Πρώτα οι επιχειρήσεις

Τα δισεκατομμύρια που χάνονται αυτές τις μέρες στις αγορές δεν είναι τίποτα άλλο από την προσαρμογή των εκτιμήσεων των επενδυτών στο νέο μειωμένο επίπεδο εταιρικής κερδοφορίας των εταιρειών, που θα φέρει το νέο παγκόσμιο εμπορικό περιβάλλον.

Όλα διορθώνουν προς τα κάτω, όσο εξελίσσονται οι πρώτες εκτιμήσεις για το μέγεθος της ζημιάς. Η ισορροπία ακόμα αναζητείται. Προεξοφλείται η ύφεση που έρχεται, την οποία πρώτα θα πληρώσει η καρδιά της οικονομίας, η επιχείρηση, και στη συνέχεια θα επεκταθεί στις ζωές όλων μας.

Είναι σαφές ότι και στην περίπτωση της Ελλάδας, οι επιχειρήσεις, οι πιο ευνοημένες της τελευταίας πενταετίας, κινδυνεύουν περισσότερο να χτυπηθούν. Ως εκ τούτου ορθώς, σχεδόν το σύνολο των παρεμβάσεων που πρέπει να τρέξουν το επόμενο διάστημα, όπως αποφασίστηκε στη χθεσινή συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής, αφορούν αυτές.

Η ανάγκη να τρέξει η απλούστευση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος με τη μείωση της γραφειοκρατίας, η ψηφιοποίηση και επιτάχυνση των διαδικασιών της Δικαιοσύνης, τα χωροταξικά για ενέργεια και ορυκτές πρώτες ύλες, αλλά και οι χρήσεις γης, υπήρχαν και πριν από τους δασμούς Τραμπ.

Είναι θετικό ωστόσο ότι η κυβέρνηση αποφασίζει τώρα, αντί απλώς να ανησυχεί για όσα συμβαίνουν όπως συνήθως κάνουν στα δύσκολα οι ελληνικές κυβερνήσεις, να πατήσει γκάζι με στόχο να συγκρατήσει τις απώλειες και να περιορίσει τη σφοδρότητα του χτυπήματος που έρχεται.

Την ίδια ώρα έρχεται το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στην πιο σωστή στιγμή, για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Στην ετήσια έκθεσή του για την ελληνική οικονομία, μας λέει σε όσο πιο απλή γλώσσα γίνεται, ότι τα πάμε καλά σε πολλά πράγματα, έχουμε ακόμα τις γνωστές μας διαρθρωτικές αδυναμίες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συνεχίσουμε να καλλιεργούμε το κλίμα περαιτέρω αύξησης των δαπανών για συντάξεις και μισθούς στο Δημόσιο.

Συγκεκριμένα, χωρίς να λαμβάνει υπόψη το θέμα των δασμών, βλέπει μεγάλη ανάπτυξη πάνω από 2%, ισχυρές επιδόσεις στα δημόσια έσοδα ως αποτέλεσμα εν μέρει από τη φοροδιαφυγή και ισχυρό τραπεζικό σύστημα.

Ανησυχούν όμως οι οικονομολόγοι του ΔΝΤ για χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες που δημιουργούν εμπόδια στην επιχειρηματικότητα και επισημαίνουν κάτι που από την κυβέρνηση δεν ακούγεται: ότι οι δημόσιες δαπάνες για μισθούς και συντάξεις παραμένουν σε υψηλότερα επίπεδα ως ποσοστό του ΑΕΠ σε σύγκριση με τις χώρες της ευρωζώνης. Μπορούμε να δίνουμε περισσότερα από ό,τι αντέχουμε;

Το επόμενο διάστημα, αν δεν αλλάξει κάτι εντυπωσιακά προς το καλύτερο, θα δοκιμαστεί όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκοσμίως η βιωσιμότητα κραταιών επιχειρήσεων. Οι πιο μικρές και αδύναμες θα κινδυνέψουν ακόμα περισσότερο. Αυτοί είναι οι αιμοδότες των κρατικών ταμείων, εκεί δημιουργείται ο πλούτος, εκεί υπάρχει η μεγαλύτερη απασχόληση. Η στήριξή τους είναι το πρώτο μέλημα όλων, προκειμένου να σταθούν όρθιες και μαζί οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους.

Η συζήτηση γύρω από την οικονομία έχει αλλάξει μέσα σε λίγες μέρες. Η δυναμική της ελληνικής οικονομίας είναι ισχυρή, πολύ ισχυρότερη των περισσότερων της υπόλοιπης Ευρώπης, αλλά θα δοκιμαστεί και αυτή. Στο πλαίσιο αυτό η στροφή των χρηματοδοτικών εργαλείων σε τομείς με ισχυρούς πολλαπλασιαστές στην οικονομία όπως συστήνει και το ΔΝΤ, αποτελεί μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ.