Για να υπάρξει καμία αμφιβολία χρησιμοποιήστε κεφαλαία γράμματα. «ΚΑΝΕΙΣ δεν «ξεφεύγει» επέμεινε ο Ντόναλντ Τραμπ την Κυριακή – σε μια συγκεχυμένη διευκρίνιση σε μια προηγούμενη ανακοίνωση ότι οι ΗΠΑ θα εξαιρούσαν τα smartphone και τα ηλεκτρονικά είδη ευρείας κατανάλωσης από τους δασμούς. Αυτή η εξαίρεση ήταν μια αλλαγή στην πολιτική της περασμένης εβδομάδας, όταν ανακοινώθηκαν «αμοιβαίοι» δασμοί 145% σε όλα τα αγαθά από την Κίνα, σε μια δραματική αύξηση των ποσοστών που είχαν ανακοινωθεί λίγες ημέρες νωρίτερα. Ακολουθείς;

Ένας απλός παρατηρητής μπορεί να σκεφτεί ότι όλες αυτές οι ξαφνικές αλλαγές στη δασμολογική πολιτική αποτελούν απόδειξη χάους στον Λευκό Οίκο. Οι οπαδοί του Τραμπ εκλιπαρούν για αλλαγή. Ο Μπιλ Άκμαν, ένας χρηματοδότης, χαιρέτισε μια προηγούμενη στροφή ως «έξοχα εκτελεσθείσα… Εγχειρίδιο, Art of the Deal».

Οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του προέδρου συνεχίζουν να επιμένουν ότι είναι ο κύριος στρατηγός. Όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο κινδυνεύουν να κατηγορηθούν για το Σύνδρομο Διαταραχής Τραμπ.

Δυστυχώς εξακολουθώ να ταλαιπωρούμαι με TDS. (Το εμβόλιο έχει απαγορευτεί.)

Στο πυρετώδες μυαλό μου, φαίνεται ότι ο Τραμπ έχει πολύ πιο αδύναμο χαρτί από ό,τι πίστευε στο παιχνίδι του δασμολογικού πόκερ που παίζει με την Κίνα. Όσο περισσότερος χρόνος χρειάζεται για να το αποδεχθεί οριστικά ο Τραμπ – τόσο περισσότερο θα χάσουν αυτός και οι ΗΠΑ.

Η αρχική υπόθεση του Τραμπ και των εμπορικών πολεμιστών του είναι ότι η Κίνα βρίσκεται αυτόματα σε μειονεκτική θέση σε μια σύγκρουση για τους δασμούς. Ο Scott Bessent, ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, υποστήριξε ότι η Κίνα «παίζει με ένα ζευγάρι των δύο… Εξάγουμε σε αυτούς το ένα πέμπτο από ό,τι εξάγουν σε εμάς, οπότε αυτός είναι ένας χαμένος γύρος για αυτούς».

Τα ελαττώματα στη λογική του Τραμπ και του Μπέσεντ εξηγούνται ξεκάθαρα σε ένα πρόσφατο άρθρο του Άνταμ Πόζεν στο Foreign Affairs. Όπως επισημαίνει ο Posen, το γεγονός ότι η Κίνα εξάγει πολύ περισσότερα στις ΗΠΑ από ό,τι το αντίστροφο είναι στην πραγματικότητα μια πηγή μόχλευσης, όχι μια αδυναμία.

Οι ΗΠΑ δεν αγοράζουν προϊόντα από την Κίνα για φιλανθρωπικό σκοπό. Οι Αμερικανοί θέλουν αυτό που φτιάχνει η Κίνα. Έτσι, εάν αυτά τα προϊόντα γίνουν πολύ πιο ακριβά – ή εξαφανιστούν εντελώς από τα ράφια – οι Αμερικανοί θα υποφέρουν.

Η σημασία της αγωνίας για τα smartphone είναι ότι ο Τραμπ έπρεπε επιτέλους να αναγνωρίσει σιωπηρά κάτι που πάντα αρνιόταν: οι δασμοί πληρώνονται από εισαγωγείς και όχι εξαγωγείς.

Περισσότερα από τα μισά smartphone που πωλούνται στην Αμερική είναι iPhone και το 80% αυτών κατασκευάζονται στην Κίνα. Οι Αμερικανοί θα παραπονεθούν έντονα  αν οι τιμές υπερδιπλασιαστούν. Η «ημέρα απελευθέρωσης» δεν υποτίθεται ότι σημαίνει απελευθέρωση από τα smartphone τους.

Τα τηλέφωνα και ο εξοπλισμός υπολογιστών είναι οι πιο προφανείς υποψήφιοι για μια κατάρρευση. Δεν είναι μεμονωμένα παραδείγματα. Ο Τραμπ θα πρέπει να ελπίζει ότι δεν είναι θερμό καλοκαίρι, επειδή περίπου το 80% των κλιματιστικών στον κόσμο κατασκευάζονται στην Κίνα, μαζί με τα τρία τέταρτα των ηλεκτρικών ανεμιστήρων που εισάγει η Αμερική. Ο Λευκός Οίκος σίγουρα θα θέλει να τελειώσει ο εμπορικός πόλεμος μέχρι τα Χριστούγεννα, επειδή το 75% των κούκλων και των ποδηλάτων που εισάγουν οι ΗΠΑ κατασκευάζονται επίσης στην Κίνα.

Όλα αυτά μπορούν να φτιαχτούν στην Αμερική; Απλά πιθανώς. Αλλά θα χρειαστεί χρόνος για να δημιουργηθούν νέα εργοστάσια και τα τελικά προϊόντα θα είναι πιο ακριβά.

Ο Τραμπ μισεί τους κακούς τίτλους και θα θέλει να τους αποφύγει. Έτσι, αντί να υπομείνει τον πόνο των ελλείψεων και του πληθωρισμού, είναι πιθανό να προσθέτει όλο και περισσότερα είδη στον κατάλογο των αγαθών που εξαιρούνται από τους δασμούς.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η Κίνα μπορεί να αντέξει οικονομικά να παίξει ένα παιχνίδι αναμονής. Αλλά αν το Πεκίνο αποφασίσει να γίνει επιθετικό, τότε έχει μερικά πραγματικά ισχυρά εργαλεία που μπορεί να αναπτύξει. Η Κίνα παράγει σχεδόν το 50% των συστατικών που περιέχονται στα αντιβιοτικά από τα οποία εξαρτώνται οι Αμερικανοί. Το F35, η ραχοκοκαλιά της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, απαιτεί εξαρτήματα σπάνιων γαιών που προέρχονται από την Κίνα. Οι Κινέζοι είναι επίσης οι δεύτεροι μεγαλύτεροι ξένοι ιδιοκτήτες ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου – κάτι που θα μπορούσε να έχει σημασία σε μια εποχή που η αγορά είναι υπό πίεση.

Ακόμα κι αν η κυβέρνηση Τραμπ μπορέσει να βρει μια κατηγορία εισαγωγών που κανείς στην Αμερική δεν θα χάσει – φαίνεται απίθανο να προκαλέσει ζημιά που θα αλλάξει το παιχνίδι στην Κίνα.

Η αμερικανική αγορά αντιπροσωπεύει μόνο το 14% περίπου των κινεζικών εξαγωγών. Ο Joerg Wuttke, πρώην επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Εμπορικού Επιμελητηρίου στο Πεκίνο, υποστηρίζει ότι οι αμερικανικοί δασμοί είναι «άβολοι, αλλά δεν πρόκειται να αποτελέσουν απειλή για την οικονομία… Είναι μια οικονομία 14-15 τρισεκατομμυρίων δολαρίων και οι εξαγωγές στις ΗΠΑ είναι 550 δισεκατομμύρια δολάρια».

Ο Λευκός Οίκος συνεχίζει να υποστηρίζει με παράπονο ότι ο Πρόεδρος Xi Jinping πρέπει να σηκώσει το τηλέφωνο και να του τηλεφωνήσει. Αλλά με τον Τραμπ να υποχωρεί, δεν υπάρχει κανένα κίνητρο για τον Κινέζο ηγέτη να μιλήσει – πόσο μάλλον να ζητήσει έλεος.

Ένα αυταρχικό σύστημα – που ελέγχεται αυστηρά από το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα – είναι επίσης πιθανώς καλύτερα προετοιμασμένο να απορροφήσει μια περίοδο πολιτικού και οικονομικού πόνου από τις ΗΠΑ, όπου η οικονομική αναταραχή μεταφράζεται γρήγορα σε πολιτική πίεση.

Ο Σι είναι απόλυτα ικανός να κάνει δικά του κακά λάθη. Ο χειρισμός της πανδημίας Covid-19 από την Κίνα το απέδειξε αυτό. Αλλά οι Κινέζοι προετοιμάζονται για μια εμπορική αναμέτρηση με τις ΗΠΑ εδώ και πολύ καιρό – και έχουν σκεφτεί τις επιλογές τους. Αντίθετα, ο Λευκός Οίκος το φτιάχνει καθώς προχωράει.

Ο Τραμπ έχει στο χέρι του ένα κακό χαρτί. Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να πάει πάσο. Σχολικό βιβλίο… Art of the Deal!