωτοφανή προσπάθεια διαμόρφωσης μιας εικόνας «συλλογικής ευθύνης» ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται η «Θύρα 7» ισοδυναμεί με το να αντιμετωπίζονται χιλιάδες ένθερμοι οπαδοί της ομάδας, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, ως δυνάμει παραβάτες.

Αντίστοιχα πρωτοφανές είναι να παρουσιαστεί ως «υποκίνηση» σε βιαιοπραγίες μια ανακοίνωση της ΠΑΕ που καταγγέλλει την αστυνομική βία και η οποία ρητά αναφέρεται σε προσπάθεια κατευνασμού των οπαδών.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά.

Όταν μια ανακοίνωση που καλεί σε συγκράτηση βαφτίζεται «υποκίνηση»

Κομβικό ρόλο στην προσπάθεια να στοιχειοθετήσει το βούλευμα τις κατηγορίες σε βάρος της διοίκησης του Ολυμπιακού παίζει μια ανακοίνωση της ομάδας λίγες μέρες πριν λάβει χώρα το τραγικό περιστατικό με τον αστυνομικό Γιώργο Λυγγερίδη, έξω από το κλειστό γήπεδο «Μελίνα Μερκούρη» στην περιοχή του Ρέντη.

Και αυτό γιατί λειτουργεί ως η «απόδειξη» της υποτιθέμενης «υποκίνησης» από τη μεριά της διοίκησης για να διαπράξουν αδικήματα οι οπαδοί.

Ας θυμηθούμε τα γεγονότα. Μετά τον αγώνα Βόλος-Ολυμπιακός στις 3 Δεκεμβρίου του 2023 η διοίκηση της ΠΑΕ Ολυμπιακός εξέδωσε ανακοίνωση σε ιδιαίτερα καυστικό ύφος, απόρροια των επεισοδίων που είχαν προηγηθεί, αλλά και της αλόγιστης χρήσης χημικών εκ μέρους των αστυνομικών δυνάμεων εντός του γηπέδου, χωρίς να υπολογίσουν το γεγονός ότι ανάμεσα στους θεατές υπήρχαν οικογένειες με παιδιά. Η ανακοίνωση ήταν η κάτωθι:

«Το ελληνικό ποδόσφαιρο διοικείται από μία εγκληματική οργάνωση. Μία ομάδα ανθρώπων που λειτουργεί στα πρότυπα της μαφίας και έχει μοναδικό σκοπό να εξοντώσει τον Ολυμπιακό.

Σήμερα η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και η ΚΕΔ με εντολή της συμμορίας έστειλε τους Παπαπέτρου και Γκορτσίλα να κρίνουν σε μεγάλο βαθμό το Πρωτάθλημα. Συμπαραστάτες τα ανύπαρκτα Υπουργεία Αθλητισμού και Προστασίας του Πολίτη που έβαλαν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.

Το κράτος και οι δικαστικές αρχές που στο παρελθόν είχαν δείξει ιδιαίτερο ζήλο για την υποτιθέμενη κάθαρση του ποδοσφαίρου, διατάζοντας ακόμα και την παρακολούθηση των τηλεφώνων των μισών παραγόντων, σήμερα αδιαφορεί πλήρως δηλώνοντας ευθέως ότι δεν ασχολείται και έχοντας αφήσει το ποδόσφαιρο στη μαύρη μοίρα που το έβαλε η μαφία και το παρακράτος.

Το τι θα γίνει από εδώ και εμπρός είναι αβέβαιο. Η μαφία θα συνεχίζει το έργο της κάθε εβδομάδα με όπλο τους τη διαιτησία, τους βαρίστες, τους παρατηρητές, τις κροτίδες, τα δακρυγόνα κλπ, κλπ.

Πώς άραγε θα σταματήσει αυτό; Θα περιμένουμε την ακόμα μεγαλύτερη αντίδραση του κόσμου του Ολυμπιακού που βλέπει να τον προκαλούν καθημερινά; Θα περιμένουμε μια ασύλληπτη τραγωδία για να ξυπνήσει η κυβέρνηση και να ασχοληθεί;

Εδώ και 3,5 χρόνια τουλάχιστον, πέντε εκατομμύρια κόσμος προκαλείται συστηματικά και ένα ξέσπασμα ήταν τουλάχιστον αναμενόμενο. Και δυστυχώς με τα όργια που έχουν γίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ίσως ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα. Πράγμα που κανείς μας δε θέλει και κατευνάζουμε διαρκώς την οργή του κόσμου!

Συγχαρητήρια στην ΕΛ.ΑΣ. που κατάφερε να κάνει ποδοσφαιριστές και φιλάθλους να τρέχουν στ’ αποδυτήρια να σωθούν. Συγχαρητήρια στους άνδρες-ντροπή της ΥΜΕΤ που κρυμμένοι στις εξέδρες πέταξαν βόμβες κρότου λάμψης σε οικογένειες που έφευγαν μέσα σε πανικό.

Να συζητήσουμε για ποδόσφαιρο;

Σε ένα ματς που μας έχουν ακυρώσει 2 κανονικά γκολ και δεν μας έδωσαν τρία πέναλτι (22’, 59’, 81’) θέλετε να πούμε για ποδόσφαιρο; Εδώ κάποιοι θέλησαν να μην συνεχιστεί καν το ματς και να τιμωρηθούμε ακόμα μια φορά και πέταξαν δεκάδες δακρυγόνα. Ντροπή σε όλους και πάνω απ’ όλα σε αυτούς που είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό το ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ».

Σύσταση

Είναι σαφές ότι το περιεχόμενο της ανακοίνωσης όχι μόνον δεν συνιστά πρόκληση ή διέγερση σε διάπραξη κακουργήματος ή πλημμελήματος, με αποτέλεσμα να εκτίθεται σε κίνδυνο η δημόσια τάξη, όπως αυθαίρετα σε βαθμό που γεννά καχυποψία αποφαίνεται το δικαστικό συμβούλιο, αλλά αντιθέτως η σαφής, ρητή και ανεπιφύλακτη φράση «Και δυστυχώς με τα όργια που έχουν γίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ίσως ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα. Πράγμα που κανείς μας δε θέλει και κατευνάζουμε διαρκώς την οργή του κόσμου!», συνιστά ισχυρή σύσταση προς τους οπαδούς του Ολυμπιακού για τήρηση της νομιμότητας, στο πλαίσιο μιας ανακοίνωσης που πρωτίστως στηλιτεύει συμπεριφορές στο χώρο του ποδοσφαίρου που αντιστρατεύονται κάθε εκδοχή αθλητικού ιδεώδους.

Ωστόσο, αυτή η ανακοίνωση που στην ουσία και το πνεύμα της δεν διαφέρει καθόλου – μάλλον εντάσσεται στις πιο ήπιες εξ’ αυτών – από τις ανακοινώσεις άλλων ΠΑΕ που έχουν γίνει κατά καιρούς, ερμηνεύτηκε από το βούλευμα ότι δεν ήταν τίποτε άλλο από πρόκληση και προτροπή της διοίκησης προς τους οπαδούς της ομάδας προκειμένου οι τελευταίοι να προβούν σε βιαιοπραγίες κατά των αστυνομικών.

Μάλιστα προκαλεί αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι ενώ όλα αυτά εξηγούνται αναλυτικά και τεκμηριωμένα από τα μέλη της διοίκησης του Ολυμπιακού στα υπομνήματά τους προς τον ανακριτή, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών αποφαίνεται με τρόπο αόριστο και χωρίς καμία αιτιολόγηση ότι η σύσταση αυτή είναι δήθεν «απρόσφορη να λειτουργήσει πυροσβεστικά» και ότι διατυπώθηκε για την τήρηση των «προσχημάτων». Ακόμη χειρότερα, υποστηρίζει ότι διατυπώθηκε δήθεν για να προσφέρει «μελλοντικό άλλοθι στην αξιολόγηση της αναζήτησης ποινικών ευθυνών από τους συντάκτες της.»

Με αντίστοιχο τρόπο, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών επιμένει να μην εξηγεί γιατί τελικά αυτή η ανακοίνωση ήταν ικανή να δημιουργήσει πρόκληση ή διέγερση πλημμελήματος ή κακουργήματος από ανθρώπους που θα τη διάβαζαν. Παρότι αυτό είναι αναγκαίο να προσδιοριστεί για να αποκτήσει «αντικειμενική υπόσταση» το συγκεκριμένο αδίκημα. Ούτε εξηγεί γιατί δεν γίνεται δεκτός ο ισχυρισμός των κατηγορουμένων μελών της διοίκησης του Ολυμπιακού ότι τα τραγικά συμβάντα της 7ης Δεκεμβρίου 2023 ήταν απότοκα του κλίματος που επικρατούσε, λόγω της επαιτείου για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, παρότι αυτό είναι εξαρχής μια βασική παραδοχή και στοιχείο της δικογραφίας.

Το έωλο επιχείρημα

Μάλιστα, όπως αναφέρεται στην απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών η ανακοίνωση της ΠΑΕ «δημιούργησε στους αποδέκτες της, ήτοι στους κατηγορούμενους οπαδούς της ομάδας του Ολυμπιακού, μέλη της εγκληματικής οργάνωσης, λαμβάνοντας υπόψιν ότι οι ανακοινώσεις πέραν των άλλων σκοπών τους, συνιστούν, αναντίρρητα, έναν επίσημο δίαυλο επικοινωνίας της διοίκησης με τους τελευταίους, την απόφαση της διάπραξης πλημμελημάτων ή κακουργημάτων, ασκώντας έμμεση επιρροή πάνω στη βούλησή τους, ερεθίζοντας το συναισθηματικό τους κόσμο, τα πάθη και τα ένστικτά τους».

Με αυτό το σκεπτικό θα έπρεπε να αντιμετωπίζουν παρόμοιες κατηγορίες κι άλλες ΠΑΕ που κατά καιρούς έχουν δημοσιεύσει αντίστοιχου ύφους ανακοινώσεις. Επιπλέον, οι ανακοινώσεις μιας ΠΑΕ είναι δημόσιες και αποτελούν δίαυλο επικοινωνίας με τα εκατομμύρια των φιλάθλων της ομάδας. Το επιχείρημα ότι η ανακοίνωσε «ερέθισε το συναισθηματικό κόσμο των κατηγορούμενων, τα πάθη και τα ένστικτά τους» είναι έωλο, καθώς την ίδια ώρα τα πάθη εκατομμυρίων άλλων οπαδών του Ολυμπιακού, έμειναν ανεπηρέαστα!

Υπό αυτό το πρίσμα και τη συγκεκριμένη ερμηνεία, όμως, κανονικά θα έπρεπε να αντιμετωπίζουν τις ίδιες κατηγορίες το σύνολο των διοικήσεων των μεγάλων ομάδων που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου.

Παρόμοιες ανακοινώσεις ΠΑΕ που δεν «είδε» η Δικαιοσύνη

Επ’ αυτού καλό είναι να θυμηθούμε κάποιες ανακοινώσεις που έχουν γίνει από διοικήσεις ΠΑΕ, οι οποίες δεν έτυχαν της ίδιας προσοχής και αντιμετώπισης από τη Δικαιοσύνη.

Το 2014 και με αφορμή τον αγώνα ΠΑΟ-Εργοτέλης, αναρτάται στην επίσημη ιστοσελίδα της ομάδας του ΠΑΟ ανακοίνωση στην οποία αναγράφονται μεταξύ άλλων τα εξής: «υπάρχει δικαιολογημένη οργή και μένος κατά των δυνάμεων της τάξης […] ο κόσμος του Παναθηναϊκού έφτασε στα όριά του, δεν σας αντέχει, δεν σας ανέχεται και δεν σας αναγνωρίζει. Δώστε στη φαρσοκωμωδία τέλος. Διαφορετικά, αργά ή γρήγορα το ποτάμι της οργής θα σας πνίξει…».

Ωστόσο, ουδείς κατηγόρησε ποτέ τη διοίκηση της ΠΑΕ ΠΑΟ για υποκίνηση σε πράξεις βίας παρά το γεγονός ότι οπαδοί του ΠΑΟ έχουν συμμετοχή σε πολύ σοβαρά επεισόδια με πυροβολισμούς και τραυματισμούς, που έχουν σοκάρει το πανελλήνιο.

Το 2016 και με αφορμή την απόφαση του τότε υπουργού Σταύρου Κοντονή να κλείσει την αντίστοιχη θύρα των πιο ένθερμων οπαδών του Παναθηναϊκού (τη θύρα 13), η ΠΑΕ εξέδωσε ανακοίνωση αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι «αποδεικνύεται όμως, ότι ο κ. Υφυπουργός κάθε άλλο παρά ενδιαφέρεται για την εξυγίανση, ενισχύοντας με τις πράξεις του το διεφθαρμένο σύστημα. Αποτέλεσμα είναι, για ακόμα μία φορά, να τιμωρείται μόνο ο Παναθηναϊκός και ουσιαστικά την ίδια στιγμή να καλύπτεται από την Πολιτεία το ποδοσφαιρικό κατεστημένο».

Το 2022 και μετά από ένα ντέρμπι με τον ΠΑΟ, η ΠΑΕ ΑΕΚ εκδίδει ανακοίνωση στην οποία καταλήγει ως εξής: «Αυτή την «βρώμικη» μάχη την κέρδισαν. Για εμάς όμως, ο πόλεμος μόλις αρχίζει. Την ΑΕΚ δεν μπορεί να την αγγίξει κανείς!». Εδώ η λέξη πόλεμος σε τι ακριβώς αναφέρεται και πώς άραγε ερμηνεύτηκε;

Mόλις πέρυσι, ξέσπασε σάλος επειδή στο μουσείο της ιστορίας της ΑΕΚ που φιλοξενείται στο γήπεδο της ομάδας στη Νέα Φιλαδέλφεια υπήρχε συγκεκριμένο έκθεμα, μια αφίσα με τις φωτογραφίες 4 προσώπων.

Πιο συγκρεκριμένα υπήρχαν οι φωτογραφίες του πρώην δημάρχου Νέας Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας Α. Βασιλόπουλου, του πρώην δημοτικού συμβούλου Α. Μάλλιου, και των πρώην υπουργών Π. Λαφαζάνη και Π. Σκουρλέτη.

Την αφίσα συνόδευε ένα κείμενο το οποίο τους παρουσίαζε ως «βασικούς υπαίτιους» που το γήπεδο ολοκληρώθηκε με μεγάλη καθυστέρηση και κατέληγε με τη φράση: «να μην ξεχάσουμε ποτέ αυτούς που προσπάθησαν να σκοτώσουν το όνειρό μας.»

O πρώην υπουργός Πάνος Σκουρλέτης έστειλε εξώδικο διαμαρτυρίας στην ΠΑΕ ΑΕΚ θεωρώντας ότι το συγκεκριμένο έκθεμα τον στοχοποιούσε και ζητούσε να αφαιρεθεί από το μουσείο της ομάδας. Αντίστοιχο εξώδικο υπήρξε και από τον πρώην δήμαρχο, Άρη Βασιλόπουλο.

Η ΠΑΕ ουδέποτε απάντησε, αντιθέτως υπήρξαν διαρροές σε οπαδικά έντυπα που ανέβαζαν τους τόνους αναφέροντας: «Οι φωνές δεν θα αλλάξουν τα γεγονότα, ούτε θα κρύψουν την αλήθεια. Είναι εκείνοι που δεν σκέφτηκαν έναν ολόκληρο λαό που για χρόνια αγωνιούσε. Χωρίς καμία ευαισθησία έπαιζαν τα μικροπολιτικά τους παιχνίδια. […] Ο σύλλογος θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να μην ξεχαστεί τίποτα, από αναφορές στο μουσείο μέχρι και φέιγ βολάν σε ολόκληρη την κιτρινόμαυρη πόλη».

Για τα ανωτέρω παραδείγματα δεν κινήθηκε καμία διαδικασία από πλευράς Δικαιοσύνης και καμία διοίκηση ΠΑΕ δεν κατηγορήθηκε για το ύφος των ανακοινώσεών της.

Γιατί επιλέγεται τώρα να αποδοθεί «συλλογική ευθύνη» και στην ΠΑΕ;

Αυτό που προκαλεί έκπληξη στην απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών είναι ο τρόπος που θεωρείται μια ομάδα υπεύθυνη για τις πράξεις ανθρώπων που φέρονται ως οπαδοί της.

Ιδίως όταν μιλάμε για μια πράξη που έγινε έξω από τα όρια που η αθλητική δικαιοσύνη θεωρεί ότι ανήκουν στα όρια της αρμοδιότητάς της: γιατί η δολοφονία Λυγγερίδη δεν έγινε εντός επεισοδίων με αφορμή ποδοσφαιρικό αγώνα ούτε καν κοντά στο γήπεδο ποδοσφαίρου της ΠΑΕ.

Είναι ως εάν η διοίκηση μιας ΠΑΕ να φέρει ούτως ή άλλως ευθύνη για οτιδήποτε κάνει ένας οπαδός της οπουδήποτε.

Αλλά ακόμα και σε ακραίες περιπτώσεις και θλιβερά περιστατικά, όπως δολοφονίες οπαδών, οι Αρχές ουδέποτε ενέπλεξαν τις διοικήσεις των ΠΑΕ και δεν πραγματοποίησαν έρευνες για ενδεχόμενη υποκίνηση και υποστήριξη.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα η περίπτωση του 19χρονου οπαδού του Άρη, Άλκη Καμπανού, ο οποίος δολοφονήθηκε από οπαδούς του ΠΑΟΚ. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο οι δράστες εξοπλίστηκαν και ξεκίνησαν από τον Σύνδεσμο του ΠΑΟΚ που εδρεύει και στεγάζεται στο γήπεδο της Τούμπας. Ωστόσο κανένας ανακριτής ή εισαγγελέας δεν σκέφτηκε να εμπλέξει στην υπόθεση τη διοίκηση της ομάδας.

Αντίστοιχα στην περίπτωση της δολοφονίας του φιλάθλου της ΑΕΚ Μιχάλη Κατσουρή έξω από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, οι Ναζί δολοφόνοι Κροάτες διήνησαν ανενόχλητοι 1200 χιλιόμετρα για να σκοτώσουν κάτω από την μύτη των Αρχών τον 27χρονο.

Εκεί οι αρχές και η Δικαιοσύνη δεν βρήκαν ποτέ ποιοι Έλληνες οπαδοί ποιας ομάδας φιλοξένησαν στην Αθήνα τους οπαδούς της Ντιναμό Ζάγκρεμπ, ούτε ποιοι τους οδήγησαν στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέφειας. Και φυσικά ουδέποτε ενεπλάκησαν οι διοικήσεις των ΠΑΕ στην υπόθεση.

Και όλα αυτά είναι εύλογα, γιατί αντιλαμβάνεται κανείς ότι μέχρι ενός βαθμού μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι οι ΠΑΕ πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί για τον περιορισμό της αθλητικής βίας, κάτι που εξηγεί και γιατί προβλέπονται πρόστιμα και ποινές για τις ομάδες όταν υπάρχουν τέτοια περιστατικά.

Όμως, προφανώς αυτό δεν μπορεί να φτάνει μέχρι του σημείου της άμεσης ποινικής ευθύνης των μελών διοίκησης των ομάδων, ως να ήταν εξ ορισμού οι κηδεμόνες ή οι καθοδηγητές των οπαδών τους για οτιδήποτε κάνουν οπουδήποτε.

Στην περίπτωση του βίαιου περιστατικού στου Ρέντη όλες αυτές οι «λεπτομέρειες» φαίνεται ότι ξεπεράστηκαν από τις αρχές και κατά συνέπεια τσουβαλιάστηκαν τα πάντα για να στοχοποιηθεί ο πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός Βαγγέλης Μαρινάκης, αλλά και ολόκληρη η ομάδα.

Μια ανυπόστατη «θεωρία»

Ο πυρήνας του κατηγορητηρίου είναι ότι περίπου το σύνολο των οργανωμένων οπαδών του Ολυμπιακού είναι δυνάμει εγκληματίες.

Να θυμίσουμε εδώ ότι με βάση την κείμενη νομοθεσία το σύνολο των φιλάθλων που πάνε στο γήπεδο είναι «οργανωμένοι» αφού τα εισιτήρια διαρκείας απαιτούν ταυτότητα μέλους και τα απλά εισιτήρια ταυτότητα φιλάθλου.

Το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών δεν κάνει καμία προσπάθεια να εξηγήσει τι ακριβώς είναι μια «οργάνωση» που ξεκινά από τους 160 κατηγορούμενους της υπόθεσης και φτάνει μέχρι το.. άπειρο. Απλώς θεωρεί δεδομένο ότι όλοι αυτοί γενικά από κοινού κάνουν εγκλήματα.

Ακόμη χειρότερα το βούλευμα πουθενά δεν απαντά πειστικά στο βασικό ερώτημα που αφορά οποιαδήποτε οργάνωση τέτοιου τύπου: ποιο ήταν το όφελος που υποτίθεται ότι αποκόμιζε όποιος την υποστήριζε και τη χρηματοδοτούσε.

Το βούλευμα δε ανακαλύπτει ως «μέθοδο χρηματοδότησης» την πώληση κάποιων προσκλήσεων -τις οποίες ωστόσο η ΠΑΕ δεν παρέχει ποτέ σε οργανωμένους οπαδούς. Οι προσκλήσεις αφορούν όχι αυτούς που υπαινίσσεται το βούλευμα αλλά σε όσους κατά καιρούς οι ΠΑΕ προσφέρουν πρόσκληση για να παρακολουθήσουν τιμής ένεκεν έναν αγώνα και δεν παρέχονται σε οργανωμένους οπαδούς.

Το βούλευμα προσθέτει ότι ορισμένοι εκ των 160 κατηγορουμένων απαιτούσαν εκβιαστικά μικροποσά από μικροπωλητές έξω από το γήπεδο Καραϊσκάκη υποννοώντας ότι αυτό γινόταν με την ανοχή της ΠΑΕ και αποτελεί σημείο «σύνδεσης» της οργάνωσης, κάτι που ξεπερνάει κάθε φαντασία και αγγίζει τα όρια του γελοίου.

Με την ίδια λογική, στην ίδια δικογραφία γίνεται λόγος και για εκβιασμούς μικροπωλητών έξω από το ΣΕΦ. Αυτό σημαίνει ότι είχαν την ανοχή της διοίκησης του μπασκετικού Ολυμπιακού που εδρεύει εκεί; Με αυτή τη λογική θα έπρεπε να είναι κατηγορούμενη και η διοίκηση της ΚΑΕ. Και βέβαια εκεί όπου γίνονταν υποτίθεται όλα αυτά υπάρχει αστυνομική παρουσία που έχει και την ευθύνη της τήρησης της νομιμότητας.

Σε ό,τι αφορά με τις κατηγορίες για τη διαβόητη αποθήκη στον χώρο του Καραϊσκάκη –ένα παράπηγμα κάτω από την εξέδρα–  εκεί που υποτίθεται ότι φυλάσσονταν τα «πολεμοφόδια» που χρησιμοποίησαν όσοι πρωτοστάτησαν στα επεισόδια στου Ρέντη, είχε μόνο σημαίες και πανό.

Σημειωτέον ότι τον εν λόγω χώρο ήλεγχε διαρκώς πριν από κάθε παιχνίδι, αλλά και αιφνιδιαστικά η αστυνομία, χρησιμοποιώντας μάλιστα και σκυλιά τα οποία ειδικεύονται στην ανίχνευση εκρηκτικών υλών, ναρκωτικών ουσιών κλπ. Ούτε μία φορά δεν βρέθηκε κάτι παράνομο στη συγκεκριμένη αποθήκη.

Την ίδια ώρα φαίνεται να αγνοείται επιδεικτικά η ομολογία του 17χρονου φερόμενου ως δράστη της δολοφονίας στην εν εξελίξει δίκη του, ότι οι ναυτικές φωτοβολίδες εκλάπησαν από βάρκες στο Πέραμα και δεν τις πήραν από καμμιά αποθήκη στο Καραϊσκάκη για την οποία τόσος λόγος γίνεται!

Ζημιά στην ΠΑΕ Ολυμπιακός

Πάνω από όλα: σε κανένα σημείο της έρευνας δεν τεκμηριώνεται ότι η ΠΑΕ αποκομίζει κάποιο όφελος από όλα αυτά. Αντιθέτως, χειροπιαστά είναι τα στοιχεία για τη ζημία που υφίσταται από πράξεις θερμοκέφαλων αν κρίνει κανείς από το ύψος των προστίμων που καλείται να πληρώσει κάθε χρόνο που είναι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.

Εκτός και εάν θέλουμε να πιστέψουμε ότι σκοπός της διοίκησης της ΠΑΕ ήταν να πληρώσει ακόμη περισσότερα πρόστιμα ή να αντιμετωπίσει τις  επιπτώσεις που έχουν οι ποδοσφαιρικές ομάδες σε περιπτώσεις επεισοδίων (αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών κ.λπ.).

Κοντολογίς πουθενά στην εισαγγελική πρόταση δεν τεκμηριώνεται ή αποδεικνύεται το «κίνητρο» και το «όφελος» της υποτιθέμενης «υποστήριξης», «διευκόλυνσης» και «χρηματοδότησης».

Είναι χαρακτηριστικό εξάλλου το γεγονός ότι για απουσία εμφανούς κινήτρου κάνει λόγο και το ίδιο το κείμενο του βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, στο σημείο που αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «σημειώνεται τέλος ότι ο ισχυρισμός των κατηγορουμένων ότι η υποστήριξη της δράσης της εγκληματικής οργάνωσης θα ήταν καταστροφική για τα συμφέροντα της ΠΑΕ καθώς έτσι θα προάγονταν συμπεριφορές που θα της προκαλούσαν ζημιά κι επομένως δεν υφίστατο κίνητρο και λόγος να το πράξουν, δεν αξιολογείται στο παρόν διαδικαστικό στάδιο, αλλά θα σταθμιστεί μεταγενέστερα».

Εδώ το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών παραλείπει παντελώς να εξετάσει έναν από τα πιο κρίσιμα επιχειρήματα ενάντια στη θεωρία περί «υποστήριξης». Γιατί είναι προφανές ότι δεν είναι δυνατό άνθρωποι που προσπαθούν να αναδείξουν στην Ευρώπη έναν κορυφαίο και ιστορικό σύλλογο και που – όπως αδιαμφισβήτητα ισχύει στην περίπτωση του Βαγγέλη Μαρινάκη – έχουν κάνει τεράστιες επενδύσεις στο ποδόσφαιρο, παράλληλα να «υποστηρίζουν» μια «οργάνωση» η δράση της οποία αντιστρατεύεται αυτούς τους στόχους και συνεπάγεται οικονομική και ηθική (ως προς το κύρος και τη φήμη) ζημιά. Και βέβαια η αναφορά ότι ο κρίσιμος ισχυρισμός αυτός «δεν αξιολογείται στο παρόν διαδικαστικό στάδιο αλλά θα σταθμιστεί μεταγενέστερα» είναι ο τρόπος με τον οποίο προσπερνά κάτι που στην πραγματικότητα καταρρίπτει πανηγυρικά τις αποδιδόμενες κατηγορίες.

Ομοίως στοχοποιείται η ΠΑΕ για τις επαφές που είχε κατά καιρούς με τους οργανωμένους οπαδούς.

Μόνο που αυτό που παραβλέπει το βούλευμα είναι ότι οι διοικήσεις των ποδοσφαιρικών ομάδων υποχρεώνονται από τους κανονισμούς τόσο της διοργανώτριας αρχής του πρωταθλήματος, της Super League, όσο και της ΟΥΕΦΑ να έχουν επικοινωνία με τους εκπροσώπους των οπαδών.

Αυτό εξυπηρετεί ο θεσμός των Supporters Liaison Officers (SLOs). Η λογική είναι απλή: όσο περισσότεροι δίαυλοι επικοινωνίας υπάρχουν ανάμεσα στις ομάδες και τους οπαδούς τόσο πιο εύκολα μπορούν να αντιμετωπιστούν προβλήματα.

Μάλιστα, όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο ξέρουν πολύ καλά ότι πολύ συχνά τόσο η Αστυνομία όσο οι πολιτικοί προϊστάμενοί της πολύ συχνά απευθύνονται στις διοικήσεις των ΠΑΕ ζητώντας να επικοινωνήσουν με τους οπαδούς, να προσπαθήσουν να τους ηρεμήσουν, να αποκλιμακώσουν εντάσεις.

Όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση όλη αυτή η προσπάθεια συνεννόησης για την αντιμετώπιση προβλημάτων και την πρόληψη επεισοδίων «δαιμονοποιείται» ως ένδειξη της «παράνομης» σχέσης μεταξύ διοίκησης και οπαδών.

Το θέμα εδώ είναι ότι δεν υπάρχει καμία απόδειξη ως προς αυτό το σκέλος. Ακόμη χειρότερα, η ίδια η οποιαδήποτε επικοινωνία στο επίπεδο «είδα κάποιον να μιλάει σε κάποιον» θεωρείται αυτόχρημα και απόδειξη της «υποστήριξης».

Να σημειώσουμε ότι ειδικά για τον Βαγγέλη Μαρινάκη πουθενά δεν προκύπτει οποιαδήποτε επικοινωνία με τα φερόμενα μέλη της «οργάνωσης», όπως φαίνεται από την ανάλυση όλων των απομαγνητοφωνημένων συνομιλιών αλλά και όλων των σχετικών τεκμηρίων στη δικογραφία. Καμία συγκεκριμένη πράξη δεν του αποδίδει η προανακριτική έρευνα από τη Υποδιεύθυνση Αντιμετώπισης Αθλητικής Βίας. Κανένας από τους εξετασθέντες μάρτυρες, συμπεριλαμβανομένων των προστατευόμενων μαρτύρων δεν τον εμπλέκει στην υπόθεση. Ούτε κανείς από τους κατηγορούμενους που φέρονται ως μέλη της «οργάνωσης» δεν κάνει οποιαδήποτε αναφορά στο πρόσωπό του.

Ενδεικτικό της σπουδής του βουλεύματος να παρακάμψει τα πραγματικά περιστατικά και να ανακαλύψει ενδείξεις «ενοχής» σε οτιδήποτε και το γεγονός ότι διαστρεβλώνεται ένα απόσπασμα από την απολογία του Βαγγέλη Μαρινάκη στον ανακριτή. Εκεί ο ανακριτής τον ρωτάει για το εάν γνώριζε για την «εγκληματική οργάνωση» και όσα φέρεται να είπε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο και ο Μαρινάκης απαντά «δεν μπορώ να ξέρω ποιος μπορεί να έστειλε αυτό το πρόσωπο ούτε μπορώ να ξέρω ποιος είναι αυτός ο Μανώλης». Συμπληρώνει δε «πάντως καλά τους τα είπε», μια που το περιεχόμενο αυτών που φέρεται να είπε αυτός ο «Μανώλης» ήταν η ανάγκη να παύσει οποιαδήποτε παράνομη συμπεριφορά των φερόμενων μελών της «οργάνωσης». Και όμως αυτή η αποστροφή, που ακολουθεί ρητή δήλωση άγνοιας για την ύπαρξη και δράση της «οργάνωσης» παρουσιάζεται ως γνώση αυτής!

Κανένας περιοριστικός όρος

Να σημειώσουμε εδώ ότι ο ίδιος ο ανακριτής δεν έδειξε να βρίσκει ενδείξεις ενοχής. Λίγους μήνες πριν όταν ο Βαγγέλης Μαρινάκης κλήθηκε ενώπιον του ανακριτή και απολογήθηκε παρουσία του δικηγόρου του, απαντώντας σε όλες τις ερωτήσεις που δέχθηκε, τότε με σύμφωνη γνώμη του ανακριτή και του εισαγγελέα αφέθηκε ελεύθερος χωρίς να του επιβληθεί κανένας περιοριστικός όρος, όπως συνέβη και με τον Γιάννη Μώραλη.

Γεγονός που σύμφωνα με νομικούς κύκλους καταδεικνύει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ένα και μόνον πράγμα: ότι κατά την κρίση του ανακριτή ο οποίος χειρίστηκε την υπόθεση  από την αρχή δεν προέκυψε η παραμικρή ένδειξη ενοχής του προέδρου της ΠΑΕ Ολυμπιακός.

Νομική θέση που όπως αποδείχθηκε βρήκε σύμφωνο και τον εισαγγελέα ο οποίος επίσης τάχθηκε υπέρ της μη επιβολής οποιουδήποτε περιοριστικού όρου.

Η πολιτική στόχευση

Σε κάθε περίπτωση, όλα τα ανωτέρω έχουν εξηγήσεις. Ο στόχος εν προκειμένω δεν είναι η διοίκηση της ΠΑΕ, αλλά ο ίδιος ο πρόεδρος της ομάδας Βαγγέλης Μαρινάκης. Και είναι στόχος για τον απλό λόγο ότι η κυβέρνηση δεν «τον κρατάει» από πουθενά.

Η πλειονότητα των επιχειρήσεών του έχει έδρα στο εξωτερικό, τα μέσα ενημέρωσης που του ανήκουν δεν φιγουράρουν σε καμία «λίστα Πέτσα», προκειμένου να «παίξουν» το όποιο κυβερνητικό αφήγημα.

Αντιθέτως, οι δημοσιογραφικές αποκαλύψεις των μιντιακών μέσων του ομίλου της Alter Ego για εμβληματικά ζητήματα που απασχόλησαν την κοινωνία, όπως για παράδειγμα το σκάνδαλο των υποκλοπών ή το έγκλημα στα Τέμπη, ενόχλησαν βαθύτατα το Μαξίμου γιατί ανέδειξαν τις κυβερνητικές πρακτικές της συγκάλυψης των σκανδάλων και της αποφυγής κάθε ουσιαστικής ευθύνης γι’ αυτά.

Την ίδια ώρα, οι επιχειρήσεις του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Ολυμπιακός δεν εξαρτώνται από το Ταμείο Ανάκαμψης, γεγονός που θα καθιστούσε τον Βαγγέλη Μαρινάκη «συναλλασόμενο». Με απλά λόγια ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν ανήκει στον κύκλο των στενών φίλων του πρωθυπουργού, όπως για παράδειγμα ο κ. Αρίστος Δοξιάδης, του οποίου η εταιρεία έλαβε χρηματοδότηση από το Ταμείο και την ίδια ώρα ο κ. Μητσοτάκης τον έκανε υφυπουργό καινοτομίας, για να τον οδηγήσει σε άρον, άρον παραίτηση στη συνέχεια, μόλις ξέσπασαν οι αντιδράσεις.

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν εκβιάζεται

Το μεγάλο πρόβλημα του Μαξίμου είναι ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν εκβιάζεται. Και δεν εκβιάζεται γιατί δεν έχει καμία σχέση εξάρτησης με την κυβέρνηση. Κατά συνέπεια, κρίνοντας τα εργαλεία βάσει των οποίων στήθηκε η υπόθεση αυτή εναντίον του Βαγγέλη Μαρινάκη και της διοίκησης της ΠΑΕ Ολυμπιακός, μάλλον προκύπτει εύλογα το συμπέρασμα ότι πρόκειται για άλλη μία απίστευτη εργαλειοποίηση της -υπό ομηρίας- δικαιοσύνης από πλευράς κυβέρνησης, προκειμένου να πετύχει την σπίλωση και αποδυνάμωση του ενοχλητικού, ανυπάκουου και αρνούμενου να γίνει τμήμα του συστήματος διαφθοράς κ. Βαγγέλη Μαρινάκη.

Μιας κυβέρνησης που από την πρώτη στιγμή εκλογής της αντιμετώπισε το κράτος ως λάφυρο, το δημόσιο χρήμα ως λεία και τους θεσμούς ως εργαλεία για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της.

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης στάθηκε απέναντι σε όλα αυτά με ήθος, αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα. Όχι μονάχα γιατί η πετυχημένη του πορεία στην παγκόσμια οικονομική σκηνή του εξασφαλίζει οικονομική αυτονομία και γίνεται ασπίδα προστασίας απέναντι στις σκοτεινές συναλλαγές της κυβέρνησης με ημετέρους, αλλά και επειδή αντιλαμβάνεται την ενασχόλησή του με τη μαζική ενημέρωση, ως χρέος προς την ελευθεροτυπία, τη δημοκρατία και τους πολίτες.

Πηγή: In.gr